Μετά τις πρωτοφανείς συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις σ’ όλη την Ελλάδα, με σκοπό την πλήρη διαλεύκανση του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, θα περίμενε κανείς η Βουλή με όση σοβαρότητα της έχει απομείνει να σκύψει το κεφάλι και να διερευνήσει με ψυχραιμία όλα τα στοιχεία για να ρίξει άπλετο φως σ’ αυτή την σκοτεινή στιγμή. Εδώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αντί να βάλουν στο σκαμνί τους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας άρχισαν να μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους.
Αλλα θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα το ΠΑΣΟΚ κι άλλα οι γύρω-γύρω. Αντί για μια ενιαία γραμμή απέναντι στην κυβέρνηση, ο καθείς το μπαϊράκι του. Αν όπως διατείνεται ο κ. Ανδρουλάκης ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ συγκάλυψαν το θέμα για να μην χάσουν τις τότε εκλογές, αυτός και το ΠΑΣΟΚ θέλουν, όχι να βρεθούν οι πραγματικοί ένοχοι, αλλά ένας οποιοσδήποτε για να κερδίσουν αυτοί στις εκλογές, οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν τις βλέπω να έρχονται σύντομα. Οπως περιγράφει στο σημείωμά του ο Δημήτρης Καμπουράκης στο Liberal.gr:
«Πολύ καλή δουλειά έκανε τελικά ο Νίκος (Ανδρουλάκης). Μέσα από ένα μπερδεμένο κουβάρι στο οποίο ανακατεύονται, σταθμάρχες, υπάλληλοι, διευθυντές, διοικητές, τεχνικοί σύμβουλοι, ανεκτέλεστες συμβάσεις δεκαετιών, εργασίες που έμειναν πίσω, εργασίες που έγιναν λάθος, ρουσφέτια, κονδύλια, νυν και πρώην πολιτικές ηγεσίες, κρατικές εταιρείες, ιδιωτικοί ξένοι όμιλοι, επιβάτες, έμποροι, λαθρέμποροι, πυροσβέστες, αστυνομικοί, εμπειρογνώμονες, εισαγγελείς, ανακριτές, εφέτες και χίλιοι άλλοι, ο Νίκος κατάφερε να εισχωρήσει χειρουργικά, και με πλήρη αίσθηση δικαιοσύνης να ξεχωρίσει τον φονιά. Που λέγεται Τριαντόπουλος».
Μπράβο τον βρήκαμε εν τέλει τον κακούργο. Λύθηκε το πρόβλημα.
Υπάρχουν κάνα δυο εκκρεμότητες ακόμα για τον κ. Τασούλα που πρέπει να μην ορκιστεί ΠΤΔ γιατί έκρυψε την συμπληρωματική αναφορά της εισαγγελέως όπως καταγγέλλει ο κύριος Φάμελλος που την διάβασε όμως η κ. Γεροβασίλη (μήπως τη διάβασε κρυφά; Τι να πω κι εγώ;) και δηλώνει πως ο κ. Τασούλας ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία.
Γενικώς είναι ένα πέρδεμα (μην μου διορθώσετε το «πέρδεμα» και μου κοτσάρετε «μπέρδεμα» γιατί θα σας πάω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ξηγημένα πράγματα).
Μέσα σ’ όλα δε ξεμύτισε σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή και ο Αλέξης Τσίπρας όχι έτσι ξεκούδουνα, αλλά μέσα από το φοβερό «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα»…
…Γράφω και μια μνήμη αναδύθηκε μέσα απ’ τις γραμμές. Καλοκαίρι. Πασαλιμάνι. Εγώ ούτε τεσσάρων. Απόγευμα πορτοκαλί που πάει να γίνει γαλανό βραδάκι. Ο πατέρας μου με πάει στον Καραγκιόζη. Δεν θυμάμαι ούτε έναν ήρωα, ούτε μια λέξη μόνο στο τέλος που σηκώσανε τον μπερντέ και φάνηκαν από πίσω οι καραγκιοζοπαίχτες φωτισμένοι αλλόκοτα από ένα σαν «αγγελικό και μαύρο φως» μόνο τότε έγραψε η εικόνα μέσα μου ανεξίτηλα. Κι η φωνή του πατέρα μου να μου εξηγεί. Αυτό λέγεται «Αποθέωσις». Μόνο αυτό θυμάμαι. Τίποτα άλλο.
Πώς μου χτύπησε την πόρτα τέτοια ώρα αυτή η μνήμη;
Τέλος πάντων τι έλεγα; Α ναι, για το Ινστιτούτο Τσίπρα.
Οχι. Τώρα που το σκέφτομαι δεν θυμάμαι μόνο την εικόνα. Θυμάμαι και τον τίτλο της παράστασης. Ναι. Ο τίτλος ήταν «Ο Καραγκιόζης Φούρναρης».
Χαιρετώ.
Source link
