Το χθεσινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» έγραφε για προετοιμασίες πολέμου στην Ευρώπη, εγώ όμως κάθε φορά που πρόκειται να βγω εκεί έξω αισθάνομαι την ανάγκη να φορέσω κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο, να ζωστώ με βόμβες και φισεκλίκια, να πάρω και το καριοφίλι – έτσι, για εφέ – και να είμαι έτοιμη για μάχη. Και όταν λέω «εκεί έξω», εννοώ τις φιλικές και κοινωνικές συζητήσεις, την ειδησεογραφία, τα σόσιαλ μίντια, ακόμη και τον οδηγό ταξί ή την ταμία στο σουπερμάρκετ. Το κλίμα είναι εντελώς πολεμικό, και μάλιστα χωρίς τους κανόνες του πολεμικού δικαίου. Ολοι αρπαγμένοι, όλοι στα κάγκελα, όλοι έτοιμοι για δολιοφθορές, τα πυρά να διασταυρώνονται πάνω από το κεφάλι μου, αν δω και τον Μπιμπίλα ντυμένο στο χακί, να εφορμά στη Βουλή φωνάζοντας «αέρα», δεν θα νομίζω ότι ξεχάστηκε και νόμισε ότι βγαίνει στη σκηνή. Πάμε πόλεμο λοιπόν;
Πρώτα απ’ όλα με τον ανασχηματισμό. Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, μια κυβέρνηση πρέπει να παίρνει την άδεια σύσσωμης της αντιπολίτευσης για να διορίσει υπουργούς και υφυπουργούς. Και καλά, όσον αφορά τον Αρίστο Δοξιάδη, υπήρξαν σκιές και, με δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε ο ανασχηματισμός να σηματοδοτεί ένα restarting (για rebranding δεν το βλέπω με την καμία), οι εντυπώσεις μετράνε τουλάχιστον όσο και η ουσία; Αλλά στον υφυπουργό Παιδείας τι προσάπτουν; Οτι, ως πρύτανης του ΑΠΘ, κάλεσε την Αστυνομία για να αδειάσει το πανεπιστήμιο από τους καταληψίες; Ενώ δηλαδή; Θα έπρεπε να τους αφήσει να τα κάνουν λίμπα; Ή ότι ήταν στη ΔΑΠ και φώναζε «Και Α και ΟΥ»; Δηλαδή από πού θα πρέπει να προέρχεται ένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας; Εντάξει, είπαμε από το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι μόνο, ας τηρηθούν και τα προσχήματα. Να δεχτώ ως έλασσον ατόπημα ότι προσπέρασε κάποιους γιατρούς (ο ίδιος είναι κτηνίατρος) στη σειρά του πρώτου εμβολιασμού κατά του Covid, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αποκλείστηκαν κάποιοι άλλοι. Και, τέλος πάντων, αυτό δεν μπορούν να το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα όσοι, επί πανδημίας, κατέβαζαν κόσμο στον δρόμο για να δηλώσουν «γεννημένοι τη 17η Νοέμβρη».
Ο Νίκος Τσάφος πάλι, ένας εξαιρετικός επιστήμων, όπως παραδέχονται ακόμη και οι ιδεολογικοί του αντίπαλοι, το 2020, όταν δούλευε ως αναλυτής στις ΗΠΑ, αποκάλεσε σε μια ανάρτησή του τα Κατεχόμενα ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Κατάλαβε το λάθος του και κατέβασε την ανάρτηση αμέσως. Και αυτή την κατεβασμένη ανάρτηση ανέσυρε ο πορτ παρόλ του ΣΥΡΙΖΑ και ζητά την απομάκρυνσή του. Αιτίαση ανάλογης σοβαρότητας με αυτή που ήθελε τη Μαρία Μπακοδήμου στην πυρά επειδή, στην αναμετάδοση της Γιουροβίζιον, είχε πει Μακεδονία τη χώρα που εμείς λέγαμε, τότε, Σκόπια και σήμερα λέμε Βόρεια Μακεδονία. Και, επ’ ευκαιρία, τι μπορεί να κουβαλάει στην ψυχή του ένας άνθρωπος που στην είδηση για το τραγικό δυστύχημα στη γειτονική χώρα, με δεκάδες νέα παιδιά να έχουν καεί ζωντανά, να «αποπατεί» σχολιάζοντας αρνητικά το όνομα «Βόρεια Μακεδονία».
Ο Μάκης Βορίδης στο υπουργείο Μετανάστευσης να συμφωνήσω ότι θυμίζει τον λύκο που έβαλαν να φυλάει τα πρόβατα. Αλλά η ανάρτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά όπου γράφει ότι, αν πάρει χρώμα το καλοκαίρι, φοβάται μην τον πυροβολήσουν οι λιμενικοί, είναι η μαγιά του ρατσισμού. Το να προσδίδεις δηλαδή σε έναν άνθρωπο… χρωματικά χαρακτηριστικά.
Στα χαρακώματα
της Πινακοθήκης
«Θύματα» του πολεμικού κλίματος και η Πινακοθήκη με τη διευθύντριά της Συραγώ Τσιάρα. Την περασμένη εβδομάδα, μετά τους βανδαλισμούς του βουλευτή της Νίκης, αντιπροσώπευαν την αντίσταση στον ζόφο. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε η απόσυρση, μέχρι νεότερης ανακοίνωσης, των επίμαχων έργων, μπήκαν στο στόχαστρο ότι, τάχα, υπέκυψαν στη λογοκρισία.
Το ότι οι απειλές που δέχονται εδώ και μία εβδομάδα δημιουργούν κλίμα τρόμου για τους εργαζόμενους δεν διέσχισε το μυαλό κανενός; Βάρδα τώρα μην την πέσουν οι Ρουβίκωνες.
*Ο τίτλος είναι ατάκα από επιθεώρηση του Ελεύθερου Θεάτρου και αναφέρεται στον Κίτσο των «Πανθέων»
