Η προειδοποίηση ήταν ξεκάθαρη – στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Παρασκευή, ο Σωκράτης Φάμελλος μπορεί να μην ανέφερε ονομαστικά τον Παύλο Πολάκη, όμως στην εισήγησή του απάντησε σε όσα ακούστηκαν από τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας στην προηγούμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής: «Η κοινωνία δεν θα μας συγχωρέσει αν κάνουμε ξανά τα λάθη του παρελθόντος (…) Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για προσωπικές στρατηγικές και διαχωριστικές γραμμές μεταξύ μας. Ούτε και για δημοσιοποίηση προσωπικών απόψεων και διαρροών που πλήττουν το πολιτικό μας σχέδιο».
Δεν ήταν πάντως μόνο οι διαφορετικές απόψεις που καταγράφηκαν από τον Πολάκη και τον Νίκο Παππά για την πιθανότητα δημιουργίας νέου φορέα μέσω του φόρουμ διαλόγου, αλλά και η επίθεση του Πολάκη στον διαδικτυακό τοίχο του Ευκλείδη Τσακαλώτου – την ώρα που αναζητείται η χρυσή τομή προσέγγισης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς.
Παρότι η συνεδρίαση της ΠΓ κύλησε σε ήρεμους τόνους, η πραγματικότητα με την οποία σύντομα στην Κουμουνδούρου θα τεθούν αντιμέτωποι είναι πολύ σαφής.
Υπάρχει μια ομάδα εντός του κόμματος, όπως εκφράστηκε στην ΚΕ, που ενδιαφέρεται για το ποιοι πρώην σύντροφοι και υπό ποιους όρους θα επανεμφανιστούν στην κομματική πραγματικότητα.
Είχε προηγηθεί μια κίνηση που συνάδει με το προσκλητήριο του Φάμελλου: σε κοινή τους δήλωση, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και η ανεξάρτητη βουλευτής Αθηνά Λινού που συμμετείχαν στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Χρήστο Τριαντόπουλο κατέθεσαν κοινή δήλωση-καταγγελία, εξηγώντας πως για νομικούς λόγους ήταν αδύνατη η κατάθεση πορίσματος.
Η κίνηση είναι και συμβολική, δείχνοντας μια διάθεση – την οποία, ωστόσο, δεν συμμερίζονται όλοι ούτε μέσα στη Νέα Αριστερά.
Για την Πατησίων, αυτή η εβδομάδα θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς αναμένεται η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής το Σαββατοκύριακο που έρχεται.
Και εκεί, τα μέλη και τα στελέχη θα κληθούν να τοποθετηθούν και όσον αφορά την εκπεφρασμένη διάθεση του Αλέξη Χαρίτση να ανοίξει δίαυλος διαλόγου με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις – στο πλαίσιο διαμόρφωσης ενός κοινού αντικυβερνητικού μετώπου.
Αυτή η άποψη διχάζει τη Νέα Αριστερά, καθώς η πλειονότητα των βουλευτών και κάποια στελέχη της παλαιότερης φρουράς τάσσονται υπέρ της προσέγγισης αυτής, που εκ των πραγμάτων σημαίνει ανοιχτή γραμμή με τον ΣΥΡΙΖΑ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πορεία), ενώ μια σειρά σημαινόντων στελεχών τάσσονται ενάντια, με βασικό ερώτημα: τι θα γίνει αν σε αυτό το κάλεσμα μετώπου ανταποκριθεί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ;
Στην πράξη, αυτό θα σήμαινε μια σταδιακή επιστροφή σε ένα μοντέλο που απορρίφθηκε – από τη δική τους πλευρά, ωστόσο, δεν έχουν καταφέρει να δείξουν τον δρόμο για να ανεβάσουν τα ισχνά δημοσκοπικά ποσοστά χωρίς συνεργασίες.
Η επίθεση Πολάκη στον Τσακαλώτο δεν βοήθησε τα επιχειρήματα των πρώτων: «Η τοξικότητα, η λασπολογία και οι αήθεις μέθοδοι που συνέβαλαν στη διάλυση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, επιστρέφουν στο προσκήνιο με την ίδια γνωστή συνταγή», ανέφεραν σχετικά από την Πατησίων. «Το ζητούμενο είναι να μη δηλητηριαστεί ξανά ο αριστερός και προοδευτικός χώρος».
