«Καλό δρόμο εκεί ψηλά και καλή αντάμωση με τη μαμά». Με αυτά τα λόγια, οι κόρες του Μίμη Δομάζου αποχαιρέτησαν τον πατέρα τους, μέσα από το προφίλ της μητέρας τους Βίκυς Μοσχολιού.
Ο «Στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν ένας άνθρωπος που ξεσήκωνε τον κόσμο, είτε μέσα στα γήπεδα είτε έξω από αυτά. Κάτι που φάνηκε και την 1η Μαΐου 1967, όταν ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας με τη Βίκυ Μοσχολιού, με τον κόσμο να κλείνει τους δρόμους από το Σύνταγμα έως τη Μητρόπολη Αθηνών, τη νύφη να τη βάζουν στην εκκλησία παλαιστές, να χάνει τη βέρα της και στο τέλος το ζευγάρι να πληρώνει 15.000 δραχμές για τις ζημιές!
Δύο νέοι άνθρωποι, επιτυχημένοι ο καθένας στον τομέα του και πάνω από όλα λαϊκοί ήρωες, που έγιναν το αγαπημένο ζευγάρι στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, τράβαγαν τα βλέμματα σε κάθε τους εμφάνιση, έζησαν έναν μεγάλο έρωτα που κράτησε περίπου 15 χρόνια, απέκτησαν δύο παιδιά και χώρισαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Δύο άνθρωποι, όμως, που ακόμα και μετά το διαζύγιό τους, δεν έπαψαν να σέβεται ο ένας τον άλλον. Κι αν ο Μίμης Δομάζος ήταν πιο φειδωλός στα λόγια του, η Βίκυ Μοσχολιού σε δύο μεγάλες συνεντεύξεις που έδωσε στον Γιώργο Παπαστεφάνου και την Έλενα Ακρίτα, δεν δίστασε να μιλήσει με τρυφερότητα και αγάπη για τον «Στρατηγό».
Όταν η Βίκυ Μοσχολιού μιλούσε για τον πρώτο της έρωτα Μίμη Δομάζο
Ήταν η πρώτη μου αγάπη ο Μίμης. Είμασταν περίπου 15 χρόνια μαζί. Τον θαύμαζα πάρα πολύ και εκείνος θαύμαζε εμένα. Κάναμε δύο καταπληκτικά κορίτσια, τη Ράνια και την Βαγγελίτσα»
«Κάπου στο 1962 – 1963 γνώρισα τον Μίμη Δομάζο. Ερχόταν στο μαγαζί, ήμουν κι εγώ Παναθηναϊκιά. Είμασταν πιτσιρικάδες, κάπου 19 χρονών εγώ και 20 εκείνος. Και ερωτευτήκαμε»
«Εγώ ήθελα να πάω να του μιλήσω, αλλά ντρεπόμουν. Στο πρόγραμμά μας ήταν δύο κορίτσια, οι αδερφές Γεωργούλη, που ήταν πολύ πιο θαρραλέες από μένα. Τις πιάνω και λέω ότι θέλω να κατέβω στο τραπέζι του Μίμη. “Θα κάνω πως πάω αλλού και όταν είμαι κοντά στο τραπέζι σας, θα με φωνάξετε στην παρέα σας”. Έλα όμως που δεν με φωνάζουν και αναγκάζομαι να βγω έξω από το μαγαζί! Μπαίνοντας ξανά μέσα, επιτέλους με φώναξαν τα κορίτσια να πάω να κάτσω. Ο Μίμης εμένα ήθελε. Είχε καταλάβει τι είχε γίνει και γέλαγε»
«Κάποια στιγμή ο Μίμης είχε φύγει με την Εθνική για 15 μέρες και δεν ερχόταν στο μαγαζί. Και μου είχε λείψει γιατί είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι. Ένα βράδυ μου λέει ο Ζαμπέτας ‘μανίτσα κατέβα στη μουράδα (σσ. πίστα)’, πάω εγώ, στήνω μικρόφωνο και πάνω που πάω να τραγουδήσω, εμφανίζεται στην πόρτα ο Μίμης και με αρχίζει να με κοιτάει. Αρχίζουν να τρέμουν τα γόνατά μου και λέω στον Γιώργο ‘να κάτσω στην καρέκλα;’. Και γυρνάει και μου λέει ‘έλα μωρέ, που ήρθε ο ποδοσφαιριστής και έπαθες; Άντε τραγούδα»
«Μετά ξεθάρρεψα κάποια στιγμή, πήγαινα στο τραπέζι του, αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού μετά τη δουλειά»
«Την ημέρα του γάμου μας με τον Μίμη, ο παπάς με έπαιρνε από τις 3 το μεσημέρι στο σπίτι και μου έλεγε ‘ελάτε, θα σπάσουν την εκκλησία’. Και του έλεγα ‘πάτερ μου, πώς να έρθω; Δεν έχει έρθει ακόμα η κομμώτρια’. Όλοι οι καλεσμένοι ήξεραν για τις 8 το απόγευμα, είχαμε κάνει 7.000 μπομπονιέρες. Που να μπει η κούρσα στα στενά. Βγαίνω από το αμάξι, που να φτάσω όμως στο γαμπρό; Το κύμα μία με πήγαινε από εκεί μια από εδώ. Να φωνάζω ο Μίμης ‘Βίκυ, Βίκυ’ και να του απαντάω ‘πως να έρθω;’»
«Το ρύζι που φάγαμε ήταν τόσο πολύ και τόσο δυνατό, που πόναγα. Με έβγαλαν σηκωτή, έχασα και τη βέρα μου»
«Την επόμενη ημέρα πουλάγανα στη μαύρη αγορά τις μπομπονιέρες, γιατί είχε πάνω το κλειδί του σολ και το τριφύλλι. Μάλιστα είχαμε πληρώσει και 15.000 δραχμές για τις ζημιές που έγιναν στην εκκλησία»
«Ανταγωνισμός μεταξύ μας δεν υπήρχε, παρότι ήμασταν σταρ ο καθένας στον τομέα του. Ζούσαμε ήρεμη ζωή από σκάνδαλα και δεν μας ενοχλούσαν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι. Μόνο όταν βγαίναμε στον δρόμο με τον Μίμη, μας έπαιρνε ο κόσμος από πίσω. Μας κυνηγούσαν για να μας βγάλουν φωτογραφίες. Αλλά μου άρεσε»
«Ο χωρισμός μας έγινε πολύ ήσυχα και πραγματικά μας σεβάστηκαν οι δημοσιογράφοι τότε»
«Δεν είχαμε προβλήματα. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν το δικό μου… Δηλαδή ότι τον αγαπούσα πολύ τον άντρα μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη και δεν τον χαιρόμουν»
«Τον σέβομαι και θέλω να περνάει καλά με την οικογένειά του, γιατί έχει παντρευτεί ξανά ο Μίμης. Δεν θέλω να ακούω κακό για αυτόν, καθόλου»
