Νέο πρόγραμμα δράσης του ΥΠΕΣ για την αντιμετώπιση της ανοιχτής πληγής των αδέσποτων ζώων
Νέες δράσεις για τη διαχείριση του αδέσποτου πληθυσμού θέτει σε εφαρμογή η Ειδική Γραμματεία για την Προστασία των Αδέσποτων Ζώων Συντροφιάς του Υπουργείου Εσωτερικών.
Όπως αποκάλυψε στο «Βήμα» ο Ειδικός Γραμματέας κ. Νίκος Χρυσάκης «φτιάχνουμε βαλίτσες και ξεκινάμε ένα tour σε όλη τη χώρα, σε 332 δήμους, με κλιμάκια της Γραμματείας ώστε να αποτυπώσουμε ποια είναι η κατάσταση σε κάθε δήμο, εστιασμένα πλέον. Τι έχει γίνει, τι πρέπει να γίνει με ορόσημα προς υλοποίηση, όσον αφορά στη διαχείριση του αδέσποτου πληθυσμού.»
Ένα αδέσποτο ζώο έχει κατά μέσο όρο δύο χρόνια ζωής σε ένα περιβάλλον όπου επικρατούν αντίξοες συνθήκες, όπως είναι οι αρρώστιες, η ασιτία, τα τροχαία και οι φόλες. Από την άλλη, ένα δεσποζόμενο μπορεί να φτάσει και πάνω από τα 15 χρόνια, αναλόγως τη φυλή.
«Ο «Άργος» θα πάει σε όλους τους Δήμους της χώρας, ξεκινάμε στα μέσα Μαΐου με πρώτους σταθμούς τους Δήμους της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Πάμε σε κάθε Δήμο και θέτουμε τα πράγματα επί τον τύπον των ήλων. Τι έχετε κάνει, τι δεν έχετε κάνει, τι πρέπει να κάνετε, πώς θα το κάνετε. Και φυσικά η δράση τους θα επαναξιολογείται. Γιατί η αλήθεια είναι ότι παίρνουν και τις χρηματοδοτήσεις τους οι Δήμοι. Υπάρχουν εργαλεία, υπάρχει η τεχνογνωσία, υπάρχουν τα πάντα. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα το θέμα με τα ζώα συντροφιάς είναι πολύ χαμηλά στην ατζέντα των Δήμων και εμείς θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να το ανεβάσουμε» εξηγεί ο κ. Χρυσάκης.
Και συνεχίζει: «Το θέμα είναι να υπάρχει βούληση, από πάνω προς τα κάτω. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια. Έχουμε ένα νομοθετικό πλαίσιο εξαιρετικό, αν δεν το είχαμε θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει. Χωρίς, βέβαια, να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σημεία τα οποία χρήζουν διόρθωσης και αλλαγής».
«Μονόδρομος όλα τα ζώα να αποκτήσουν σήμανση»
Στη συνέχεια επισημαίνει: «Τα αδέσποτα ζώα είναι αρμοδιότητα των δήμων. Ωστόσο, για να επιτευχθεί πρόληψη και διαχείριση του αδέσποτου πληθυσμού των ζώων συντροφιάς πρέπει να περιοριστεί η ροή από την οποία προέρχονται. Και τα αδέσποτα προέρχονται από τα δεσποζόμενα. Το όλο εγχείρημα χρειάζεται να συνεπικουρηθεί, καθώς δεν είναι μόνο ο Δήμος. Ο Δήμος μπορεί να στειρώνει από τη μια πλευρά, αλλά απ’ την άλλη να έρχονται καινούρια τα οποία προέρχονται από τα δεσποζόμενα. Όχι μόνο τα παρατάνε, αλλά προβαίνουν και σε ανεξέλεγκτες παράνομες γέννες χωρίς να τηρούν κανένα μέσο, κανένα κανονισμό. Είναι ένας κύκλος, τον οποίο θα πρέπει να σταματήσουμε.»
Πώς όμως «σπάει» αυτός ο κύκλος; Ο κ. Χρυσάκης εξηγεί πως «αναγκαία προϋπόθεση είναι τα δεσποζόμενα να αποκτήσουν ταυτότητα, δηλαδή ηλεκτρονική σήμανση, το τσιπάκι που λέμε. Με τον τρόπο αυτό, πλέον, το ζώο αποκτά ταυτότητα, από-ανωνυμοποιείται δηλαδή, με αποτέλεσμα ο κηδεμόνας του ζώου -που θεωρώ έτσι πρέπει να αναφέρεται, και όχι ιδιοκτήτης- να μη μπορεί να το εγκαταλείψει γιατί πλέον σε κάθε εντοπισμό και αναζήτηση του ζώου θα φαίνεται ποιος είναι ο κηδεμόνας του.»
«Για μας αποτελεί μονόδρομο όλα τα ζώα να αποκτήσουν σήμανση και για να πετύχουμε τη μείωση του αδέσποτου πληθυσμού θα πρέπει το ζώο είτε να στειρωθεί είτε αν ο ιδιοκτήτης δεν επιθυμεί να το στειρώσει, να προβεί στη λήψη δείγματος βιολογικού υλικού, DNA, για καταγραφή στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς (ΕΜΖΣ) ούτως ώστε το ζώο να είναι ιχνηλατίσιμο» καταλήγει ο κ. Χρυσάκης.
