Και στην πολιτική ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Υπό αυτή την έννοια, παρακάμπτοντας την πρόθεση ψήφου όπως αποτυπώθηκε από την GPO για το Star Channel, περισσότερη σημασία έχουν ορισμένα καινούργια και πρωτότυπα στοιχεία. Κι αυτό αφού είναι η πρώτη δημοσκόπηση που έγινε στον απόηχο του πανελλαδικού κινήματος των Τεμπών. Για παράδειγμα, είναι η πρώτη φορά που το 52,5% των πολιτών που έχουν απαντήσει στη μέτρηση της εν λόγω εταιρείας βλέπει θετικά την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες. Αυτό λογικά συνδέεται με μία δυσαρέσκεια απέναντι στην παρούσα κυβέρνηση και έχει σημασία γιατί όπως λένε οι δημοσκόποι σε αυτήν ακριβώς την ερώτηση – αν δηλαδή οι πολίτες θέλουν εκλογές – η συνήθης απάντηση δεν είναι θετική. Συνδυαστικά με αυτό υπάρχει ένα ακόμα εύρημα της εταιρείας που λέει πως το 67,7% των πολιτών θεωρούν πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει χάσει τη λαϊκή της νομιμοποίηση. Κάτι το οποίο προφανώς έχουμε να το δούμε από το 2012. Και επίσης είναι ένα στοιχείο που έχει την εξής σημασία: κερδίζεται δύσκολα η λαϊκή νομιμοποίηση, ανακτάται επίσης δύσκολα. Αυτά είναι δύο νέα στοιχεία που σε συνδυασμό με το ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός – παραμένει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο 24,9 αλλά ήδη ο Κανένας έχει ξεπεράσει τους πάντες με το 36,7 – διαμορφώνουν ένα εντελώς υβριδικό νέο πολιτικό τοπίο. Αυτό φανερώνει τα όρια των κομμάτων από τη μία. Και μια φθορά στα ποιοτικά στοιχεία της κυβέρνησης από την άλλη. Λογικά και αν σταθεροποιηθούν αυτές οι τάσεις το επόμενο διάστημα που θα είναι σε εξέλιξη και σε κίνηση η υπόθεση του δυστυχήματος-τραγωδίας των Τεμπών τα δεδομένα θα λάβουν ακόμη πιο νέα μορφή. Θα οριοθετείται από τη μία μεριά η υπόθεση κοινοβουλευτικά με τις προανακριτικές, αλλά από την άλλη από ό,τι φαίνεται θα συνεχίσει μία κοινωνική δυναμική να ξεδιπλώνεται ακόμα και με όρους και εκφράσεις λαϊκής διαμαρτυρίας. Αυτό μοιραία θα αναγκάσει τις πολιτικές δυνάμεις να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση που θα κληθεί γρήγορα να απαντήσει στο πολύ κρίσιμο ερώτημα αν η τροχιά από δω και πέρα θα είναι μόνο πτωτική. Στο ερώτημα θα πρέπει να απαντήσει και η αντιπολίτευση αν επίσης η τροχιά από δω και πέρα θα είναι επίσης στάσιμη για την ίδια και άρα αδιέξοδη για ένα μέρος του εκλογικού σώματος. Η εξίσωση είναι πολύ δύσκολη. Το περιβάλλον παραμένει ασθενικό. Δεν έχει δηλαδή τα στοιχεία ενός συστημικού δικομματισμού όπου ένας ακόμη πόλος πολύ γρήγορα θα διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις πειστικής εναλλακτικής. Ενα μεγάλο κενό διαμορφώνεται στο εκλογικό σώμα και από ό,τι φαίνεται και δημογραφικά νέα κοινωνικά στρώματα εισβάλλουν στο πολιτικό σκηνικό και καθορίζουν τους όρους και τους τρόπους του. Αυτό φαίνεται και στη δημογραφική εκπροσώπηση των συμμετεχόντων στα μεγάλα συλλαλητήρια για τα Τέμπη, αλλά και στη δυσφορία απέναντι στην κυβέρνηση από τη γενιά Ζ στα ζητήματα ακρίβειας και Τεμπών όπως αποτυπώθηκαν προσφάτως από το Ετερον.
Συνηθίζουμε να λέμε πως τα κενά δεν μπορούν να παραμένουν για πολύ καιρό και καλύπτονται γιατί η ιστορία και η φύση τα απεχθάνεται. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι αργόσυρτες διάρκειες μέσα στη νεότερη πολιτική ιστορία που τα πράγματα μένουν ως έχουν ενώ μεταβάλλονται την ίδια στιγμή. Και προφανώς υπάρχουν και εποχές που διαμορφώνουν όρους προπλάσματος των νέων πολιτικών εκφράσεων. Κάτι τέτοιο ζούμε τώρα και πιθανώς αυτό θα κληθούν να αναλύσουν γρήγορα και άμεσα οι πολιτικές δυνάμεις.
