Η γη τρέμει στη Σαντορίνη, το έδαφος βγάζει καπνούς. Οι κάτοικοι φεύγουν πανικόβλητοι, κάποιοι τουρίστες επιμένουν να μείνουν προκειμένου να ζήσουν το όνειρό τους, οι σεισμολόγοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν τη διάρκεια αυτής της σεισμικής δραστηριότητας, ούτε της εξέλιξής της. Αντίστοιχη ανησυχία υπάρχει και στα γύρω νησιά, μόνο που εκεί δεν λειτουργεί τόσο έντονα, όπως στη Σαντορίνη, ο φόβος της μνήμης του μεγάλου σεισμού του 1956, μόνο το τσουνάμι θυμούνται οι παλαιότεροι αλλά αυτό δεν κόστισε ζωές.
Ολα αυτά, για τους συμπατριώτες μου τους Κυκλαδίτες, είναι, κατά κάποιον τρόπο, βιώματα ακόμη και αν έχει φτάσει ως εμάς μόνο ο απόηχός τους. Θυμάμαι πώς μας μάζευε η μάνα μου να φύγουμε άρον άρον από την παραλία της Σύρου όταν σηκώνονταν μεγάλα κύματα στη θάλασσα. Και τη γιαγιά μου όταν, μεγάλη πια, πήγαινα με την παρέα μου στη Σαντορίνη να μου λέει ασυνείδητα «Να προσέχεις». Γνωρίζουμε ότι το βάθος της θάλασσας, από νησί σε νησί, έχει μεγάλες διαφορές κάτι που σημαίνει ότι οι Κυκλάδες, έτσι όπως τις ξέρουμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα σεισμικής δραστηριότητας της περιοχής. Η ομορφιά και η μοναδικότητα του τοπίου οφείλεται και σε μια φυσική απειλή που φωλιάζει εδώ και πάρα πολλούς αιώνες στα σπλάχνα του.
Και μέσα σε αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, αναδύεται, χειρότερη κι από λάβα ηφαιστείου, η μικροψυχία που επιβεβαιώνει την εμπάθεια για την κατσίκα του γείτονα. Διαβάζω και ακούω σχόλια σχεδόν παγανιστικά περί «θείας τιμωρίας» διότι οι Σαντορινιοί «είχαν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ». Σχόλια γεμάτα χαιρεκακία γιατί, σου λέει, ότι ο τουρισμός στο νησί θα πέσει τώρα κατακόρυφα. «Καλά να πάθουν αφού είχαν φτάσει τις τιμές στα ύψη». «Ετσι που τα έκαναν, ο μέσος Ελληνας δεν μπορεί να πάει διακοπές στις Κυκλάδες». Κι επειδή ο μέσος Ελληνας δεν μπορεί να πάει διακοπές στις Κυκλάδες όχι απλά «Δεν πα’ να γίνουν οι Κυκλάδες στάχτη και μπούρμπερη» αλλά «Μακάρι να γίνουν οι Κυκλάδες στάχτη και μπούρμπερη».
Ναι το brand Κυκλάδες, στον διεθνή χάρτη του τουρισμού, έχει υψηλή αξία. Και απόλυτα δικαιολογημένα αν το συγκρίνω με άλλους, υπερεκτιμημένους «επίγειους Παράδεισους». Και τι να κάνουμε τώρα; Να μείνουμε καθηλωμένοι στις τιμές πολύ περασμένων δεκαετιών; Να έχουν τα νησάκια μας μόνο ταβέρνες όπου μια γιαγιά τηγανίζει κεφτέδες και rooms to let με τρεχούμενο νερό «…όποτε θέλει ο Θεός»; (Εχω ακούσει αυτήν την απάντηση προ αμνημονεύτων χρόνων σε ενοικιαζόμενα στη Σέριφο). Να μείνουν οι Κυκλάδες στη δεκαετία του ’60 για να ζήσουμε το όνειρο να γίνουμε ντεκόρ σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη;
Οι Κυκλάδες, με τον τουρισμό, βγήκαν από μεγάλη φτώχεια. Τόποι άγονοι, βράχια που έδιωχναν τους άνδρες στα καράβια και άφηναν μισές τις οικογένειες. Τόποι αποκλεισμού και απελπισίας που παρηγορούσε μόνο το ήπιο κλίμα, το τοπίο και η ανοιχτωσιά της θάλασσας. Αυτά, δηλαδή, που πληρώνουν οι τουρίστες. Ας αφήσουμε λοιπόν ήσυχες τις Κυκλάδες και τους Κυκλαδίτες. Δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανένα. Και το πώς θα διαχειριστούν τον υπερτουρισμό και την αλλοίωση του τοπίου τους είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα. Και, προς το παρόν, την αγωνία τους γι’ αυτό που συμβαίνει.
Συνωμοσίας
το ανάγνωσμα
Με το που ανέβηκαν τα ρίχτερ και πύκνωσε η σεισμική δραστηριότητα άρχισαν και οι θεωρίες συνωμοσίας. Οτι είναι κυβερνητικό σχέδιο για να αποπροσανατολισθεί η προσοχή του κόσμου από τα Τέμπη και γι’ αυτό το «φουσκώνουν» στις ειδήσεις και άλλα τέτοια ανάξια σημασίας αλλά ενδεικτικά για τις νοοτροπίες της εποχής μας.
Εδώ σου λέει ότι το διαφανές τύπου φόρεμα που φορούσε η Μπιάνκα Σένσορι στα Γκράμι και που ο σύντροφός της Κάνιε Γουέστ ανέβασε προς πώληση στους λογαριασμούς του στα σόσιαλ είναι «έργο του διαβόλου». Διότι αν προσέξεις καλά τη φωτογραφία θα δεις ότι η διαφάνεια σχηματίζει ένα τρομαγμένο πρόσωπο. Τι να κάνουμε; Στα χρόνια του Τραμπ ζούμε.
Source link
