Το έλεγα, δεν το έλεγα χθες, ότι το συστηματάκι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει ζωντανό τον ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανίσει ως επιτυχή… νεκρανάσταση το γεγονός ότι η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για την Προεδρία της Δημοκρατίας Λούκα Κατσέλη θα αναδειχθεί δεύτερη σε ψήφους, μετά τον Κώστα Τασούλα και προ του Τάσου Γιαννίτση; Το έλεγα. Διότι εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου, γνωρίζοντας πρώτον τη χαώδη κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον την ισχυρή παρουσία του ΠΑΣΟΚ, έχουν εδώ και καιρό βάλει σε εφαρμογή έναν σχεδιασμό, ο οποίος θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να επανέρχεται στο προσκήνιο εις βάρος του ΠΑΣΟΚ.
Για τον λόγο αυτό, επιχειρούν να αξιοποιήσουν και το παραμικρό, προκειμένου να περάσουν προς τα έξω – να πείσουν την κοινωνία δηλαδή – ότι η δημοσκοπική άνοδος που εμφάνισε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον προηγούμενο μήνα ήταν κάτι το εντελώς προσωρινό. Και ότι σύντομα τα πράγματα θα επιστρέψουν στην αρχική τους μορφή, με τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα. Γιατί αυτό βολεύει την κυβέρνηση. Να έχει απέναντί του τον ανερμάτιστο ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε του κίνηση – πολιτική πρωτοβουλία να υπενθυμίζει το καταστροφικό του πέρασμα από την εξουσία…
Γίνεται η ζωή τους πιο εύκολη, πώς να σας το πω; Επιδίωξη είναι να συνεχιστεί η… ανέμελη διακυβέρνηση που ξεκίνησε το 2019 και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς από τον Ιούνιο του 2023.
Και το κάνουν με τόση επιμέλεια, που δεν μπορείς παρά να τους βγάλεις το καπέλο, διότι, βοηθούσης και της άλλης πλευράς, ο στόχος γίνεται περισσότερο εύκολος. Να, ας πούμε ένα παράδειγμα: μετά την απόφαση της Νέας Αριστεράς να καταλήξει να ψηφίσει με ποσοστό 60%-40% τη Λούκα Κατσέλη, να μη σας προξενήσει καμία έκπληξη αν σε μερικές εβδομάδες διασπαστεί και η Νέα Αριστερά, καθώς μερικοί από τους βουλευτές της θα επιλέξουν να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ας λέει ό,τι θέλει η απόφαση που έλαβαν, ότι ψηφίζουν συγκυριακά την Κατσέλη και ότι δεν είναι προάγγελος της επιστροφής αυτή η επιλογή. Ο Χαρίτσης, που γνωρίζω ότι βολιδοσκοπήθηκε να μην ψηφίσει η Νέα Αριστερά την Κατσέλη, αλλά να κάνει άλλη επιλογή, εν τέλει ήταν αυτός που εισηγήθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος την υπερψήφισή της. Διότι – συμπέρασμα – δεν αλλάζουν αυτοί. Απλά…
Στο μεταξύ, όπως πληροφορούμαι, πηγαίνει λίγο προς τα πίσω η εκδήλωση που είχαν την έμπνευση να διοργανώσουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μας θυμίσουν ότι πέρασαν κιόλας 10 χρόνια από εκείνη την αξέχαστη ημέρα του 2015 που οι παγιδευμένοι στα ψέματα Τσίπρα συνέλληνες έφεραν στην εξουσία την ΠΦΑ (Πρώτη Φορά Αριστερά).
Παρά το γελοίον της όλης υπόθεσης, το οποίο επισημάνθηκε από πολλές πλευρές, με αναφορές του είδους «τι τα θέλετε και τα σκαλίζετε αυτά τώρα;», οι άνθρωποι επιμένουν να πραγματοποιήσουν την… υπέροχη έμπνευση που είχαν. Απλώς μετέθεσαν την ημερομηνία της πραγματοποίησης, μου λένε, κατά μερικές ημέρες ή και εβδομάδες, διότι ακριβώς στις 25 Ιανουαρίου, το προσεχές Σάββατο δηλαδή, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Και δεν ήθελαν να συμπέσουν τα δύο γεγονότα. Αμετανόητοι, μην το ψάχνετε…
Εγώ τώρα που, όπως έχετε αντιληφθεί όλα αυτά τα χρόνια, δεν χάνω την ευκαιρία να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην επιτυχία κάτι τέτοιων εκδηλώσεων, για λόγους που είναι εύκολα κατανοητοί, επεξεργάστηκα μερικές ωραίες ιδέες, τις οποίες και είμαι έτοιμος, εν τω άμα, να τις καταθέσω.
Εισηγούμαι λοιπόν στην οργανωτική επιτροπή της Κουμουνδούρου, αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ακριβώς με τη συμπλήρωση των 10 ετών η εκδήλωση, να τη μεταθέσουν κατά μερικούς μήνες. Να την πραγματοποιήσουν – αυτή είναι η βασική μου πρόταση – τον προσεχή Ιούλιο, και πιο συγκεκριμένα στις 5 του μηνός, με τη συμπλήρωση των 10 χρόνων από το… δημοψήφισμα της κωλοτούμπας! Να τιμηθεί όπως πρέπει και η ΠΦΑ, και ο ηγέτης της, ο απόμαχος πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος.
Να γίνει δε στο Σύνταγμα η γιορτή και να συνοδευτεί από πλούσιο μουσικοχορευτικό πρόγραμμα, έτσι ώστε από τους αυθορμήτως προσερχόμενους οπαδούς να έχουμε και μια αναπαράσταση των συρτοκαλαματιανών που χορεύτηκαν μετά πάθους, αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος!
«Της αναβολής» πάλι στη δίκη για τη δολοφονία του Σήφη Βαλυράκη!!!
Τρίτη στη σειρά αναβολή δόθηκε χθες, και η δίκη προσδιορίστηκε πλέον για τις 25 Σεπτεμβρίου 2025. Υπάρχει απάντηση σε αυτή την κατάσταση; Δυστυχώς δεν υπάρχει. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την τρομερή δολοφονία του αγωνιστή κατά της χούντας και ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Σήφη Βαλυράκη στην Ερέτρια, οι μεν δολοφόνοι του κυκλοφορούν ελεύθεροι, η δε οικογένειά του παραμένει αδικαίωτη, επειδή το έγκλημα δεν έχει δικαστεί, ακόμη.
Ποιος μπορεί να είναι ικανοποιημένος γι’ αυτό; Ποιος από την ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης και του δικαστικού σώματος μπορεί, στα σοβαρά πλέον, να ισχυριστεί ότι υπάρχει δικαιοσύνη και λειτουργεί, ώστε ο αδικημένος πολίτης – εν προκειμένω οι συγγενείς του νεκρού – να νιώθει ότι «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα»; Οταν δεν υπάρχουν!
Επίσης, στα πόσα χρόνια εκδικάζεται ένα έγκλημα; Συμπληρώθηκαν ήδη τέσσερα από τη δολοφονία Βαλυράκη. Η νέα δικάσιμος ορίστηκε λίγο πριν από τη συμπλήρωση των πέντε χρόνων. Κι αν αυτό συμβαίνει με τη δολοφονία ενός πρώην υπουργού, όπως ο Σήφης Βαλυράκης, τι άραγε μπορούν να περιμένουν οι πολίτες αυτής της χώρας για μικρότερου βάρους και έντασης αδικήματα;
Κύριε Φλωρίδη, εσείς τουλάχιστον, που ο Βαλυράκης χρημάτισε συνάδελφός σας υπουργός και υπήρξατε και σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ, πώς ανέχεστε αυτή την κατάσταση; Ελεος πια…
Είχα χρόνια να περάσω από τα Εξάρχεια (για ευνόητους λόγους). Το επιχείρησα τελευταία, ένα μεσημέρι πηγαίνοντας κάπου στη Βαλτετσίου. Καθ΄ οδόν έπεσα πάνω σε κάτι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, σώνει και καλά, ήθελαν να μου εξηγήσουν ένα έργο που παίχτηκε προ ημερών στην ΟΤΟΕ κατά τον σχηματισμό του νέου προεδρείου της οργάνωσης. «Εργο», όπως μου είπαν, αποκλειστικά σε σκηνοθεσία και διεύθυνση του προέδρου της ΓΣΕΕ και οιονεί τραπεζικού Γιάννη Παναγόπουλου, ο οποίος κράτησε για τον εαυτό του και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν μου ανέφεραν κάτι για τη… μουσική επιμέλεια! Ισως και να μην είχε. Τέλος πάντων, κατά τα πασοκοπαλίκαρα, ο συμπληρώνων εφέτος 19 χρόνια πρόεδρος της ΓΣΕΕ αειθαλής Γιάννης φιλοδοξεί να ξεπεράσει τον προδικτατορικό πρόεδρο της ΓΣΕΕ Φώτη Μακρή που θήτευσε στην ίδια θέση 21 χρόνια και κατέκτησε… επάξια, στον αιώνα τον άπαντα που λένε, τον τίτλο του «εργατοπατέρα».
Οπως με ζέση υποστήριξαν οι συνομιλητές μου, τον Γιάννη Παναγόπουλο φαίνεται πως τον απασχολεί σοβαρά το ενδεχόμενο να καταλάβει μία από τις επίζηλες πρώτες θέσεις στον πίνακα του τιμημένου «εργατοπατερισμού». Και στο πλαίσιο αυτό κάνει κινήσεις στη σκακιέρα, ώστε του χρόνου, στο συνέδριο της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, να επανεκλεγεί πρόεδρος. Μία από τις κινήσεις αυτές, που του χρεώνουν οι πασόκοι συνδικαλιστές, εκδηλώθηκε πρόσφατα και οδήγησε στην απώλεια του προεδρείου της ΟΤΟΕ για το ΠΑΣΟΚ. Εγινε συνοπτικά το εξής: ένας δικός του, ελεγχόμενος από τον Παναγόπουλο δηλαδή, πασόκος έως εκείνη την ώρα (γιατί σύντομα δεν θα είναι – διαγράφεται) ψήφισε υπέρ του σχηματισμού προεδρείου από τη Δεξιά. Παρότι η συνδικαλιστική οργάνωση του Κινήματος σάρωσε στις πρόσφατες εκλογές με 39,5%.
Ποια είναι η συνέχεια ή ποια θα έπρεπε να είναι η συνέχεια; Ο Παναγόπουλος, μου είπαν, να διορθώσει τα πράγματα, γιατί μπορεί και γιατί ξέρει πώς. Και δευτερευόντως να αποφασίσει ότι έφτασε πλέον η ώρα να αποσυρθεί από την προεδρία της ΓΣΕΕ. Πόσο πια; Δεν βαρέθηκε (μου λένε);
Γιάννη, ο λόγος σε σένα.
Source link
