«Το κράνος σώζει ζωές». Πρόκειται για μία από τις πιο γνωστές και χιλιοειπωμένες φράσεις, την οποία γνωρίζουν ιδιαιτέρως καλά και από πρώτο χέρι όλοι όσοι και όσες ασχολούνται με τον (συναρπαστικό, κατά τα άλλα) κόσμο της μοτοσικλέτας – από τους οδηγούς και τους συνεπιβάτες μέχρι τους νοσηλευτές και τους γιατρούς που «έχουν δει πολλά τα μάτια» τους.
Το επιβεβαιώνουν, άλλωστε, οι σχετικές στατιστικές, οι οποίες προκαλούν κυριολεκτικά σοκ.
«Ούτε στο περίπτερο χωρίς κράνος» είναι η συμβουλή που δίνει μέσω των «ΝΕΩΝ» ο Φάνης Τσιατσιάνης, επί 28 χρόνια διασώστης του ΕΚΑΒ και μέλος του ΔΣ των εργαζομένων στην Αθήνα, τονίζοντας παράλληλα ότι το κακό μπορεί να συμβεί ακόμη και σε μια απόσταση μερικών μέτρων και ξεκαθαρίζοντας ότι πολλοί θα ήταν ακόμη ζωντανοί εάν φορούσαν κράνος.
Δεν κρύβει, μάλιστα, ότι είναι τόσο πολλά και φρικτά τα περιστατικά που έχει αντιμετωπίσει, ώστε ο ίδιος αποφάσισε να εγκαταλείψει την οδήγηση μοτοσικλέτας, ενώ ακόμη και τώρα, όταν βλέπει στα φανάρια ανθρώπους να μη φορούν κράνος, τους «μαλώνει».
Μέχρι σήμερα, βεβαίως, παρά τις όποιες εκστρατείες ενημέρωσης, παρά τα μέτρα καταστολής, παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις των ειδικών, παρά τα αποκαλυπτικά στατιστικά στοιχεία, η εικόνα αναβατών χωρίς κράνος – ή, ακόμη χειρότερα, με το κράνος στο χέρι, για να προστατεύει τον… αγκώνα – είναι γνώριμη και καθημερινή στους ελληνικούς δρόμους.
Αυτός είναι πιθανότατα ο λόγος που έκανε την πρωτοβουλία ενός πρατηριούχου από την Κρήτη να μην πουλά καύσιμα σε μοτοσικλετιστές οι οποίοι δεν φορούν κράνος να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να πυροδοτήσει εκ νέου τη σχετική συζήτηση.
Από το συγκεκριμένο σημείο, όμως, μέχρι την επιλογή της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει – στο πλαίσιο του νέου ΚΟΚ – το «κόκκινο» στα πρατήρια στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, με την πρόβλεψη μάλιστα επιβολής προστίμου στους παραβάτες, φαίνεται πως υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση. Κάτι που αποδεικνύεται τόσο από τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η συγκεκριμένη κίνηση όσο και οι διαφορετικές απόψεις που εκφράζονται στις τάξεις των ειδικών γύρω από αυτό το μείζον θέμα.
«Εμείς ως βενζινοπώλες θέλουμε να βοηθήσουμε στην ενίσχυση της οδικής ασφάλειας, όμως η προτεινόμενη τροπολογία μάς ζητάει να γίνουμε Τροχαία. Αυτό δεν γίνεται» μας λέει χαρακτηριστικά η Μαρία Ζάγκα, πρόεδρος της Ενωσης Βενζινοπωλών Αττικής. Αφού, δε, προειδοποιεί για τον κίνδυνο να προκύψει αθέμιτος ανταγωνισμός στον κλάδο, προσθέτει: «Οι περισσότεροι πρατηριούχοι δεν θα θέλουν να ασχοληθούν με το αν ο πελάτης φοράει κράνος ή όχι. Το θέμα είναι να τον πιάνεις τον παραβάτη στον δρόμο και να του κόβεις πρόστιμο εκεί, όχι στο βενζινάδικο!».
«Η λογική της τροπολογίας μου αρέσει, όμως δεν πιστεύω ότι μπορεί να σταθεί, γιατί δεν μπορεί ο υπάλληλος του πρατηρίου βενζίνης να υποκαταστήσει τον ρόλο της Τροχαίας.
Είναι ωραία η πρωτοβουλία του βενζινοπώλη στην Κρήτη, όμως δεν μπορεί να εφαρμοστεί συνολικά» σημειώνει από την πλευρά του ο Θανάσης Χούντρας, βαθύς γνώστης του χώρου της μοτοσικλέτας, δείχνοντας να συμμερίζεται τις ενστάσεις της Μαρίας Ζάγκα.
Ο ίδιος, πάντως, λόγω και της εμπειρίας του, τηρεί αυστηρή στάση για τους παραβάτες, διαπιστώνοντας πως το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στους νεόκοπους μοτοσικλετιστές και όχι στους παλιούς:
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι δικαίωμα του οδηγού να μη φορά κράνος.
Οπως ο πιλότος ενός αεροπλάνου πρέπει να έχει περάσει τη σχετική εκπαίδευση και να τηρεί τα πρωτόκολλα ασφαλείας, έτσι πρέπει και ο οδηγός της μηχανής». Δεν παραλείπει, επίσης, να καυτηριάσει την αφέλεια που επικρατεί συχνά, υπογραμμίζοντας: «Υπάρχει ο μύθος της μικρής απόστασης, ότι πηγαίνω κάπου κοντά, επομένως δεν χρειάζομαι κράνος. Ομως τα 8 στα 10 θανατηφόρα τροχαία γίνονται σε μικρές αποστάσεις».
«Είναι πολύ σημαντικό που τόσο ο υπουργός Υγείας και ο υπουργός Ανάπτυξης ευαισθητοποιήθηκαν για το θέμα με την προτεινόμενη τροπολογία. Κάθε μέτρο που συμβάλλει στον τομέα της πρόληψης είναι σημαντικό. Διατηρώ όμως επιφυλάξεις για το αν μια τέτοια πρωτοβουλία θα αποδώσει, καθώς δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορέσει να εφαρμοστεί αποτελεσματικά στην πράξη» είναι η άποψη της Βασιλικής Δανέλλη-Μυλωνά, προέδρου του ινστιτούτου ΙΟΑΣ.
Ποιος θα έχει, λοιπόν, το πάνω χέρι στην προσπάθεια να σωθούν ζωές, η καταστολή (που συχνά ερμηνεύεται ως ένα ακόμη φορομπηχτικό μέτρο) ή μήπως η διαπαιδαγώγηση και η πρόληψη; Και ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη της μεγάλης προσπάθειας και θα σηκώσουν το μεγάλο βάρος της εφαρμογής των όποιων μέτρων;
Source link
