Την αλλαγή του πολιτικού τοπίου στη Γερμανία παρακολουθεί στενά η Αθήνα, επιχειρώντας να διαβάσει την επίδραση του νέου σκηνικού σε δύο επίπεδα: τόσο σε εκείνο των ελληνογερμανικών σχέσεων όσο και στο ευρωπαϊκό, την ώρα που οι «27» ψάχνουν τον συντονισμό απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ για να δώσουν απαντήσεις ως προς το μέλλον των ευρωατλαντικών σχέσεων και ευρύτερα καλούνται να καθορίσουν τη θέση της Ευρώπης στο ρευστό διεθνές περιβάλλον.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε από το σύντομο, για προσωπικούς λόγους ταξίδι στις ΗΠΑ και στον πρωινό καφέ στο Μαξίμου θα συζητηθεί το αποτέλεσμα των πρόωρων γερμανικών εκλογών ως κρίσιμος παράγοντας για τις ισορροπίες εντός Ευρώπης και τη δυνατότητα επανενεργοποίησης (ή μη) του γαλλογερμανικού άξονα.
«Η επόμενη μέρα της ισχυρότερης ευρωπαϊκής οικονομίας αφορά όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τη σταθερότητά του» λέει διπλωματική πηγή, μιλώντας για εποχή «δύσκολων ασκήσεων ισορροπίας» με επαναπροσδιορισμό των διεθνών σχέσεων.
Τι σηματοδοτεί για την Ελλάδα το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία
Ο επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς ανήκει στην ίδια πολιτική ευρωπαϊκή οικογένεια με τον Μητσοτάκη. «Εχουν καλό δίαυλο επικοινωνίας» αναφέρει κυβερνητική πηγή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την – πιθανώς – θερμότερη σχέση συγκριτικά με εκείνη του έλληνα πρωθυπουργού και του Ολαφ Σολτς.
«Είστε η αληθινή κεντροδεξιά δύναμη στη Γερμανία, πάντα έτοιμοι να υπερασπιστείτε τις κοινές ευρωπαϊκές μας αξίες ενάντια στους λαϊκιστές και τους δημαγωγούς που απειλούν τη δημοκρατία και τον τρόπο ζωής μας» ανέφερε ο Πρωθυπουργός σε μήνυμα στήριξης στο CDU, προτού ανοίξουν οι γερμανικές κάλπες και επιβεβαιωθεί η δυναμική της Ακροδεξιάς (του AfD). «Μια αποφασιστική νίκη για την πολιτική μας οικογένεια, για τη Γερμανία και για την Ευρώπη» ήταν και το μήνυμα που μετέφερε μετά τα γερμανικά exit polls, προεξοφλώντας ότι ο Φρίντριχ Μερτς θα είναι ο επόμενος καγκελάριος.
Ηδη Μητσοτάκης και Μερτς έχουν κάνει κατ’ ιδίαν συζητήσεις για τα διμερή, τις ευρωπαϊκές προκλήσεις και για θέματα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που ενδιαφέρει το Βερολίνο – και λόγω των ενεργειακών πρότζεκτ και λόγω της εγγύτητας με τις εστίες αναταράξεων στη Μέση Ανατολή, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν εντείνει τον περιφερειακό ανταγωνισμό δυνάμεων.
Οπως σχολιάζουν βεβαίως διπλωματικές πηγές, τα εθνικά συμφέροντα καθοδηγούν τις πολιτικές, με την Αθήνα και το Βερολίνο να έχουν αποστάσεις σε διάφορα θέματα, ενώ για άλλα προεξοφλούνται πιέσεις της μιας πλευράς προς την άλλη. Ενα από τα ευρωπαϊκά «αγκάθια», το Μεταναστευτικό: η Αθήνα λειτουργεί ως χώρα πρώτης υποδοχής, η Γερμανία θέλει φρένο στη δευτερογενή μετανάστευση.
«Εάν η Γερμανία είναι ένας μεγάλος “μαγνήτης” για τους μετανάστες, τότε η διαχείριση της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της Ενωσης θα γίνει πολύ δυσκολότερη» έλεγε με νόημα ο Μητσοτάκης σε συζήτηση με τον Μερτς πριν από ενάμιση χρόνο, θέτοντας ζήτημα «περισσότερων χρημάτων», «καλύτερης συνεργασίας» με τις τρίτες χώρες και «αποτελεσματικότερης πολιτικής επιστροφών». Το θέμα αναμένεται να έρθει στο προσκήνιο, δεδομένης της δέσμευσης Μερτς για αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική.
Και ενώ είναι ζητούμενα η ευελιξία και η ισχύς της νέας κυβέρνησης, το Βερολίνο δεν έχει πολυτέλεια χρόνου, καθώς η Ευρώπη καλείται σε απαντήσεις σε επίπεδο τόσο άμυνας όσο και οικονομικής πολιτικής και ανταγωνιστικότητας.
Η Αθήνα διεκδικεί πλέον άμεσες αποφάσεις, ακόμα και στο επικείμενο τακτικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (21-22 Μαρτίου) ή στην εμβόλιμη έκτακτη σύνοδο κορυφής στις 6 Μαρτίου για την Ουκρανία. Ειδικά για την άμυνα, «καίγεται» για αποφάσεις εξαίρεσης των αμυντικών δαπανών από το έλλειμμα, στηρίζει με άλλες χώρες έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό κοινού δανεισμού, με τη Γερμανία και άλλους Βορειοευρωπαίους παραδοσιακά να μην ενθουσιάζονται με προτάσεις δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Στο μεταξύ, ο Μητσοτάκης είχε τηλεφωνική επικοινωνία το Σάββατο με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και σήμερα συμμετέχει σε τηλεδιάσκεψη ηγετών που διοργανώνει το Κίεβο, με σταθερή τη θέση ότι τίποτα δεν μπορεί να αποφασιστεί «για την Ουκρανία χωρίς την εμπλοκή των Ουκρανών» ούτε μπορεί να υπάρξει διευθέτηση «για την ασφάλεια της Ευρώπης χωρίς την εμπλοκή των Ευρωπαίων».
