Από τα τέλη Νοεμβρίου πολιτικοί και παροικούντες το κομματικό σύστημα γράφουν και σβήνουν λίστες με ονόματα πιθανών υποψηφίων για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Η ονοματολογία δεν είναι τωρινό φαινόμενο, φυσικά. Πριν από κάθε προεδρική εκλογή είθισται να κυκλοφορούν διάφορα σενάρια. Ωστόσο, φέτος η διαδικασία έχει αποσυνδεθεί από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Θα έπρεπε, δηλαδή, να μην παράγει περισσότερες φήμες απ’ όσες ενδιαφέρεται να καταναλώσει η κοινή γνώμη. Από το κυβερνητικό στρατόπεδο επαναλαμβάνουν μονότονα εδώ και σχεδόν δύο μήνες πως η προεδρολογία αποτελεί προσβολή στον θεσμό αλλά και τη γυναίκα που τον ενσαρκώνει. Και γι’ αυτό, λένε, δεν επιθυμούν να μπουν σ’ αυτή.
Παρ’ όλ’ αυτά, οι διαρροές για τις αποφάσεις του βουνού και της θάλασσας, ή τα υπονοούμενα σε δημόσιες παρεμβάσεις για το ύφος και τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας – καθώς κι οι προειδοποιήσεις βουλευτών από τη συντηρητική πτέρυγα της ΝΔ πως δεν θα ψηφίσουν ξανά την Κατερίνα Σακελλαροπούλου επειδή της καταλογίζουν ευθύνες για τον αντίκτυπο που είχε στα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος το πάρτι μετά τη θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών – έχουν φουντώσει την κουβέντα, την οποία τόσο τάχα απεχθάνεται το Μαξίμου.
Η διαχείριση του θέματος έχει ήδη μετατρέψει την προεδρική εκλογή σε σίριαλ, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει το πρόσωπο που παρουσιάστηκε το 2020 ως μια ιστορική επιλογή – κι η πρωθυπουργική έδρα δηλώνει ότι δεν έπαψε να εκτιμά μέχρι σήμερα. Για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα δεν φταίνε μόνο οι λάτρεις του πολιτικού κουτσομπολιού. Φταίνε κι εκείνοι που τους δίνουν αφορμές και υλικό.
Source link
