Το 2024 ήταν μια γεμάτη χρονιά για την ελληνική δισκογραφία
Αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας ελληνικοί δίσκοι από το 2024. Ακολουθούν με χρονολογική σειρά κυκλοφορίας.
Λύκοι στον Άρη – Pan Pan x Years of Youth
“Και λίγο οξυγόνο αρκεί για να ακουστεί πως παίζει μουσική σε άλλους πλανήτες”
Reinhold Friedl & Κωστής Δρυγιανάκης: τὰ ἀμφότερα ἓν [Zeitkratzer Productions]
Το καλοκαίρι του 2021, ο διακεκριμένος πειραματιστής Reinhold Friedl βρέθηκε για συναυλίες στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος (στη Μαγνησία) και είναι εκεί όπου γεννήθηκε αυτή η ελληνο-γερμανική σύμπραξη: ο Κωστής Δρυγιανάκης τον ηχογράφησε ενώ έπαιζε σε ένα Blüthner πιάνο με ουρά, έκανε μια επιλογή των όσων μάζεψε και στη συνέχεια τα επεξεργάστηκε στο στούντιό του.
Deluxe – Saske
Ο Κήπος – Νεφέλη Φασουλή και Αντώνης Απέργης
“Θα σου χτίσω ένα σπιτάκι στο βουνό και ας μην είναι στο βουνό”
My Last Spring: Sometimes Only Ritual Will Heal You [To Pikap & Noise-Below]
Δεν πρόκειται περί συνωνυμίας: ο Johny Brown είναι ο ιδρυτής και βασικός τραγουδιστής των Λονδρέζων The Band Of Holy Joy, μπάντας που δεν γνώρισε ποτέ μεγάλες επιτυχίες, μα στα μέρη μας καλλιέργησε ξεχωριστές σχέσεις με την παλαιότερη alternative φρουρά, η οποία ακόμα μιλά για τη συναυλία που έδωσαν στο “Ρόδον”, από κοινού με τους Suicide (1988).
P.O.P – Μαρίνα Σάττι
Το Χέρι – Κ. Βήτα
Κάτι Καίγεται – Νατάσσα Μποφίλιου
TO THRASITATO EP – ΝΤΜ
ΓΤΚ – ΛΕΞ
Echo Tides: Στον Δρόμο Που Φυτρώναν Φράουλες [Veego]
Με τις ελληνόφωνες επιτυχίες του Pan Pan να “γυρίζουν”, έχοντας δημιουργήσει αναντίρρητο ρεύμα στα alternative νιάτα των καιρών μας, δεν είναι ν’ απορείς που οι Echo Tides του άφησαν τον αγγλικό στίχο και η Καλλιόπη Μητροπούλου άρχισε να τραγουδά στη μητρική της γλώσσα. Κατ’ εμέ, βέβαια, πολλά απ’ όσα ακούσαμε –κι ακούμε και εδώ– υπηρετούν απλά ένα καλοσχεδιασμένο φασόν, στηριγμένο στο μινόρε δράμα, στη δοσομετρημένη εναλλακτική ποπ μελαγχολία και σε ήξεις αφήξεις στίχους που ανακατεύουν κάποιες εύστοχες, μα πρόχειρες ματιές στις γκρίζες ζώνες της αστικής καθημερινότητας με φράουλες, λιβάδια, δεν ξέρω τι άλλο.
Triumpher: Spirit Invictus [No Remorse]
Τους Triumpher τους ξεχωρίσαμε και στην αντίστοιχη περσινή λίστα, με το ντεμπούτο τους Storming The Walls. Φέτος, όμως, κατανοούμε καλύτερα την υπόστασή τους ως όχημα έκφρασης του τραγουδιστή Αντώνη Βάιλα (κάποτε των Saboter), ενώ τους βλέπουμε να είναι και σε θέση να εξελίσσουν το epic metal στυλ τους, χάρη σε συνθέσεις ακόμα πιο φιλόδοξες, οι οποίες αποκτούν κι ένα στίγμα ξεκάθαρης εντοπιότητας χάρη στο ξάνοιγμα των στίχων προς την αρχαία Ελλάδα: ειδικά τα χορωδιακά “Αθήνα, Αθήνα” φωνητικά στο “Athena (1st Chapter)”, είναι μια πινελιά εκτελεσμένη πολύ πετυχημένα.
Πηγή: pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Source link
