Οι νέες αμερικανικές κυρώσεις θα ωθήσουν το Πακιστάν προς την Κίνα | Ειδησεις

Ενώ οι νέες αμερικανικές κυρώσεις κατά του πυραυλικού προγράμματος του Πακιστάν αποσκοπούν στο να εμποδίσουν τους αυξανόμενους αμυντικούς δεσμούς του Ισλαμαμπάντ με το Πεκίνο, οι τιμωρίες αυτές είναι αντίθετα πιθανό να προκαλέσουν ρήξη με την Ουάσιγκτον και να οδηγήσουν το Πακιστάν περισσότερο στην αγκαλιά της Κίνας.

Η σχέση του Πακιστάν με τις ΗΠΑ, που κάποτε αποτελούσε κεντρικό σύμμαχο στον Ψυχρό Πόλεμο και εταίρο πρώτης γραμμής κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου κατά της τρομοκρατίας, έχει υποχωρήσει απότομα. Το τελευταίο πλήγμα έρχεται καθώς η Ουάσινγκτον επιβάλλει νέες κυρώσεις στο Ισλαμαμπάντ, κατηγορώντας το ότι αναπτύσσει δυνατότητες βαλλιστικών πυραύλων που αποτελούν δυνητική απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Όπως παρατηρεί το Cradle, μιλώντας σε δεξαμενή σκέψης της Ουάσινγκτον στις 19 Δεκεμβρίου, ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Φάινερ προειδοποίησε για την «ικανότητα του Ισλαμαμπάντ να πλήξει στόχους πολύ πέρα από τη Νότια Ασία, ακόμη και στις ΗΠΑ» και χαρακτήρισε το Πακιστάν αυξανόμενη απειλή – αυτό έγινε την επομένη της επιβολής κυρώσεων από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην κρατική αμυντική υπηρεσία του Πακιστάν και σε τρεις εμπορικούς οργανισμούς για το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.

Τα σχόλιά του σηματοδότησαν επίσης την πρώτη φορά που ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ συνέκρινε το Πακιστάν με τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και την Κίνα – πυρηνικά κράτη που «τείνουν να είναι ανταγωνιστικά προς τις ΗΠΑ».

Νέα διάσταση στις σχέσεις ΗΠΑ-Πακιστάν

Σε εκτελεστικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάθιου Μίλερ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ «στοχεύουν τους φορείς διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής και τα μέσα μεταφοράς τους».

Συγκεκριμένα, επιβλήθηκαν κυρώσεις στο Εθνικό Συγκρότημα Ανάπτυξης (NDC) του Πακιστάν -ένας βασικός οργανισμός άμυνας και αεροδιαστημικής- και σε τρεις εταιρείες με έδρα το Καράτσι: Akhtar and Sons Private Limited, Affiliates International και Rockside Enterprise. Τα περιουσιακά τους στοιχεία με έδρα τις ΗΠΑ, εάν υπάρχουν, έχουν πλέον δεσμευτεί και τους απαγορεύεται να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες εντός της δικαιοδοσίας των ΗΠΑ.

Επικρίνοντας την κίνηση αυτή, ο Αμπντουλάχ Χαν, διευθύνων σύμβουλος του Πακιστανικού Ινστιτούτου Μελετών Συγκρούσεων και Ασφάλειας (PICSS) στο Ισλαμαμπάντ, δηλώνει στο The Cradle: “Οι άμεσες κυρώσεις κατά μιας κυβερνητικής οντότητας έχουν βαθύνει περαιτέρω τη δυσπιστία μεταξύ των ΗΠΑ και του Πακιστάν. Αυτό όχι μόνο θα δυσχεράνει τις προσπάθειες του Πακιστάν να διατηρήσει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ των δύο δυνάμεων, δηλαδή της Κίνας και των ΗΠΑ, αλλά θα ωθήσει περαιτέρω το Πακιστάν στο κινεζικό στρατόπεδο».

Σημειώνει ότι ενώ οι σχέσεις Πακιστάν-ΗΠΑ έχουν ιστορικά επιβαρυνθεί από τριβές και περιορισμούς, τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση, γεγονός που καλλιεργεί την αισιοδοξία για μια θετική πορεία παρά τις μικρές διαφορές. Ωστόσο, η επιβολή κυρώσεων σε κρατικό ίδρυμα έχει βαθύνει το χάσμα μεταξύ των δύο χωρών.

Ο άνισος πυρηνικός “αγωνιστικός χώρος” της Νότιας Ασίας

Στις 21 Δεκεμβρίου, το υπουργείο Εξωτερικών του Πακιστάν χαρακτήρισε την απόφαση των ΗΠΑ «ατυχή και προκατειλημμένη», με το Ισλαμαμπάντ να απορρίπτει τα σχόλια του Φάινερ και να διαμορφώνει τις κυρώσεις ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για τη διατάραξη της περιφερειακής σταθερότητας.

Σύμφωνα με το Πακιστάν, οι αμυντικές του δυνατότητες έχουν τις ρίζες τους στη διασφάλιση της κυριαρχίας και τη διατήρηση της ειρήνης στη Νότια Ασία. Το υπουργείο προειδοποίησε ότι «η τελευταία δόση των κυρώσεων αψηφά τον στόχο της ειρήνης και της ασφάλειας με στόχο να τονίσει τις στρατιωτικές ασυμμετρίες», μια συγκεκαλυμμένη αναφορά στον πυρηνικά εξοπλισμένο αντίπαλό του, την Ινδία.

Η σκληρή πραγματικότητα έγκειται στις προσπάθειες του Ισλαμαμπάντ να αποκαλύψει τα διπλά μέτρα και σταθμά που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ στα πυραυλικά προγράμματα της Ινδίας και του Πακιστάν. Ενώ η Ινδία έχει ξεφύγει μπροστά στην ανάπτυξη πυραύλων, αφήνοντας το Πακιστάν πίσω, η Ουάσινγκτον έχει σε μεγάλο βαθμό κλείσει τα μάτια στις προόδους του Νέου Δελχί.

Μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, ένας Πακιστανός αμυντικός αναλυτής εξηγεί στο The Cradle: “Η τεχνολογία πολλαπλών ανεξάρτητων οχημάτων επανεισόδου με δυνατότητα στόχευσης (MIRV) στον ινδικό πύραυλο Agni-V, τον καθιστά ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός στην τεχνολογία των βαλλιστικών πυραύλων. Μπορεί να μεταφέρει πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές. Η εμβέλεια και η καινοτομία του ξεπερνούν εκείνες του πακιστανικού πυραύλου Ababeel. Επιπλέον, οι ινδικοί πύραυλοι διαθέτουν εκτεταμένο βεληνεκές που τους επιτρέπει να στοχεύουν τεράστιες εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, της Αφρικής και τμημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών».

Διευκρινίζει ότι η ανάπτυξη από την Ινδία ενός συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας δύο επιπέδων καταδεικνύει μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση στην τεχνολογία αντιπυραυλικής άμυνας σε σύγκριση με το Πακιστάν. Ένα «σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας δύο επιπέδων», λέει, ήταν η πιο πρόσφατη αμυντική τεχνολογία κατά των βαλλιστικών πυραύλων. Σύμφωνα με τον αναλυτή, αυτό το αμυντικό σύστημα χρησιμοποιεί μηχανισμούς αναχαίτισης σε μεγάλο και χαμηλό ύψος για να καταστρέψει έναν πύραυλο πριν αυτός φτάσει στο στόχο του.

Ο Ινδός αμυντικός συγγραφέας Ρίτου Σάρμα αναλύει τα χαρακτηριστικά του ινδικού πυραύλου Agni-V, λέγοντας ότι έχει ενισχύσει σημαντικά την αποτρεπτική στάση του Νέου Δελχί έναντι της Κίνας και του Πακιστάν.

Η Κίνα διαθέτει προηγμένη πυραυλική τεχνολογία, όπως ο Dong Feng-41, που της επιτρέπει να στοχεύσει οποιαδήποτε ινδική πόλη από απόσταση 12.000 έως 15.000 χιλιομέτρων. Το πυραυλικό σύστημα Agni-V έχει τοποθετήσει στρατηγικά τη βορειότερη περιοχή της Κίνας εντός της άμεσης οπτικής επαφής της Ινδίας και η δυνατότητα εκτόξευσης με κάνιστρα διευκολύνει την ταχύτερη ανάπτυξη.

Ανησυχίες σχετικά με τους στρατιωτικούς δεσμούς του Πακιστάν με την Κίνα

Στην άμεση απάντησή του στις κυρώσεις των ΗΠΑ, το Πακιστάν υπερασπίστηκε την τεχνολογία βαλλιστικών πυραύλων του – ένα αντίμετρο στις επεκτεινόμενες πυραυλικές δυνατότητες της Ινδίας στη Νότια Ασία. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν αντιλαμβάνονται το Πακιστάν αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα της αντιπαλότητας με την Ινδία.

Αντιθέτως, η Ουάσινγκτον βλέπει την αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία του Ισλαμαμπάντ με το Πεκίνο ως ευρύτερη ανησυχία. Αυτή η εξελισσόμενη συνεργασία έχει τροφοδοτήσει τις υποψίες των ΗΠΑ σχετικά με τις προθέσεις του Πακιστάν, ιδίως όσον αφορά τους αμυντικούς δεσμούς του με την Κίνα.

Οι παρατηρήσεις του Φάινερ απεικονίζουν την ανησυχία της απερχόμενης κυβέρνησης Μπάιντεν σχετικά με το «πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Πακιστάν με τη βοήθεια της Κίνας», το οποίο η Ουάσινγκτον ισχυρίζεται ότι αποτελεί άμεση απειλή για την εσωτερική ασφάλεια των ΗΠΑ.

Όμως ο Δρ Αμπντούλ Ραούφ Ικμπάλ, ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, Έρευνας και Ανάλυσης (ISSRA) του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας (NDU) του Ισλαμαμπάντ, λέει στο The Cradle ότι η στρατιωτική εστίαση του Πακιστάν είναι στα δικά του σύνορα – και όχι πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό: “Η αμυντική στρατηγική του Πακιστάν είναι συγκεκριμένη ως προς την απειλή, με κύριο στόχο την αντιμετώπιση των προκλήσεων της Ινδίας. Ο ταχύς στρατιωτικός εκσυγχρονισμός της Ινδίας έχει καταστήσει απολύτως αναγκαίο για το Πακιστάν να αποκτήσει προηγμένες, μακράς εμβέλειας ικανότητες, αλλά δεν πρέπει να παρερμηνευθεί ως απειλή για τις ΗΠΑ».

Ο Ικμπάλ εκφράζει την έκπληξή του για την ίδια την ιδέα ότι το οπλοστάσιο του Πακιστάν μπορεί να στοχεύει τις ΗΠΑ. «Ενώ μια τέτοια παρερμηνεία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα πισωγυριστό κομπλιμέντο στις αυξανόμενες δυνατότητες του Πακιστάν, είναι βαθιά ανησυχητική, αν την πάρουμε τοις μετρητοίς», προσθέτει.

Ο Δρ Γκουλάμ Αλί, αναπληρωτής διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Ασιατικών Σπουδών (RCAS) του Χονγκ Κονγκ, προσφέρει μια άλλη οπτική γωνία, λέγοντας στο The Cradle ότι τόσο η Κίνα όσο και το Πακιστάν έχουν ήδη απορρίψει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης Μπάιντεν. “Η Κίνα και το Πακιστάν συνεργάστηκαν σε περιορισμένο βαθμό στην ανάπτυξη στρατηγικών όπλων από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Κατά την άποψή μου, μόλις η Κίνα άρχισε να εντάσσεται σε καθεστώτα μη διάδοσης, η συνεργασία της με το Πακιστάν εντάχθηκε όλο και περισσότερο στις παραμέτρους που ορίζουν οι διεθνείς κανόνες, επειδή η Κίνα ήθελε σταδιακά να προβάλλει τον εαυτό της ως μια υπεύθυνη ανερχόμενη δύναμη που τηρεί και σέβεται τα διεθνή σύμφωνα σχετικά με τη διάδοση».

Για τον Αλί, η ιδέα ότι το Πακιστάν βρίσκεται σε ένα “κλαμπ” με την Κίνα, τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα πιθανόν να προέρχεται από τον ευρύτερο ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας.

Αυτή δεν είναι η πρώτη περίπτωση που οι ΗΠΑ στοχοποιούν την Κίνα και το Πακιστάν για υποτιθέμενες συνεργασίες που σχετίζονται με πυραύλους. Τον Οκτώβριο του 2023, η Ουάσινγκτον επέβαλε κυρώσεις σε τρεις κινεζικές εταιρείες και μια πακιστανική εταιρεία, κατηγορώντας τις για προμήθεια πυραυλικής τεχνολογίας. Ομοίως, τον περασμένο Σεπτέμβριο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέβαλε κυρώσεις σε ένα κινεζικό ερευνητικό ινστιτούτο και σε διάφορες εταιρείες, ισχυριζόμενο ότι εμπλέκονται στα πακιστανικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς Shaheen-3 και Ababeel.

Γιατί οι ΗΠΑ θεωρούν απειλή έναν πρώην σύμμαχο που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ;

Ο Δρ Ικμπάλ πιστεύει ότι η δράση των ΗΠΑ κατά του Πακιστάν είναι μια μορφή εξαναγκασμού για να εμποδίσουν το Πακιστάν να ενισχύσει τη στρατηγική του εταιρική σχέση με την Κίνα. Η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ, λέει, μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτούς τους περιορισμούς ως διαπραγματευτικό εργαλείο για να αποσπάσει παραχωρήσεις από το Ισλαμαμπάντ.

Σύμφωνα με τον Ικμπάλ, η αμυντική απογραφή του Πακιστάν κλίνει όλο και περισσότερο προς την Κίνα, γεγονός που αντανακλά το βάθος των μακροχρόνιων διμερών τους σχέσεων και την εμπιστοσύνη που συσσωρεύτηκε στην πορεία. Αν μη τι άλλο, στο Ισλαμαμπάντ σήμερα, πολλοί μπορεί να ερμηνεύσουν τις πρόσφατες αμερικανικές κυρώσεις ως υποπροϊόν της αυξανόμενης επιρροής της Ινδίας στην Ουάσινγκτον, με στόχο την υπονόμευση της στρατηγικής πορείας του Πακιστάν και των περιφερειακών εταιρικών σχέσεων.

Καθώς το Πακιστάν αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις αυτών των κυρώσεων, βρίσκεται αντιμέτωπο με μια καίρια απόφαση: να υποκύψει στις εξωτερικές πιέσεις και να περιορίσει το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του ή να διατηρήσει τις στρατηγικές του προτεραιότητες και να σταθεί στο ύψος του.

Εν τω μεταξύ, ο δημόσιος διάλογος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει μετατοπιστεί προς εναλλακτικές στρατηγικές, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι το Ισλαμαμπάντ πρέπει να δώσει προτεραιότητα στο έργο του αγωγού φυσικού αερίου Ιράν-Πακιστάν που έχει σταματήσει, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αψηφήσει τους περιορισμούς που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στις συναλλαγές με το Ιράν.

Πηγή: Pagenews.gr