Πέθανε ο κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Δημήτρης Κολλάτος.
Την είδηση του θανάτου του την έκανε γνωστή με ανάρτηση του Σπύρος Μπιμπίλας.
«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη…Από παιδί σ’ αγαπούσα και μ’ αγαπούσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου! Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικού σινεμά που οργάνωνες στο κτήμα σου με τις φιστικιές» διαβάζει η ανάρτηση.
«Δημήτρη δεν θα ξεχάσω ποτέ το νοιαξιμό σου για τον Άλκη! Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδιά θα συνεχίσουν το έργο σου και θυμάστε κοντά τους.Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες του χρόνου πάλι εδώ!!! Αλλά ταξίδεψες… Καλό ταξίδι φιλόσοφε, σκηνοθέτη ,συγγραφέα, ταξιδευτή των ονείρων…θα σε θυμόμαστε, πάντα Δημήτρη Κολλατε!» έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Δημιουργός, ακτιβιστής, αιρετικός
Ο Δημήτρης Κολλάτος γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα και έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.
Το 1959-1960 ίδρυσε το Πειραματικό Θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη Φαλακρή τραγουδίστρια του Ιονέσκο, το Τέλος του παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ, το Δωμάτιο του Χάρολντ Πίντερ, το Ένα βροχερό απόγευμα του Ουίλιαμ Ινγκ και το Ο μακαρίτης του Ρενέ ντε Ομπαλντιά.
Δραστήριος σε κάθε τέχνηο Κολλάτος σκηνοθέτησε την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη με τη Μαριέτα Ριάλδη στον ομώνυμο ρόλο και στις 7 Οκτωβρίου 1961, στο Παρίσι πια, ανέβασε την ίδια παράσταση στο Centre culturel με γάλλους ηθοποιούς.
Το γαλλικό περιοδικό L’Express χαρακτήρισε την παράσταση «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο» και ο Κολλάτος παντρεύεται την Αρλέτ Μπωμάν με την οποία απέκτησε δύο γιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη. Η Μπωμάν έγινε και μούσα του ως πρωταγωνίστρια στις ταινίας.
Το 1962 ο Κολλάτος γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους Αθήνα Χι Ψι Ξι, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και δύο χρόνια μετά υπογράφει την πρώτη του μεσαίου μήκους ταινία του, τις Ελιές κερδίζοντας πάλι βραβείο.
«Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου» είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις
Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του, Θάνατος του Αλέξανδρου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία Κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού όταν κατάφερε επιτέλους να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους έκοψε σε μία εβδομάδα, 29.900 εισιτήρια.
Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου Ο Θάνατος του Αλέξανδρου. Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το Θέατρο της Τέχνης (Théatre de l’Art) στο ίδιο κτίριο του Châtelet Σατλέ, στο Παρίσι.
Εκεί παρουσίασε, μεταξύ άλλων, το έργο Philippe Pétain και το θεατρικό έργο του Γυναίκα του Σωκράτη, ένα μονόλογο με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Αρλέτ Μπωμάν που ανέβασε στο θέατρο Τέχνης.
Η πρεμιέρα έγινε στις 22 Δεκεμβρίου 1973. Επιλέχτηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς, και παρουσιάστηκε στο θέατρο των εθνών στις Βρυξέλλες και επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και το Σεπτέμβριο του 1976.
Γύρισε επίσης την ταινία Συμπόσιο (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία.
Το 1974 ανέβασε το θεατρικό του έργο Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ με συμπρωταγωνίστριες την Αρλέτ Μπωμάν και την Φανί Αρντάν.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως ήθελαν να προκαλέσουν τα χρηστά ήθη όπως τα Σόδομα και Γόμορρα με γυμνό που εκείνη την εποχή έκανε σάλο ή έστω τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό και όχι την τέχνη, όπως οι Οι εφοπλιστές, Άγιος Πρεβέζης που έγινε και ταινία το 1982, και Οι Γιατροί.
Ο Κολλάτος, αιρετικός και επαναστάτης στο πνεύμα αγαπούσε το λεγόμενο «θέατρο καταγγελίας».
Ακτιβιστής κέρδισε τον κόσμο με τη μαχητική του στάση όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.
Στην αυτοβιογραφική ταινία Ζωή με τον Άλκη (1988), το ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε με ειδική Μνεία για την ερμηνεία του στο ρόλο του αυτιστικού αδελφού του. Ο Αλέξανδρος έκτοτε έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Άλλη μια ταινία, Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του Αρλέτ Μπωμάν.
Στην ταινία του Αλέξανδρος και Αϊσέ (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιό του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία ενώ στη Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ (2009), επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και το ρόλο της εκκλησίας.
Στη Γαλλία το 1977 γύρισε τη μεσαίου μήκους Η Γαλλία του Ζισκάρ, μια κριτική ματιά στη Γαλλία της δεκαετίας του ’70.
Η πολιτική ήταν η τέχνη του
Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή με τίτλο: «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».
Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής ενώ το 2011 δημιούργησε την Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα, μια νέα μορφή πολιτικής παρέμβασης που οργανώνει διάφορα χάπενινγκ διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής ηγεσίας, της παρέμβασης ξένων δυνάμεων στη χώρα κτλ.
Το 2014 γύρισε την ταινία Διόνυσος, με θέμα την Ελλάδα της κρίσης που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονεμήθηκε στον Κολλάτο ειδικό βραβείο για το θέμα της ταινίας του Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα.
