Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής – ΤΑ ΝΕΑ

Ηδη από το ευφορικό 2004 μας προειδοποιούσε ο Φίλιπ Ροθ με το ομώνυμο αριστούργημά του, αλλά τι τα θέλεις; Ούτε αυτός πήρε Νομπέλ Λογοτεχνίας, ούτε ο Μπαράκ Ομπάμα, γερουσιαστής τότε του Ιλινόι, κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει κάτι από την πολιτική του παρακαταθήκη. Ο Τραμπ, με έναν προγλωσσικό μεγιστάνα συν μια σύζυγο από παπιέ μασέ και ψαρόκολλα, ξαναφτιάχνει την Αμερική έτσι όπως δεν υπήρξε ποτέ. Οταν θα έχει ολοκληρώσει, θα είναι 82 ετών κι εγώ 125, γιατί ο χρόνος του καθενός είναι υπόθεση προσωπικών αντοχών, και ποιος δεν το έχει πάθει αυτό; Το μεγαλύτερο όμως πάθημα περιμένει τις, κατ’ ευφημισμόν, «αναπτυσσόμενες χώρες», που μετά την απομάκρυνση των ΗΠΑ από το ταμείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα πουν το (καθαρό) νερό νεράκι και όχι μόνον. Ο Εμπολα έχει πλέον εγκατασταθεί και αρρώστιες άγνωστες στη χαρωπή γενιά Ζ, όπως η ελονοσία, η ευλογιά και η πολιομυελίτιδα, ετοιμάζονται ξανά για διεθνή καριέρα. Λυπάμαι πολύ που δεν βρέθηκαν δέκα αράδες για τον υγειονομικό όλεθρο που περιμένει τον κόσμο. Οι συνέπειες από τη μισερή πλέον χρηματοδότηση προγραμμάτων για μαζικούς εμβολιασμούς ευάλωτων περιοχών της γης καθώς και για την επιδημιολογική τους επιστασία, θα αργήσουν πολύ να γίνουν αντιληπτές, όπως άλλωστε άργησε ο ιός HIV να φτάσει στα κλαμπ της Νέας Υόρκης, για χρόνια επιπολαζόμενος σε αφρικανικά λασποχώρια, στα μουγγά.

Η Covid-19 ήταν πιο σπιντάτη αλλά και ποιο το όφελος; Ο Τραμπ επιστρέφει στην win win  ιδέα του να πίνουν οι πολίτες χλωρίνη αντί να εμβολιάζονται ενώ ο Δρ. Φάουτσι υφίσταται ήδη απηνή διωγμό, την ώρα που οι αντιεμβολιστές παίρνουν προαγωγή, αποζημιώσεις κι ένα ζευγάρι κέρατα να κρεμάνε τα σουβενίρ που σούφρωσαν από το Καπιτώλιο. Δεν με εκπλήσσει.

Εκείνο που με τρελαίνει είναι η ανεξήγητη υποταγή, η ξεφτίλα θα έλεγα, του Μπιλ Γκέιτς, που πρώτος αυτός είχε προειδοποιήσει για την επερχόμενη πανδημία, κι όμως… Πήγε και παρέδωσε ένα ρωμαλέο Ιδρυμα με διεθνείς δράσεις υγείας, με αντάλλαγμα τι; Για μια καρέκλα με θέα ανεμπόδιστη προς την καμπουρίτσα του Μπάρον; Λυπάμαι αλλά και χαίρομαι που εμείς εδώ, αντί για σφηνάκια χλωρίνης καλούμε τον κλειδαρά…