Μαζί με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα αποκαλύφθηκε ότι η Ελλάδα διαθέτει έναν «κρυφό» βιομηχανικό κλάδο. Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους. Ξεπερνούν ενδεχομένως και τις 200, πολλές από αυτές μεσαίου και μεγάλου μεγέθους και απασχολούν πολλές χιλιάδες εργαζομένων. Οι περισσότερες είναι εξαγωγικές. Κάποιες εξ αυτών και εισηγμένες στο χρηματιστήριο, με δημοσιοποιημένη εξειδίκευση σε άλλους τομείς. Μια εξ αυτών, πραγματικός «εθνικός πρωταθλητής», παράγει το μεταλλικό κέλυφος για σφαίρες, αλλά ούτε και αυτή το έλεγε. Τώρα μαθαίνουμε ότι αποτελούσε ένα καλά κρυμμένο μυστικό από τις ίδιες, προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν από τις ασφυκτικές διαδικασίες της σύγχρονης γραφειοκρατίας των κανόνων βιωσιμότητας, των περίφημων ESG, που απέκλειαν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο από τις χρηματοδοτήσεις τις αμυντικές βιομηχανίες. Πρόκειται για τα γνωστά τρία κριτήρια που επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο την αξία μιας επιχείρησης: οι ενέργειές της προς το περιβάλλον, η στάση της προς την κοινωνία και η εταιρική διακυβέρνηση που εφαρμόζει. Αυτό είναι το τρίπτυχο του ESG (Environmental, Social and Governance), το οποίο στον σύγχρονο κόσμο όποια μεγάλη ή μεσαία εταιρεία δεν τα διαθέτει κινδυνεύει από μειωμένες και ακριβότερες χρηματοδοτήσεις. Από αυτή τη μοντέρνα γραφειοκρατία προσπαθούσαν να γλιτώσουν οι συγκεκριμένες εταιρείες και προκειμένου να το πετύχουν δεν «φώναζαν» ότι διαθέτουν και ένα κομμάτι παραγωγής αμυντικού υλικού.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
