Ακολουθώντας τα στενά δρομάκια που σε οδηγούν στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας στην Κηφισιά, μοιάζει σαν να αφήνεις πίσω σου την πόλη και να ταξιδεύεις στην εξοχή. Στο προαύλιο του ναού της Αγίας Τριάδας μοβ ζουμπούλια έχουν σκαρφαλώσει στους τοίχους. Οι νεωκόροι καθαρίζουν την εκκλησία. Ο αρχιμανδρίτης Σέργιος Π. Βαρέλιας έρχεται στο ραντεβού μας στην ώρα του. Καθόμαστε σε ένα μικρό γραφείο πίσω από το παγκάρι. Από το ανοιχτό παράθυρο ακούγονται – από το διπλανό παρκάκι – οι φωνές των πιτσιρικάδων.
«Τα μεγαλύτερα παιδιά μιλάνε καμία φορά άσχημα και τους φωνάζω από το παράθυρο να ηρεμήσουν» λέει ο πατέρας Σέργιος. «Γελάνε και μου απαντάνε «σόρι, πάτερ»» λέει με χαμόγελο. «Καμιά φορά αφήνουν την μπίρα τους έξω από την εκκλησία και μπαίνουν μέσα για να ανάψουν ένα κεράκι. Πού και πού με φωνάζουν: «Παπά, μπορείς να έρθεις λίγο να σου πω;». Δεν ζητούν κατ’ ανάγκη εξομολόγηση. Μια κουβέντα θέλουν. Να μοιραστούν τα προβλήματά τους, τις αγωνίες τους, τους προβληματισμούς τους. Να ακούσουν μια συμβουλή για όσα συμβαίνουν στο σχολείο, για όσα συμβαίνουν στο σπίτι και στην κοινωνία. Να συναντήσουν κάποιον που θα τους ακούσει και θα τους δώσει λίγη προσοχή.
Μπορεί να είναι η γενιά των social media, αλλά είναι σαφές ότι κάτι τους λείπει, κάτι ψάχνουν, κάτι πιο βαθύ, κάτι πνευματικό» συνεχίζει. «Εχουμε την τάση να υποβαθμίζουμε τη νεολαία, όμως η νεολαία μας αντιλαμβάνεται συχνότητες που εμείς αδυνατούμε. Θέλει να μαθαίνει, να εξερευνά, να βλέπει πίσω από το φαίνεσθαι, να ψάχνει το ουσιώδες».
Οπως λέει ο πατέρας Σέργιος, κόντρα σε ό,τι θα πίστευε κανείς, οι νέοι επιστρέφουν στην εκκλησία, ακόμα και στην εξομολόγηση. «Θυμάμαι έναν πιτσιρικά που ήρθε στον ναό και με ρωτάει: «Τι είναι ο Θεός; Πώς Τον συναντάς;». Του εξήγησα ότι Τον ανακαλύπτεις σιγά-σιγά, όπως ανακαλύπτεις έναν άνθρωπο. Ο Θεός μιλάει στην καρδιά σου και εσύ ανταποκρίνεσαι. Πρόκειται για μια διαλεκτική σχέση. Είναι διαφορετικός ο τρόπος που θα αποκαλυφθεί και θα μιλήσει ο Θεός στον καθένα. Οπως ο πατέρας και η μητέρα θα μιλήσουν διαφορετικά στο κάθε παιδί».
Τι εξομολογούνται οι πιστοί; «Τους απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις, η κοινωνία και οι θεσμοί» λέει ο πατέρας Σέργιος. «Οχι τόσο το οικονομικό όσο το αξιακό κομμάτι. Οι αξίες και τα ιδανικά που αμφισβητούνται, η προοπτική επιβίωσης στη χώρα μας και η επαγγελματική τους αποκατάσταση. Πού πάμε; Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας μας; Η εξομολόγηση είναι μυστήριο που έχει σκοπό την πνευματική μας θεραπεία, τον επαναπροσδιορισμό της ζωής μας ως προς τον Θεό».
Οσο μιλάμε στο μικρό γραφείο, πιστοί μπαίνουν στον ναό και προσκυνούν τις εικόνες. «Η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει κλονιστεί. Στους θεσμούς, στην κοινωνία. Η εκκλησία αποτελεί ακόμα ασφαλές καταφύγιο. Το μαρτυρούν οι ίδιοι άνθρωποι» συνεχίζει ο ίδιος.
Για εκείνον, ο δρόμος του Θεού ήταν ένας δρόμος που φανερώθηκε νωρίς. Μεγαλωμένος στο νησί της Λήμνου, από μια οικογένεια – μία μαμά και μία γιαγιά – κοντά στην εκκλησία, ήξερε από μικρός τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή, έκανε μεταπτυχιακό και μπήκε στην εκκλησία πριν από 22 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα μάλιστα σπουδάζει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο.
Σήμερα, το τηλέφωνο χτυπάει διαρκώς. Κάποιοι πιστοί συχνά του τηλεφωνούν και στο κινητό. Πολλές φορές ο εξομολογητής, ο πνευματικός, τελικά καλείται να παίξει τον ρόλο του… ψυχοθεραπευτή.
