Ο ημιτελής εκσυγχρονισμός του Κ. Σημίτη | Ειδησεις

Ο Σημίτης, συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπούσε την ευρωπαϊκή και μετρημένη πτυχή του κόμματος, η οποία αισθανόταν πίεση και αντιπαρατίθετο στη λαϊκίστικη ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου

Οι δειλοί γίνονται κριτές εκ των υστέρων σε περιόδους ευκολίας. Ο καταιγισμός μίσους που προήλθε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον Κώστα Σημίτη υπερτόνισε τα λάθη του, ενώ αγνόησε τα θετικά του επιτεύγματα.

Ο Σημίτης συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά της χούντας, τοποθετώντας βόμβες περιορισμένης ισχύος για να αποφευχθούν θύματα, ως μέλος της «Δημοκρατικής Άμυνας», που προήλθε από τον προοδευτικό «Όμιλο Παπαναστασίου».

Δίπλα του βρισκόταν ο ηρωικός Σάκης Καράγιωργας, ο οποίος έχασε σχεδόν ολόκληρη την παλάμη του κατά την κατασκευή μιας βόμβας στο υπόγειο του σπιτιού του, καθώς και ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, και ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, μεταξύ άλλων.

Μόνο για αυτήν την ενέργειά του, όταν η Ελλάδα παρέμενε σιωπηλή – αν και με δυσαρέσκεια για τη χούντα – ο Κώστας Σημίτης αξίζει τον σεβασμό. Μια Ελλάδα με λίγους γενναίους, η οποία μετά την πτώση της δικτατορίας βρέθηκε να έχει δέκα εκατομμύρια αντιστασιακούς, πολλοί από τους οποίους, με μεταγενέστερη “επαναστατική ρητορεία”, κατηγορούσαν τον Σημίτη ως… δεξιό (!).

Ο Σημίτης, συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπούσε την ευρωπαϊκή, μετρημένη πλευρά του κόμματος, που αγωνιζόταν ενάντια στη λαϊκίστικη δημαγωγία του Αντρέα. Το 1979, ο Αντρέας τον «παραίτησε» από το ισχυρό Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος, λόγω μιας αφίσας που είχε κυκλοφορήσει με το σύνθημα: «Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών».

Ήταν ακόμα η περίοδος του τριτοκοσμικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό, όταν το ΠΑΣΟΚ υποστήριζε την αποχώρηση από την τότε ΕΟΚ, θεωρώντας ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ – ήταν – το ίδιο συνδικάτο».

Ανάμεσα στις απομακρύνσεις του ήταν η απομάκρυνσή του από τη θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας το 1987, αφού πρώτα είχε διασώσει την οικονομία της χώρας. Επίσης, απομακρύνθηκε από τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας, καθώς ο Αντρέας Παπανδρέου τον αποδοκίμασε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ το 1995. Επιπλέον, διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μέσω επιστολής που δημοσίευσε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Τύπο, επειδή εξέφρασε αντίθεση στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας», η οποία τροποποίησε τις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ως Πρωθυπουργός ήταν αυτός που ενέταξε τη χώρα στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), ενισχύοντας τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για αυτό το επίτευγμα, κατηγορήθηκε, ίσως δικαίως, ότι προχώρησε βιαστικά, καθώς η Ελλάδα, οι υποδομές της και η οικονομία της δεν ήταν έτοιμες για ένα τέτοιο βήμα. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος στη Βουλή, «αυτή είναι η Ελλάδα». Ποτέ δεν είναι έτοιμη αν δεν αναγκαστεί να γίνει.

Ως εκσυγχρονιστής στον τομέα της Παιδείας, αντιμετώπισε τη μάχη των ταυτοτήτων απέναντι στον κοσμικό αρχηγισμό του Χριστόδουλου, τη θρησκευόμενη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και το μισό αντι-Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, το οποίο, αν και δεν δήλωνε πιστό, υποστήριζε την αναγραφή του θρησκεύματος, επικαλούμενο τον «σεβασμό» στις παραδόσεις του λαού μας.

Η κυβέρνησή του πέτυχε επίσης το αδιανόητο: την ένταξη της διαιρεμένης Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θεωρούνταν αδιανόητο, καθώς η κυρίαρχη άποψη μεταξύ των εταίρων ήταν ότι πρώτα θα έπρεπε να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της διαίρεσης της μεγαλονήσου και στη συνέχεια θα ακολουθούσε η ένταξη.

Ήταν επίσης ο Πρωθυπουργός που ανέλαβε μεγάλα έργα, τα οποία υλοποιήθηκαν λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτά τα έργα ξεκίνησαν με καθυστέρηση, καθώς ο Σημίτης δεν πίστευε ποτέ στον μεγαλοϊδεατισμό της διοργάνωσης. Αυτό ήταν ένα λάθος, διότι οι αγώνες αποτέλεσαν τον καταλύτη για έργα που θα είχαν πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα, αν η Πολιτεία δεν είχε υποχρεωθεί να τα αναλάβει.

Ένα από τα ζητήματα που του καταλογίστηκαν ήταν και η υπόθεση του Χρηματιστηρίου. Πράγματι, η Ελλάδα της Βαλκανικής εποχής βίωσε μια περίοδο έντονης «λάμψης» και αφελούς ενθουσιασμού, με χρήματα να ρέουν «τσάμπα». Η κυβέρνησή του δεν ήταν προετοιμασμένη να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, περιοριζόμενη σε ανεπαρκείς ή και ανύπαρκτους ελέγχους.

Ωστόσο, είναι ψευδές να του αποδίδεται η κατηγορία ότι, δήθεν, ενθάρρυνε τον κόσμο να «παίξει» στο χρηματιστήριο. Αυτό που δήλωσε σε συνέντευξή του στη ΔΕΘ ήταν ότι «εφόσον η οικονομία πηγαίνει καλά, θα πηγαίνει και το χρηματιστήριο». Αυτή η δήλωση απέχει πολύ από την πρόθεση να προτρέψει σε τζόγο στη Σοφοκλέους. Αντίθετα, ο Τσίπρας, σε τοποθέτησή του, είχε αναρωτηθεί επί των δικών του ημερών «και τι έγινε αν κλείσει δυο – τρεις μέρες το χρηματιστήριο;»).

Πηγή: Pagenews.gr