Η είδηση των τελευταίων ημερών είναι η επικείμενη πώληση του Λιβάι Γκαρσία από την ΑΕΚ στη Σπαρτάκ Μόσχας. Η ιστορία έχει ένα γενικότερο ενδιαφέρον που ξεπερνά το ίδιο το γεγονός. Η ΑΕΚ είχε πέρυσι μια πρόταση από μια γαλλική ομάδα (νομίζω τη Λανς) να πουλήσει τον παίκτη σε μια τιμή μεγαλύτερη από αυτήν που τον πούλησε φέτος. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης είπε πέρυσι όχι στις προτάσεις, ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος είπε φέτος ναι. Ενώ λογικά θα έπρεπε να συμβεί το αντίθετο για έναν λόγο: διότι ο Μελισσανίδης είχε πέρυσι αποφασίσει να φύγει, ενώ ο Ηλιόπουλος μόλις ήρθε.
Πώληση
Ενας ιδιοκτήτης ομάδας αν έχει αποφασίσει να βρει τον επόμενο αγοραστή της εταιρείας δύσκολα αρνείται την πώληση ενός ποδοσφαιριστή. Νιώθοντας ότι ο κύκλος κλείνει συνήθως τον ενδιαφέρει η οικονομική κατάσταση της εταιρείας που πάντα παίζει ρόλο στην πώληση. Αλλά ο Μελισσανίδης δεν σκεφτόταν έτσι: ήθελε να κρατήσει τον Γκαρσία πιστεύοντας πως μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ να κερδίσει το πρωτάθλημα κι αυτό και μόνο το κριτήριο καθόρισε την τελική του απόφαση. Οταν ένας νέος παράγοντας αναλαμβάνει μια ομάδα, συνήθως δεν πουλάει: το κάνει και για να δείξει ότι θέλει να κρατήσει τα ασημικά της ομάδας και ότι στόχος του είναι να τη βελτιώσει. Ο Ηλιόπουλος το καλοκαίρι πούλησε τον Πόνσε και τώρα τον Γκαρσία – βέβαια επί των ημερών του το περασμένο καλοκαίρι ήρθαν και πολλοί παίκτες, αλλά αυτό είναι μάλλον σύνηθες. Η άρνηση του Μελισσανίδη να πουλήσει και η όρεξη του Ηλιόπουλου να το κάνει βοηθάνε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τους δύο. Τα κριτήρια του Μελισσανίδη ήταν πάντα πιο πολύ αγωνιστικά. Ο Ηλιόπουλος μπορεί να τραγουδά αισθηματικά τραγούδια στα κέντρα και να ψάχνει τρόπους να μιλήσει συναισθηματικά στους οπαδούς της Ενωσης αλλά η διαχείριση της ΑΕΚ που μοιάζει να έχει στο μυαλό του είναι αυτή που κάνει ένας μάνατζερ. Που δεν μπορεί εύκολα να πει όχι σε μια καλή πρόταση.
Ξένοι
Βέβαια στην υπόθεση αυτή (όπως σε όλες τις υποθέσεις πωλήσεων ξένων ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στην Ελλάδα) αυτό που μετρά καθοριστικά είναι η θέληση του παίκτη. Πέρυσι ο Γκαρσία δεν ενθουσιαζόταν στην ιδέα να φύγει από την ΑΕΚ. Οταν τελείωσαν ανεπιτυχώς οι διαπραγματεύσεις με τους Γάλλους, είχε πει πως η καρδιά του ήταν πάντα στην ΑΕΚ, σε όλο το διάστημα των συζητήσεων – είχε μάλιστα τονίσει πως στην ΑΕΚ χρωστάει πολλά. Αλλά άλλο το πέρυσι κι άλλο το τώρα.
Συμμετοχή
Πέρυσι η ΑΕΚ διεκδικούσε με καλές πιθανότητες τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ – ο παίκτης που είχε αρχίσει τη σεζόν κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις ονειρευόταν να παίξει σε αυτό και να εκτοξεύσει την αξία του. Φέτος η ΑΕΚ αποκλείστηκε από τη Νόα – ένας λόγος ήταν και η απουσία του Λιβάι στη ρεβάνς. Ο παίκτης, όταν έμαθε ότι οι Ρώσοι τού προσφέρουν τα διπλά χρήματα από αυτά που παίρνει στην ΑΕΚ, δεν κρατιόταν. Και οι περσινοί όρκοι αγάπης; Εντάξει, αυτά αλλάζουν. Καλός είναι ο έρωτας, αλλά ένα συμβόλαιο μαζί του καμιά φορά φέρνει μόνο σκοτούρες.
Αμεσα
Πολλοί πιστεύουν πως η φυγή του Λιβάι Γκαρσία θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση αποδυνάμωση της ΑΕΚ. Ετσι μοιάζει το πράγμα: στο ρόστερ της ΑΕΚ υπάρχει μόνο ένας σέντερ φορ, ο Πιερό, και ίσως στη θέση μπορεί να αγωνιστεί υπό προϋποθέσεις και ο Αντονι Μαρσιάλ. Αλλά δεν είναι και δεδομένο ότι ο Γκαρσία θα λείψει: αυτοί οι δύο μπορεί να δώσουν κάτι παραπάνω από όσα μέχρι τώρα – ειδικά ο Πιερό αν νιώσει βασικός μπορεί να είναι καλύτερος στη συνέχεια. Επίσης υπάρχει και ένα ευδιάκριτο όφελος που έχει να κάνει με τον Ματίας Αλμέιδα: ο προπονητής της ΑΕΚ μπορεί στη συνέχεια να αισθανθεί πιο άνετα. Μέχρι τώρα οι απαιτήσεις και η πίεση ήταν μεγάλες – τώρα θα είναι λίγο μικρότερες. Στον Αλμέιδα νομίζω θα αναγνωρίσουν όλοι στην ΑΕΚ πως η αποστολή του να κερδίσει το πρωτάθλημα έγινε λίγο πιο δύσκολη και άρα και η στήριξή του πρέπει να είναι μεγαλύτερη.
Παιανία
Στην ΕΠΟ δεν συζητάνε μόνο για τη διαιτησία, αλλά τους απασχολούν, ευτυχώς, κι άλλα πράγματα. Στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας εγκρίθηκε η επανέναρξη των διαδικασιών για την αγορά του προπονητικού κέντρου της Παιανίας, που σήμερα ανήκει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Η Ομοσπονδία το χρειάζεται προκειμένου να αποκτήσουν οι εθνικές ομάδες, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, εγκαταστάσεις που να ανήκουν στην Ομοσπονδία. Πρέπει να πω πως η αγορά του συγκεκριμένου προπονητικού κέντρου ήταν στόχος της διοίκησης του κ. Μάκη Γκαγκάτση από την πρώτη μέρα της εκλογής του. Απλώς οι διαπραγματεύσεις είχαν σταματήσει λόγω του θανάτου του Βαρδή Βαρδινογιάννη: η ΕΠΟ είχε σεβαστεί το πένθος του Γιώργου Βαρδινογιάννη στον οποίο ανήκει το προπονητικό κέντρο.
Χρήματα
Τα χρήματα που η Ομοσπονδία είναι διατεθειμένη να διαθέσει για την αγορά είναι περίπου 15 εκατ. ευρώ. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως θα χρειαστούν αρκετά χρήματα για να γίνει ξανά το κέντρο λειτουργικό. Πρόκειται σαφώς για την καλύτερη λύση, αλλά ο σκοπός είναι η διαπραγμάτευση να γίνει με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και να μην τραβήξει καιρό. Δεν ξέρω πώς μπορεί να το καταφέρει αυτό ο Μάκης Γκαγκάτσης, αλλά είναι απαραίτητο. Το λέω γιατί το 2014 η ΕΠΟ είχε πάλι συζητήσει με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη την ίδια αγορά. Και μολονότι και τότε υπήρχε μια κοινή επιθυμία για συμφωνία, επειδή οι συζητήσεις παρατράβηξαν η συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε.
Αυτοδιοίκητο
Κατά τα άλλα μαθαίνω πως η αλλαγή του καταστατικού που ήθελε να πετύχει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ώστε η θέση του να γίνει έμμισθη δεν περνά. Δεν βλέπω μάλιστα να θέλει να βοηθήσει και ο υπουργός Αθλητισμού κ. Γιάννης Βρούτσης με κάποιου τύπου νομοθετική παρέμβαση που να καθιστούσε υποχρεωτικό οι πρόεδροι των ομοσπονδιών να αμείβονται. Η αμοιβή του προέδρου έχει να κάνει με το αυτοδιοίκητο της κάθε ομοσπονδίας και σε αυτό η Πολιτεία δεν μπορεί να επέμβει, μου λένε. Είναι από τις λίγες φορές που στις μόνιμες συζητήσεις της ΕΠΟ με το υφυπουργείο που αφορούν το περίφημο «αυτοδιοίκητο» αυτό το επικαλείται η Πολιτεία…
Source link
