Στο ερώτημα εάν η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι μια «βολική» ή μια «επικίνδυνη» αντίπαλος για την κυβέρνηση – αλλά και για τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης – δεν υπάρχει ακόμη σαφής απάντηση. Η επήρεια του δυστυχήματος των Τεμπών μοιάζει σαν να γέννησε την ανάγκη για την ανάδειξη μίας άλλης πολιτικής πραγματικότητας, σαν η κοινωνία να ήθελε να την εκφράσει σε κάτι πιο διεκδικητικό σε σχέση με την κυβέρνηση και τις αστοχίες της. Το βρήκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή προς τα εκεί έστρεψε το ενδιαφέρον του κόσμου το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο τώρα ανησυχεί ότι δεν θα μπορέσει να ελέγξει.
Η δημοσκοπική άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας προβληματίζει λόγω της σταθερότητάς της την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα και προβάλλει την ανάγκη για νέους σχεδιασμούς. Τα αφηγήματα έχουν ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνονται ένθεν κακείθεν, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνει ότι προετοιμάζεται να γίνει πρωθυπουργός και πως οσονούπω θα υπάρξουν εκπλήξεις από τις θέσεις και από το κυβερνητικό της πρόγραμμα.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι σκαρφαλώνει στο 15% (Metron Analysis), ακόμη και στο 17,5% (MRB) στην εκτίμηση ψήφου, αφήνοντας πίσω της το ΠαΣοΚ, στην τρίτη θέση. Θα «αντέξει» μέχρι την άνοιξη του 2027, εάν τελικά η κυβέρνηση ολοκληρώσει τη συνταγματική της θητεία;
Υπενθύμιση των πεπραγμένων
Στην κυβέρνηση αρνούνται την κατηγορία που εκτοξεύει η αντιπολίτευση ότι το Μέγαρο Μαξίμου κατέστησε την κυρία Κωνσταντοπούλου αντίπαλο για να «πλασάρει» στη συνέχεια το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος». Εξάλλου, η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει το δικό της χάος, την ώρα που η Ζωή ανέβαινε στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Τώρα που η ομίχλη στο Μέγαρο Μαξίμου έχει διαλυθεί και το κυβερνητικό επιτελείο επιχειρεί να βρει τον παλιό του βηματισμό, κοιτάζει μεν την Πλεύση Ελευθερίας από απόσταση ασφαλείας, αλλά δεν εφησυχάζει.
«Ενας ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας δύσκολα θα ψηφίσει Πλεύση Ελευθερίας» λέει συνεργάτης του Πρωθυπουργού, εκφράζοντας την άποψη ότι η Νέα Δημοκρατία πρέπει τώρα να «μαζέψει» το δικό της δυσαρεστημένο κοινό, που δεν φεύγει για τη Ζωή, αλλά κοιτάζει είτε δεξιότερα είτε προς το ΠαΣοΚ. Κυβερνητικά στελέχη υπενθυμίζουν τι γινόταν με τον Στέφανο Κασσελάκη πέρυσι τέτοιο καιρό. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο του αρχηγό στο τιμόνι έδειχνε να ανοίγει πανιά. Σήμερα το κόμμα του Κασσελάκη βρίσκεται κάτω από όριο εισόδου στη Βουλή.
Οι ίδιοι συνομιλητές υπενθυμίζουν τι έγινε την τελευταία φορά στη χώρα όταν ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας ένα κόμμα χωρίς πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχε η Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Εφυγαν από τη χώρα 650.000 νέοι και παραγωγικοί άνθρωποι» λένε. Και προτρέπουν να ρίξει κανείς μια ματιά στην ιδρυτική διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας για να πειστεί ότι δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση.
«Ο πολιτικός χρόνος που έχουμε μπροστά μας, εάν εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας και επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις, είναι ικανός για να γυρίσει το κλίμα και να απορροφήσει τους κραδασμούς της χρονιάς που πέρασε» θεωρεί «γαλάζιο» στέλεχος, το οποίο ωστόσο εκτιμά ότι η Πλεύση Ελευθερίας, όταν έρθει η ώρα της κάλπης, μπορεί να μη βρίσκεται στα σημερινά ποσοστά, αν και δεν αποκλείει να πιάσει ένα 8%-10%.
Ταύτιση ΠαΣοΚ – Πλεύσης
Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο ποσοστό θα αποτελεί double score και πολύ παραπάνω για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία στις εθνικές εκλογές του 2023 είχε καταγράψει 3,17 %. Η ανάδειξη της Πλεύσης Ελευθερίας σε δεύτερο κόμμα – τουλάχιστον δημοσκοπικά – έδωσε την ευκαιρία στο κυβερνητικό στρατόπεδο να «χτυπήσει» το ΠαΣοΚ για την απόφασή του να συνυπογράψει με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου την πρόταση δυσπιστίας.
«Οταν υπάρχει το πρωτότυπο, γιατί ο κόσμος να ψηφίσει το κακέκτυπο;» έχει πει πολλές φορές ο Παύλος Μαρινάκης, επιχειρώντας να ταυτίσει το ΠαΣοΚ με την Πλεύση Ελευθερίας ως σχεδόν το ίδιο επικίνδυνα κόμματα για την ομαλότητα και τη σταθερότητα της χώρας.
Κόμμα χωρίς πρόγραμμα
Για το ΠαΣοΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, η δημοσκοπική ανάταξη της Ζ. Κωνσταντοπούλου είναι αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας που συγκεντρώνει από την κυβέρνηση, όχι μόνο λόγω Τεμπών, αλλά και γενικότερα. Στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη προβάλλουν την ανυπαρξία, όπως λένε, κυβερνητικής πρότασης, την οποία οι πολίτες θα καταλάβουν, ενώ στην ίδια γραμμή κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στο προσκλητήριο που έκανε για εκλογική συνεργασία με τα κόμματα της Κεντροαριστεράς άφησε εκτός την Πλεύση Ελευθερίας.
Το μέτωπο, εξάλλου, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ανοιχτό και η ίδια το συντηρεί με δηλώσεις τύπου «όσο είμαι εγώ ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει στο λαγούμι» – η, κατά Ζωή, προδοσία της λαϊκής βούλησης μετά το δημοψήφισμα δεν θα συγχωρεθεί στον αιώνα τον άπαντα.
Στη συζήτηση περί τυχόν επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην ενεργό πολιτική ζωή ως του προσώπου που θα ενώσει όλα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απαντά: «Αποχώρησε άτακτα από το κόμμα του, είναι ανύπαρκτος στη Βουλή και προσπαθεί να φιλοτεχνήσει τώρα προφίλ σε διάφορα φόρα. Δεν θα εμφανιστεί ξανά» είπε προ ημερών σε τηλεοπτική της συνέντευξη, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως ηγέτιδα της αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα ως «εθνική εισαγγελέας», που μοιράζει αφειδώς ποινές, πολιτικές και ποινικές. Ποιας αντιπολίτευσης, μικρή σημασία έχει, αφού η Κωνσταντοπούλου δεν χωράει σε ταμπέλες.
Η ίδια δηλώνει ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένα κόμμα που θέλει να αγκαλιάσει όλους τους πολίτες, μιλάει για ένα κίνημα που βασίζεται στην πρωτοβουλία και τη διαφάνεια και δηλώνει ότι προετοιμάζεται να κυβερνήσει, γιατί θα ήταν ανεύθυνη αν δεν το έκανε.
Οσο για τις συνεργασίες, απορρίπτει τα παζάρια, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί και να «ξεπλύνει» κόμματα των μνημονίων. Εκτός από εκείνη, που παραδέχθηκε ότι δεν έχει ούτε πρόγραμμα ούτε στελέχη, ο μόνος άλλος που εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας και καθόλου δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι το κόμμα του είναι κάτι παραπάνω από αυτό που φαίνεται: Ενα κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο οποίο δεν χωράει κανένας άλλος. Και μάλλον μόνη της θα κυβερνήσει, αν της δώσει την ευκαιρία ο σοφός ελληνικός λαός.
