Σχεδόν 40 χρόνια αφότου αποκολλήθηκε από το κάλυμμα πάγου της Ανταρκτικής, το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου κάνει ένα διάλειμμα στο ταξίδι του.
Το παγόβουνο A23a, το οποίο ζυγίζει περίπου ένα τρισεκατομμύριο τόνους και έχει έκταση 3.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχεδόν όσο η Αττική, κόλλησε σε αβαθή νερά περίπου 70 χιλιόμετρα από το νησί της Νότιας Γεωργίας στον νότιο Ατλαντικό.
Η προσέγγισή του στο απομονωμένο καταφύγιο άγριας ζωής είχε δημιουργήσει φόβους για πρόσκρουση που θα οδηγούσε σε οικολογική καταστροφή, καθώς ο πάγος θα εμπόδισε τις φώκιες και τους πιγκουίνους του νησιού να βγαίνουν στην ανοιχτή θάλασσα για αναζήτηση τροφής.
Παραμένει όμως ασαφές αν το παγόβουνο θα μείνει κολλημένο για πολύ. «Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί» δήλωσε στον Guardian ο Άντριου Μέγιερς, ωκεανογράφος της Βρετανικής Αποστολής στην Ανταρκτική (BAS).
Από κοντά, δύσκολα καταλαβαίνει κανείς αν πρόκειται για παγόβουνο ή την ακτή της Ανταρκτικής (BAS)
Το A23a δεν σχηματίστηκε πρόσφατα – αποσπάστηκε από την Τράπεζα Πάγου Φίλτσνερ στη Θάλασσα του Ουένταλ το 1986. Σύντομα όμως προσάραξε στον βυθό και έμεινε ακίνητο μέχρι το 2020, οπότε άρχισε πάλι να πλέει.
Εξαρχής οι ωκεανογράφοι προέβλεπαν ότι το παγόβουνο θα παρασυρόταν από το Ανταρκτικό Περιπολικό Ρεύμα που γυροφέρνει τη λευκή ήπειρο και θα κατέληγε τελικά στο λεγόμενο «στενό των παγόβουνων», ανάμεσα στη Νότια Γεωργία και τα νησιά Σάντουιτς.
H άκρη του A23a σε εικόνα της 1ης Δεκεμβρίου 2024 (BAS)
Όπως ανακοίνωσε η BAS, ο πελώριος όγκος πάγου έχει σταματήσει να κινείται από την 1η Μαρτίου.
Στο μακρύ του ταξίδι, το A23a συνεχώς χάνει μάζα και λεπταίνει. Μέσα σε δύο χρόνια η έκτασή του μειώθηκε κατά τουλάχιστον 600 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περισσότερο από την έκταση της Νάξου, ενώ τον φετινό Ιανουάριο έχασε ένα μεγάλο κομμάτι μήκους 19 χιλιομέτρων.
Ενδεχόμενη πρόσκρουσή του στη Νότια Γεωργία θα επηρέασε την πανίδα του νησιού, η οποία περιλαμβάνει 5 εκατομμύρια φώκιες και 65 εκατομμύρια πουλιά 30 διαφορετικών ειδών.
Τώρα που ο γίγαντας έχει προσαράξει, το οικοσύστημα θα μπορούσε να ωφεληθεί. Όπως εξήγησε ο Μέγιερς, «τα θρεπτικά συστατικά που φέρνει στην επιφάνεια η προσάραξη και το λιώσιμο του παγόβουνου μπορεί να ενισχύσει τη διαθεσιμότητα τροφής».
