Περιμένοντας το ντέρμπι των Δικεφάλων ΠΑΟΚ – ΑΕΚ στην Τούμπα ένα πράγμα ήταν βέβαιο: ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κρατάνε τις δύο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας χάρη στις πολύ δύσκολες νίκες τους με τον Λεβαδειακό και τον ΟΦΗ αντίστοιχα. Ο Ολυμπιακός λύγισε τον Λεβαδειακό με ένα καταπληκτικό γκολ του Μουζακίτη με σουτ εκτός περιοχής λίγα λεπτά πριν από το τέλος κι αφού ο Τσικίνιο προηγουμένως είχε σημαδέψει δύο φορές τα δοκάρια. Ο ΠΑΟ έκανε μια τεράστια ανατροπή στο ΟΑΚΑ κερδίζοντας τελικά με 3-2 τον ΟΦΗ από τον οποίο έχανε στο ημίχρονο με 0-2. Οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες η κάθε μία με αυτή που είναι φέτος η πιο μεγάλη της δυσκολία: ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε να σκοράρει παρά τη συντριπτική κατοχή μπάλας που έκανε στη Λιβαδειά και ο ΠΑΟ βρέθηκε πίσω στο σκορ πληρώνοντας τις αμυντικές του αδυναμίες. Ας μιλήσουμε λίγο για προβλήματα.
Νίκη
Ο Ολυμπιακός είχε παιχνίδι την περασμένη Πέμπτη για το Γιουρόπα Λιγκ. Η νίκη του κόντρα στην Καραμπάγκ με το επιβλητικό 3-0 και η πρόκρισή του στους 16 της διοργάνωσης ήταν λογικό να τον αδειάσουν λίγο: πάντα συμβαίνει με μια ομάδα που πιάνει έναν στόχο της κι ο Ολυμπιακός στο Γιουρόπα Λιγκ κυνήγησε φέτος όχι μόνο την πρόκριση αλλά και την πρώτη οκτάδα. Ο κόουτς Μεντιλίμπαρ είχε βέβαια προνοήσει να κρατήσει στον πάγκο την Πέμπτη κάποιους που θα του ήταν χρήσιμοι ως βασικοί στη Λιβαδειά: ο Τσικίνιο, ο Ρέτσος, ο Ορτέγκα, ο Μουζακίτης, ο Ροντινέι και φυσικά ο Γιάρεμτσουκ, που στη Λιβαδειά ξεκίνησαν, δεν ήταν στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού την Πέμπτη. Αλλά μολονότι αυτοί είχαν ενέργεια (κι ο Βέλντε κι ο Κωστούλας), ο Ολυμπιακός γκολ δεν μπορούσε να βρει για περισσότερο από ογδόντα λεπτά. Και δεν είναι μόνο θέμα ατυχίας – γιατί όταν μια ομάδα έχει δύο δοκάρια, έχει και λίγη γκίνια.
Ελ Κααμπί
Ο πρώτος και βασικότερος λόγος αυτής της δυσκολίας είναι ότι δεν ξεκίνησε στη Λιβαδειά ο Ελ Κααμπί. Ο Μαροκινός είναι μια σπάνια περίπτωση κι όχι μόνο γιατί είναι δεινός σκόρερ. Εχει κάποιες ιδιαιτερότητες που τον καθιστούν αναντικατάστατο. Ξέρει πού θα πρέπει να βρεθεί εντός περιοχής για να καταλήξει η μπάλα σε αυτόν σαν να έχει μαγνήτη και να την τραβάει. Μπορεί να διαβάσει ένα λάθος αμυντικού ή μια επέμβαση τερματοφύλακα. Κινείται πολύ χωρίς την μπάλα. Το σπουδαιότερο είναι ότι όταν βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο λειτουργεί ως σημείο αναφοράς: οι συμπαίκτες του τον ψάχνουν ξέροντας πως αν πάρει σωστά την μπάλα θα σκοράρει. Ομως την ίδια στιγμή ο σπουδαίος αυτός σκόρερ έχει και μια παραξενιά: δεν βοηθά σχεδόν ποτέ όταν έρχεται από τον πάγκο. Κάθε φορά που αυτό έχει συμβεί η προσφορά του είναι λίγη. Σε αυτό είναι μάλλον το αντίθετο του Γιάρεμτσουκ. Σε τρία σερί ματς ο Ουκρανός ήταν χρήσιμος παίζοντας πολύ λίγο. Στο ματς με τον ΠΑΟ για το Κύπελλο σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης. Στο ματς με τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα κέρδισε την αποβολή του Ινγκασον. Στο ματς με την Καραμπάγκ αυτός προκαλεί το γκολ του 3-0 που σημειώνει ο Μπιανκόν. Ολα αυτά ήταν ο τρόπος του να δείξει στον προπονητή του ότι αξίζει μια ευκαιρία ως βασικός: ο Μεντιλίμπαρ του την έδωσε. Και δεν κατάφερε να σκοράρει σπαταλώντας τρεις ευκαιρίες (τουλάχιστον…), αδυνατώντας σε κάθε περίπτωση απλά να στείλει την μπάλα στην εστία του Λεβαδειακού. Δύο φορές έστειλε την μπάλα άουτ και μια δεν την βρήκε μετά από προβολή.
Πρόβλημα
Ο Ολυμπιακός όταν δεν παίρνει γκολ από τους κυνηγούς του έχει συχνά πρόβλημα. Από τους έξι μέσους που ο Μεντιλίμπαρ εναλλάσσει (Ντάνι Γκαρθία, Εσε, Ολιβέιρα, Τσικίνιο, Στάμενιτς, Μουζακίτη) ο Ολυμπιακός είχε πάρει πριν από το ματς στη Λιβαδειά όλα κι όλα τρία γκολ στο φετινό πρωτάθλημα – τα έχει πετύχει όλα ο Τσικίνιο. Για αυτό το γκολ του Μουζακίτη είναι σπουδαίο: ο μικρός έγινε όχι τόσο ο από μηχανής θεός, όσο ο απροσδόκητος ήρωας. Το καλοζυγισμένο του σουτ βρήκε λίγο στον Εραμούσπε αλλά σημασία έχει εν προκειμένω η προσπάθεια. Ο Μουζακίτης το έψαχνε καιρό το πρώτο του γκολ και το βρήκε την κατάλληλη στιγμή γιατί τόλμησε να σουτάρει: και πρέπει να το κάνει συχνότερα. Γιατί ο Ολυμπιακός θα γίνει παραγωγικότερος μόνο αν στον κουμπαρά των γκολ του έχουν συμβολή και οι μέσοι του, αλλά και οι αμυντικοί του που παίρνουν επιθετικές πρωτοβουλίες και είναι επικίνδυνοι στις στημένες φάσεις, αλλά επιχειρούν λίγες τελικές προσπάθειες.
Διαφορά
Το πρόβλημα του ΠΑΟ από την άλλη πλευρά είναι κυρίως η άμυνά του. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους βασικούς στόπερ της ομάδας (τον Ινγκασον και τον Γεντβάι) και στους αναπληρωματικούς της (τον Σένκεφελντ και τον Πάλμερ Μπράουν που ξεκίνησαν με τον ΟΦΗ). Απόντος και του αμυντικού μέσου Αράο ο προπονητής Ρουί Βιτόρια θέλησε να προστατέψει τους κεντρικούς αμυντικούς του χρησιμοποιώντας τον Ζέκα, αυτός όμως εμφανίστηκε πολύ σκουριασμένος. Ο ΟΦΗ το εκμεταλλεύτηκε ποικιλοτρόπως και με πρωταγωνιστή τον Φούντα πήγε στο 0-2. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν ήταν κακός: είχε και ευκαιρίες και είχε πετύχει κι ένα γκολ που δεν μέτρησε γιατί ο Ιωαννίδης ήταν σε θέση οφσάιντ. Οταν ο Βιτόρια έβαλε τον Τσέριν αντί του Ζέκα ο ΠΑΟ απέκτησε μια πιο λογική μεσαία γραμμή. Κι όταν πέρασε στο ματς και τον νεοφερμένο Σφιντέρσκι αντί του Μπακασέτα, ο Ιωαννίδης και ο Τετέ βρήκαν έναν παίκτη που να κινείται κοντά στην αντίπαλη περιοχή για να συνεργαστούν και το ματς γύρισε. Κυρίως όμως αυτό έγινε γιατί ο ΟΦΗ δεν είχε στο δεύτερο ημίχρονο τρόπους να γίνει απειλητικός. Επαιζε κυρίως με το χρονόμετρο ελπίζοντας να αντέξει χωρίς να παίζει. Περίπου όπως και ο Λεβαδειακός κόντρα στον Ολυμπιακό.
Εύκολα
Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ έχουν δύο προπονητές που μπορεί να κάνουν εκπλήξεις στην αρχική ενδεκάδα, αλλά που δεν υπερασπίζονται φανατικά τις όποιες αρχικές επιλογές τους. Αν αυτός που χρησιμοποιείται για να αιφνιδιαστεί ο αντίπαλος δεν αποδώσει τα αναμενόμενα η αλλαγή του θα έρθει σχετικά γρήγορα. Από την άλλη οι δύο διαφέρουν και σε πολλά. Ο Μεντιλίμπαρ στη Λιβαδειά προτίμησε να ρίξει στο ματς τον Ολιβέιρα που έψαχνε ομάδα για να φύγει, παρά να πάρει στην αποστολή κάποιον από τους νεοφερμένους. Ο Βιτόρια τον Σφιντέρσκι τον έστειλε στο γήπεδο χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος: ο σκοπός είναι να γίνει η δουλειά.
Source link
