Η λεγόμενη «woke ατζέντα» είναι σαφώς πιο βολικό θέμα συζήτησης από όλα αυτά που πραγματικά μας απειλούν. Υπάρχει, ωστόσο, κάτι αποκαλυπτικό σε αυτή την εμμονή. Το 2022, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθετούνταν με απέχθεια για τον τραμπισμό, είχε νομοθετήσει πρόνοιες για την προστασία των intersex συμπολιτών μας, ακολουθώντας τις οδηγίες της Επιτροπής για την Εθνική Στρατηγική για τη ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητα που ο ίδιος συγκρότησε. Στην ομιλία του τότε στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός εξήγησε ότι «οι ειδικοί μας λένε, ότι σχεδόν ένας στους εκατό ανθρώπους μπορεί να γεννιέται με κάποια παραλλαγή φύλου», μιλώντας με υποδειγματική γλώσσα, για μια κατάσταση που η επιστήμη δεν αντιμετωπίζει πια σαν διαταραχή και αρρώστια και λάθος της φύσης, η οποία δεν αποδέχεται «κανονικά» ή «ανώμαλα» με τον τρόπο που τα υπαγορεύουν οι κοινωνικές αντιλήψεις της κάθε εποχής. Στη δημόσια σφαίρα, όμως, ο σεβασμός στα διδακτορικά και την αριστεία σταματάει εκεί όπου ξεκινούν οι ψυχαναλυτικής φύσεως ανασφάλειες των εγχώριων φορέων του τραμπισμού (που πολλοί εξ αυτών, ναι, βρίσκονται και στην κυβερνητική παραταξη).
Το αποτέλεσμα; Δυόμισι χρόνια μετά, σε συζήτηση που είχε ο Μητσοτάκης με τον Ενρίκο Λέτα, ανέτρεψε όσα ο ίδιος είχε αναφέρει στη Βουλή, για να δηλώσει κατηγορηματικά ότι «τα φύλα είναι δύο, αυτό μας λέει η βιολογία». Η ιστορία μάς έχει δείξει πως όταν η πολιτική το γυρνάει στη βιολογία του γυμνασίου έχουμε κακά αποτελέσματα. Αλλά το πρώτο πρόβλημα εδώ είναι ότι ο Πρωθυπουργός απέδειξε, όπως και πολλοί πριν από αυτόν, ότι οι αρχές του προσαρμόζονται ανάλογα με τη συγκυρία και τις περιστάσεις.
Αυτός ο κυνισμός που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα έχει διαχυθεί στην κοινωνία. Οσο και να επιχειρούν να μας μπουκώσουν τα κομματικά τρολ και τα τηλεοπτικά πάνελ με συζητήσεις καφενείου, με ποινικό λαϊκισμό και σόου Δελφιναρίου, για τον κόσμο εκεί έξω παγιώνεται μια αντίληψη ότι οι πολιτευτές έχουν ως μοναδική αξία την εξουσία. Και πάνω σε αυτό έρχονται οι ακραίοι και προσφέρουν μια πιο ορίτζιναλ εκδοχή κυνισμού με χαδάκια των ταπεινών ενστίκτων.
Ο τραμπισμός, άλλωστε, αυτό μας μαθαίνει. Οτι οι δημοκρατίες διαβρώνονται αργά, από τα μέσα. Κι οι ελίτ μας, δυστυχώς, το μάθημα αυτό δεν το παίρνουν σαν προειδοποίηση. Αλλά σαν manual με οδηγίες χρήσης.
Source link
