Νέες έρευνες έχουν δείξει πως πολλές στρέιτ γυναίκες σε μακροχρόνιες σχέσεις χάνουν σταδιακά την σεξουαλική τους επιθυμία και την όρεξη για αυτή την φυσική πτυχή της ζωής.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
H θεωρία της χαμηλής σεξουαλικής επιθυμίας
Σύμφωνα με τον Guardian, η θεωρία της ετεροκανονικότητας της χαμηλής σεξουαλικής επιθυμίας διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι έμφυλες προσδοκίες στις σχέσεις συμβάλλουν στη μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας των γυναικών, ιδίως στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.
Πιο συγκεκριμένα η ετεροκανονικότητα είναι η κοινωνική αντίληψη που θεωρεί την ετεροφυλοφιλία ως τη φυσιολογική, προεπιλεγμένη ή ανώτερη μορφή σεξουαλικότητας και σχέσεων.
Αυτή η ιδεολογία διαμορφώνει κοινωνικούς κανόνες και προσδοκίες που ευνοούν τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις, θέτοντας παράλληλα άλλες μορφές σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου στο περιθώριο.
Η ετεροκανονικότητα δεν αφορά μόνο τη σεξουαλικότητα, αλλά περιλαμβάνει και ένα σύνολο έμφυλων ρόλων που συνδέονται με τις σχέσεις ανδρών και γυναικών.
Για παράδειγμα, προϋποθέτει ότι στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις οι άνδρες πρέπει να είναι οι κύριοι πάροχοι και οι γυναίκες να αναλαμβάνουν τη φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών.
Πώς επηρεάζει το άγχος;
Η δρ Σάρι βαν Άντερς και άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι κοινωνικές νόρμες που ρίχνουν το βάρος της οικιακής και συναισθηματικής εργασίας στις γυναίκες δημιουργούν χρόνιο στρες, το οποίο έχει τόσο ψυχολογικές όσο και βιολογικές επιπτώσεις στη σεξουαλική λειτουργία.
Όταν το άγχος γίνεται συνεχής παρουσία, το σώμα προσαρμόζεται καταστέλλοντας τις αντιδράσεις σε κάθε είδους ερεθίσματα, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής διέγερσης.
Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η διέγερση είναι μια μορφή στρες – περιλαμβάνει μια μετατόπιση από μια φυσιολογική κατάσταση, που απαιτεί φυσιολογική και ψυχολογική δέσμευση.
Ωστόσο, όταν οι γυναίκες φέρουν ήδη υψηλά επίπεδα χρόνιου στρες λόγω άνισου καταμερισμού της εργασίας, η ικανότητά τους να αντιδρούν στα σεξουαλικά ερεθίσματα μειώνεται.
Οι έρευνες δείχνουν ότι αυτό δεν αφορά μόνο το αίσθημα της εξουθένωσης- πρόκειται για μια σωματική αντίδραση κατά την οποία μετατοπίζεται η ορμονική ρύθμιση, καθιστώντας τη σεξουαλική διέγερση και επιθυμία πιο δύσκολα προσβάσιμες.
Το ψυχικό φορτίο της σχέσης
Ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτή την καταστολή της επιθυμίας είναι το ψυχικό φορτίο που κουβαλούν οι γυναίκες στις σχέσεις τους.
Η συναισθηματική εργασία, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο τη διαχείριση των εργασιών του νοικοκυριού αλλά και την πρόβλεψη των αναγκών, την οργάνωση των χρονοδιαγραμμάτων και την παροχή συναισθηματικής υποστήριξης, συχνά πέφτει δυσανάλογα στις γυναίκες.
Στις περιπτώσεις που μια γυναίκα αρχίζει να αισθάνεται ότι ο σύντροφός της είναι ένα άτομο εξαρτημένο και όχι ισότιμο, η αντίληψή της για τη σχέση αλλάζει και η σεξουαλική έλξη μειώνεται.
Αυτή η αντίδραση είναι παρόμοια με τους βιολογικούς μηχανισμούς που καταστέλλουν τη σεξουαλική επιθυμία στους γονείς – μια προσαρμογή που αποσκοπεί στο να δοθεί προτεραιότητα στη φροντίδα έναντι της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Η οικιακή εργασία
Δεκαετίες ερευνών έχουν επιβεβαιώσει ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να αναλαμβάνουν την πλειοψηφία της οικιακής και συναισθηματικής εργασίας.
Το 1987, η μεγάλης κλίμακας έρευνα της Σχερ Χιτ διαπίστωσε ότι οι περισσότερες γυναίκες σε νοικοκυριά με διπλό εισόδημα εξακολουθούσαν να αναλαμβάνουν την κύρια ευθύνη για τα οικιακά καθήκοντα, συχνά χωρίς να υπάρχει σαφής συμφωνία ότι αυτό θα συνέβαινε.
Η προσδοκία ήταν απλώς βαθιά ριζωμένη.
Πιο πρόσφατη έρευνα της Εύα Ρόντσκι το 2012 διαπίστωσε ότι η κατάσταση παραμένει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη, με τους άνδρες να τείνουν να αναλαμβάνουν καθήκοντα που επιτρέπουν μεγαλύτερη ευελιξία και έλεγχο, όπως επισκευές στο σπίτι ή εργασίες στην αυλή, ενώ οι γυναίκες μένουν με καθημερινές, επαναλαμβανόμενες δουλειές όπως η καθαριότητα και η φροντίδα των παιδιών.
Αυτή η ανισορροπία διαβρώνει την εμπιστοσύνη και την υπευθυνότητα στις σχέσεις, γεγονός που με τη σειρά του αποδυναμώνει την οικειότητα.
Ανάγκη για προσωπικό χρόνο
Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την επιθυμία είναι η διαθεσιμότητα χρόνου και χώρου για προσωπική ταυτότητα και ολοκλήρωση.
Η Εύα Ρόντσκι το περιγράφει αυτό ως «χώρο για μονόκερους», αναφερόμενη στο χρόνο που έχει ένα άτομο για να ασχοληθεί με δραστηριότητες που του προσφέρουν χαρά και αίσθηση του εαυτού του έξω από το ρόλο του συντρόφου ή του γονέα.
Όταν οι γυναίκες έχουν χρόνο να επικεντρωθούν στα δικά τους ενδιαφέροντα αντί να κατακλύζονται από την οικιακή εργασία, αναφέρουν ισχυρότερη αίσθηση επιθυμίας και οικειότητας στις σχέσεις τους.
Ένα κοινωνικό ζήτημα
Τελικά, η έρευνα υποδηλώνει ότι η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας των γυναικών στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις δεν είναι ατομικό αλλά δομικό ζήτημα.
Οι κοινωνικές προσδοκίες που ρίχνουν το βάρος της οικιακής εργασίας και της συναισθηματικής υποστήριξης στις γυναίκες δημιουργούν συνθήκες που καταστέλλουν τη σεξουαλική άνθηση.
Εν τέλει, μία πιο δίκαιη κατανομή των ευθυνών, μαζί με μεγαλύτερη αναγνώριση της ανάγκης των γυναικών για προσωπική ολοκλήρωση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε υγιέστερες σχέσεις και περισσότερο χώρο για στοργή και σεξουαλική έκφραση.
