Είμαι ξένος, μόλις έφτασα στην Ελλάδα, δεν έχω ιδέα τι έχει συμβεί, βλέπω τον Μητσοτάκη στην τηλεόραση πρώτη φορά. Τον βρίσκω σεμνό, μετρημένο, σοβαρό. Οταν λέει ότι τον παραπλάνησαν και τον έκαναν να πιστέψει ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε τίποτα παράνομο, τον καταλαβαίνω. Οταν βεβαιώνει ότι οι μπουλντόζες πήγαν στον τόπο της καταστροφής την επομένη κιόλας μέρα «με καλό σκοπό», τον πιστεύω. Οταν θυμίζει ότι είναι κι εκείνος γονιός και κατά συνέπεια θεωρεί προσβλητικό να τον κατηγορούν για συγκάλυψη, προσβάλλομαι κι εγώ μαζί του.
Είμαι έλληνας πολίτης, παρακολουθώ ενεργά την επικαιρότητα, βλέπω τον Μητσοτάκη να δίνει μια απρογραμμάτιστη τηλεοπτική συνέντευξη τρεις ημέρες μετά τις διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον βρίσκω αμήχανο, θορυβημένο, στριμωγμένο. Οταν λέει ότι τον παραπλάνησαν, αισθάνομαι ότι προσπαθεί εναγωνίως να πετάξει τις πολιτικές ευθύνες από πάνω του. Οταν δηλώνει ότι «αυτό που φαινόταν τότε απίθανο μπορεί να είναι τελικά πιθανό», θυμάμαι εκείνη την επιμονή του ότι η τραγωδία ήταν αποτέλεσμα ενός ανθρώπινου λάθους. Οταν σκύβει το κεφάλι μπροστά στους γονείς των θυμάτων, νιώθω ότι το κάνει όχι από συντριβή, αλλά από ντροπή.
Ε, ναι, είναι μικρός ο τόπος και όχι τόσο πια κοντή η μνήμη. Ο Μητσοτάκης είναι πολύ καλός απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, ιδιαίτερα τους συγκεκριμένους: είναι ευθύς, έχει επιχειρήματα, κάνει συγκρίσεις με το παρελθόν, ανεβάζει τον τόνο της φωνής του, επιτίθεται, ειρωνεύεται. Ευκολάκι. Αλλά τα Τέμπη είναι κάτι ριζικά διαφορετικό, όπως κάτι ριζικά διαφορετικό ήταν και το Μάτι. Εδώ δεν χωρούν εξυπνάδες, χάθηκαν ζωές. Εδώ δεν δικαιολογούνται υπεκφυγές, απαιτούνται απαντήσεις. Γρήγορες, πειστικές, αδιαμφισβήτητες.
Ο Πρωθυπουργός μπορούσε από την αρχή να το έχει πάρει αλλιώς. Δεν έφταιγε αυτός για την τραγωδία ή, τουλάχιστον, δεν έφταιγε περισσότερο από τους προκατόχους του. Μπορούσε λοιπόν να αποκλείσει τον αρμόδιο υπουργό από τα ψηφοδέλτια κι όχι να χρησιμοποιεί την εκλογή του ως επιχείρημα ότι είναι άμοιρος ευθυνών. Μπορούσε να αποφύγει οποιαδήποτε δήλωση πέραν του ότι τον λόγο έχουν οι ανακριτικές Αρχές και η Δικαιοσύνη. Μπορούσε να δώσει εντολή να τηρηθούν όλες οι πρέπουσες διαδικασίες και να πιέσει για την ολοκλήρωσή τους το ταχύτερο δυνατό. Μπορούσε να διαμηνύσει στους υπουργούς και τους συνεργάτες του να ξεχάσουν για λίγο ότι είναι πολιτικοί.
Δεν το έκανε. Και πλέον τον έχει πάρει από κάτω. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί, όπως έκανε ο πρωθυπουργός της Σερβίας; Οχι αναγκαστικά, εκεί πράγματι διαδηλώνουν για πολλά πράγματα, οι δύο χώρες δεν μπορεί να συγκριθούν. Πρέπει όμως να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του όχι μόνο για να μην ξαναγίνει μια τέτοια καταστροφή, όπως είπε χθες, αλλά για να λάμψει όλη η αλήθεια. Οχι όπως την «αντιλαμβάνεται» αυτός, αλλά όπως θα τη γράψει η Ιστορία για κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να έχει συμβεί.
Source link
