Ποιος να κάνει σχεδιασμό στρατηγικής στο Μαξίμου; Αγνωστο. Μπορεί και κανένας – υπάρχουν καταστάσεις που μας επιτρέπουν να το πιστέψουμε. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι αναλαμβάνετε εσείς να χαράξετε την πολιτική στρατηγική της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα. Εχετε μπροστά σας ένα σκηνικό φορτισμένο με ένταση και πόλωση. Στο τέλος της εβδομάδας η χώρα θα διαδηλώνει για τα Τέμπη και το βέλος θα σας σημαδεύει στο Δόξα Πατρί.
Ταυτοχρόνως θεωρείτε εξαιρετικά πιθανό να υπάρξουν βίαια ξεσπάσματα, συγκρούσεις με την Αστυνομία. Ακόμα και αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, αρκετά από τα συνθήματα που θα ακουστούν θα είναι εμποτισμένα με εχθροπάθεια. Τι κάνετε, λοιπόν; Ποιο είναι το αφήγημα που θα επιχειρήσετε να διηγηθείτε στο πολιτικό ακροατήριο; Εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό από το «Μητσοτάκης ή χάος». Θα παίξετε το χαρτί για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, θα δείξετε το δημοσκοπικό σουξέ της Ζωής και του Βελόπουλου, ενώ το ΠΑΣΟΚ σας κάνει τη χάρη και ανεβαίνει στα κεραμίδια φωνάζοντας για δολοφόνους.
Στην περίπτωση δε που τα πορίσματα για τα αίτια της έκρηξης δεν είναι απόλυτα, βγαίνετε και καταγγέλλετε συνωμοσία που υφάνθηκε με ψέματα. Και αν ο θάνατος του Βασίλη Καλογήρου αποσυνδεθεί επισήμως με την υπόθεση, τότε είναι η καλύτερή σας. Η αντιπαράθεση θα είναι ανάμεσα στην αλήθεια (που θα διεκδικείτε με το μέρος σας) και στο ψέμα. Ανάμεσα στο μπάχαλο και στη σταθερότητα την οποία ισχυρίζεστε ότι διαθέτετε μονοπωλιακά προς το εκλογικό κοινό. Στο μεταξύ, άλλα συστατικά της υπόθεσης, όπως οι συμβάσεις, η λειτουργία των σιδηροδρόμων και του ευρύτερου Δημοσίου, έχουν μείνει στην άκρη, σχεδόν σκεπάστηκαν από τον κουρνιαχτό με το λαθρεμπόριο και τις δολοφονίες. Και αν τα πράγματα ζορίσουν περισσότερο, ανοίγετε το συρτάρι που κρύβει το υπερόπλο: εκλογές. Με ένα και μοναδικό δίλημμα: σταθερότητα ή αστάθεια. Ναι, βέβαια, η αυτοδυναμία είναι πλέον σχεδόν απλησίαστη και η Ζωή μπορεί να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά εδώ που φτάσατε σώζετε ό,τι πιάνουν δύο χέρια και όσα χωράνε κάτω από τις μασχάλες.
