Υπολογίζεται ότι 15.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να ζήσουν ως πρόσφυγες σε άλλα μέρη της Παλαιστίνης ή σε γειτονικές χώρες, ένα γεγονός γνωστό από τους Παλαιστίνιους ως Νάκμπα – «η καταστροφή».
Αλλά οι Παλαιστίνιοι δεν έπαψαν ποτέ να τιμούν την απώλεια κάθε χωριού που κάποτε αποτελούσε μέρος της πατρίδας τους.
Μεταξύ αυτών ήταν και το Ντέρι Γιασίν, ένα χωριό σκαρφαλωμένο σε έναν λόφο δυτικά της Ιερουσαλήμ, το οποίο έγινε προάγγελος των δεινών που θα προκαλούσε το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους.
Τι είναι η σφαγή του Ντέιρ Γιασίν;
Στις 9 Απριλίου 1948, λίγες εβδομάδες πριν από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μέλη των σιωνιστικών πολιτοφυλακών Ιργκούν και Στερμ Γκανγκ επιτέθηκαν στο χωριό Ντέιρ Γιασίν, σκοτώνοντας τουλάχιστον 107 Παλαιστίνιους.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των δραστών και των επιζώντων θυμάτων, πολλοί από τους ανθρώπους που σφαγιάστηκαν -από εκείνους που δέθηκαν σε δέντρα και κάηκαν μέχρι εκείνους που παρατάχθηκαν σε έναν τοίχο και πυροβολήθηκαν από υποπολυβόλα- ήταν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.
Οικογένεια από το Ντέιρ Γιασίν, 1927
Καθώς τα νέα για τις φρικαλεότητες διαδόθηκαν, χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά τους από φόβο.
Τελικά, περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι θα έφευγαν ή θα εκτοπίζονταν βίαια στις αρχές της δημιουργίας του Ισραήλ, καθιστώντας τη σφαγή μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία των Παλαιστινίων.
Τι συνέβη στο Ντέιρ Γιασίν;
Ήταν απόγευμα Παρασκευής όταν η πολιτοφυλακή χτύπησε το Ντέρι Γιασίν, όπου ζούσαν περίπου 700 Παλαιστίνιοι.
Οι περισσότεροι ήταν εργάτες λατομείων και λιθοξόοι.
Σύμφωνα με την ισραηλινή αφήγηση, η Επιχείρηση Ναχσόν είχε στόχο να σπάσει τον αποκλεισμένο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ και οι μαχητές συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τους κατοίκους του χωριού που τους ανάγκασε να προχωρήσουν αργά από σπίτι σε σπίτι.
Αλλά οι Παλαιστίνιοι και ορισμένοι Ισραηλινοί ιστορικοί λένε ότι οι χωρικοί είχαν υπογράψει συμφωνία μη επίθεσης με τη Χαγκανά, τον προ-ισραηλινό-κρατικό σιωνιστικό στρατό.
Παρ’ όλα αυτά δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους.
Σύμφωνα με μια έκθεση του 1948 που κατέθεσε η βρετανική αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Έθνη, η δολοφονία «περίπου 250 Αράβων, ανδρών, γυναικών και παιδιών, έλαβε χώρα σε συνθήκες μεγάλης αγριότητας».
«Γυναίκες και παιδιά γδύθηκαν, παρατάχθηκαν, φωτογραφήθηκαν και στη συνέχεια σφαγιάστηκαν με αυτόματο πυρ και οι επιζώντες έχουν μιλήσει για ακόμη πιο απίστευτες κτηνωδίες», ανέφερε η έκθεση.
«Όσοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι αντιμετωπίστηκαν με εξευτελιστική βαρβαρότητα».
Ο Ισραηλινός ιστορικός Μπένι Μόρις είπε ότι οι πολιτοφύλακες «λεηλατούσαν αδίστακτα, έκλεβαν χρήματα και κοσμήματα από τους επιζώντες και έκαιγαν τα πτώματα. Ακόμη και διαμελισμοί και βιασμοί συνέβησαν».
Ο ακριβής αριθμός των νεκρών αμφισβητείται αλλά κυμαίνεται από 100 έως 250.
Ένας εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού που εισήλθε στο Ντέιρ Γιασίν στις 11 Απριλίου ανέφερε ότι είδε τα πτώματα περίπου 150 ανθρώπων στοιβαγμένα ακατάστατα σε μια σπηλιά, ενώ περίπου 50 είχαν συγκεντρωθεί σε μια άλλη τοποθεσία.
Η σφαγή του Ντέιρ Γιασίν [GETTY]
Ο εξέχων Εβραίος διανοούμενος Μάρτιν Μπούμπερ έγραψε τότε ότι τέτοια γεγονότα ήταν «διαβόητα».
«Στο Ντέιρ Γιασίν εκατοντάδες αθώοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά σφαγιάστηκαν», είπε.
«Ας παραμείνει το χωριό ακατοίκητο προς το παρόν και ας γίνει η ερήμωσή του ένα τρομερό και τραγικό σύμβολο του πολέμου και μια προειδοποίηση προς το λαό μας ότι καμία πρακτική στρατιωτική ανάγκη δεν μπορεί ποτέ να δικαιολογήσει τέτοιες πράξεις δολοφονίας».
Γιατί έχει σημασία μέχρι σήμερα;
Ο Μόρις σημείωσε ότι «το Ντέιρ Γιασίν είχε μια βαθιά δημογραφική και πολιτική επίδραση: Ακολούθησε μαζική φυγή των Αράβων από τις περιοχές τους».
Η είδηση της σφαγής σκόρπισε πανικό στους Παλαιστίνιους, ωθώντας εκατοντάδες χιλιάδες σε φυγή.
Τέσσερα κοντινά χωριά ήταν τα επόμενα: Καλούνια, Σάρις, Μπέιτ Σουρίκ και Μπιντού.
Παλαιστίνιοι στην πόλη Ράμλε παραδίδονται στις ισραηλινές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1948
Το Ντέιρ Γιασίν δεν ήταν κάποιο ατυχές λάθος, σύμφωνα με τον Ισραηλινό ιστορικό Ιλάν Παπέ.
«Η ερήμωση της Παλαιστίνης δεν ήταν ένα επακόλουθο πολεμικό γεγονός, αλλά μια προσεκτικά σχεδιασμένη στρατηγική, γνωστή και ως Σχέδιο Νταλέτ, η οποία εγκρίθηκε από τον ισραηλινό ηγέτη Νταβίντ Μπεν Γκουριόν τον Μάρτιο του 1948», έγραψε ο Παπέ.
«Η επιχείρηση ήταν, στην πραγματικότητα, το πρώτο βήμα του σχεδίου».
Παλαιστίνιοι χωρικοί επιστρέφουν στο χωριό Κίμπια μετά την ισραηλινή σφαγή του 1953
Η σφαγή εξαπέλυσε έναν κύκλο βίας και αντιβίας που αποτελεί το μοτίβο από τότε και στο εξής.
Στην πραγματικότητα, με το Ντέιρ Γιασίν τέθηκαν τα θεμέλια για τα χρόνια βίας που ακολούθησαν και κατ’ επέκταση την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου και τον επακόλουθο πόλεμο και την γενοκτονία που μαίνονται αυτή την στιγμή στη Γάζα.
