«Δεν είμαστε καταδικασμένοι, μα σχεδιασμένοι για να ζούμε μαζί» – ΤΑ ΝΕΑ

Ο Ρεουβέν Ρίβλιν γεννήθηκε το 1939 στην Ιερουσαλήμ. Η οικογένειά του ζει από το 1809 στην πόλη και ο πατέρας του είναι ο άνθρωπος ο οποίος έκανε την πρώτη και κατά κοινή ομολογία ακριβέστερη μεταφορά του Κορανίου στα εβραϊκά. Παρότι δεξιός, αφού προέρχεται από το Λικούντ, το κόμμα του Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο Ρίβλιν, ο οποίος μιλά επίσης εξαιρετικά αραβικά, είναι σταθερός στην προώθηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ειδικά των Αράβων. Ο τέως πρόεδρος του Ισραήλ μίλησε στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».

Θα τελειώσει όταν θα καταλάβουμε και εμείς και οι γείτονές μας, τα ξαδέρφια μας, οι Παλαιστίνιοι, ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε καταδικασμένοι αλλά σχεδιασμένοι να ζούμε μαζί. Το πεπρωμένο μας είναι να ζούμε μαζί.

Το κοινό μας συμφέρον. Δεν μπορούν πραγματικά να μας διώξουν από το μοναδικό μέρος όπου ο εβραϊκός λαός δημιούργησε τη δική του χώρα, το δικό του κράτος. Εκείνοι λένε, εντάξει, οι Εβραίοι επέστρεψαν, αλλά αυτή ήταν τα τελευταία 1.000 χρόνια η δική μας πατρίδα. Ξέρω λοιπόν ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να καταστεί δυνατή η συμβίωση και να ξεπεραστούν οι διαφορές μας. Ομως το συμφέρον Παλαιστινίων και Ισραηλινών είναι να ζουν δίπλα δίπλα.

Φυσικά και όχι. Και στο Ισραήλ υπάρχουν επίσης τέτοιες αντιλήψεις και ενισχύονται λόγω της τρομοκρατίας από την άλλη πλευρά. Λένε αυτές οι φωνές: διώξτε τους Παλαιστίνιους, να τους απελάσουμε κ.λπ. Ή ότι μπορούμε να έχουμε ένα κράτος το οποίο θα είναι ουσιαστικά δημοκρατικό μόνο για τους Εβραίους. Αυτά όλα είναι ανοησίες. Και όσοι ανάμεσά μας λένε να μείνουμε στη Γάζα, θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτό συν τοις άλλοις θα σημαίνει ότι εμείς θα την ανοικοδομήσουμε και θα φροντίσουμε 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Μπορούμε; Θέλουμε; Δεν το νομίζω. Πολύ σημαντικό, δε, είναι να θυμόμαστε ότι έχουμε τη Συμφωνία του Οσλο. Και το Οσλο αναθέτει την ευθύνη της Γάζας στην Παλαιστινιακή Αρχή. Σε κανέναν άλλον.

Με τους Παλαιστίνιους είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε τη δυνατότητα να έχουν την οντότητά τους όπως το υπαγορεύουν οι Συμφωνίες του Οσλο. Οτι η παλαιστινιακή οντότητα θα είναι μέσα στα σύνορα του Ισραήλ. Πλήρης ανεξαρτησία σημαίνει πως οι Παλαιστίνιοι θα μπορούν να επιτρέψουν λ.χ. στο Ιράν να ξεκινήσει ξανά πόλεμο από τους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Αυτό δεν το δεχόμαστε.

Θα σημαίνει ότι αυτή η συνομοσπονδία θα βρίσκεται εντός των ορίων του Ισραήλ. Ο στρατός θα είναι ο στρατός του Ισραήλ και όταν αλλάξουν οι νοοτροπίες που μας εμποδίζουν εμάς να ζούμε σε συνθήκες ασφάλειας, μπορούμε να συζητήσουμε βεβαίως αλλαγές. Οι Ισραηλινοί για παράδειγμα που ζουν στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια (σ.σ. τη Δυτική Οχθη) θα είναι πολίτες του Ισραήλ και οι Αραβες πολίτες της παλαιστινιακής οντότητας που θα αυτοδιοικείται.

Θα πάρει καιρό και το ξέρω, αλλά ήδη χάσαμε εκατό χρόνια. Αυτή τη στιγμή, όπως ξέρετε, στην Ιερουσαλήμ ζούμε μαζί. Εξακόσιες χιλιάδες Εβραίοι και τετρακόσιες χιλιάδες Παλαιστίνιοι. Στα νοσοκομεία μας, οι γιατροί και το προσωπικό είναι σχεδόν μισοί μισοί. Το 1/3 των ασθενών είναι Παλαιστίνιοι. Οσο είναι μέσα στο νοσοκομείο είναι όλα μια χαρά. Οταν βγουν και πάνε στη στάση του λεωφορείου, αρχίζουν τους καβγάδες. Ε, δεν γίνεται έτσι.

Υπάρχει όμως και θα υπάρχει. Μας λένε ότι πρέπει να πάμε πίσω από εκεί που ήρθαμε κ.λπ. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω πως το Ολοκαύτωμα δεν ήταν ο λόγος που ιδρύθηκε το Ισραήλ. Το 1923, όταν η Κοινωνία των Εθνών αποφάσισε ότι ο εβραϊκός λαός θα πρέπει να έχει την πατρίδα του εκεί μαζί με τους Παλαιστίνιους, δεν υπήρχε το Ολοκαύτωμα. Το 1936, πριν από το Ολοκαύτωμα, αποφασίστηκε και πάλι ότι θα πρέπει να υπάρχουν δύο οντότητες και το 1948 ανακηρύξαμε το Ισραήλ και ήμασταν έτοιμοι ζήσουμε μαζί με τους Παλαιστίνιους.

Οι Παλαιστίνιοι δεν μας έλαβαν υπόψη τους επειδή τα αραβικά κράτη ήταν παντού γύρω τους. Η Ιορδανία διατηρούσε εδάφη ως ιορδανική οντότητα και η Γάζα ήταν υπό αιγυπτιακή κυριαρχία. Ετσι, τώρα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε καλά ότι η ασφάλειά μας πρέπει να παραμείνει στα χέρια μας και εξαιτίας αυτού δεν μπορούμε να επιτρέψουμε δύο κράτη εκτός των ορίων του κράτους του Ισραήλ. Είναι το μόνο προνόμιο που ζητούμε. Και έχουμε ένα εβραϊκό δημοκρατικό κράτος, αλλά με δημοκρατία για κάθε πολίτη στο Ισραήλ, είτε είναι μουσουλμάνος είτε χριστιανός είτε Εβραίος.

Σημειώστε ότι ο Αριέλ Σαρόν ήταν ο καλύτερός μου φίλος και ο διοικητής μου στον στρατό. Στη δική μου αντίληψη όμως, και το είχα πει, το να φύγουμε μονομερώς από τη Γάζα ήταν τεράστιο σφάλμα. Του είπα τότε, μόνο με μια συνολική συμφωνία με τους Παλαιστίνιους μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο. Εάν φύγεις από τη Γάζα, θα σου ζητήσουν και την Ιερουσαλήμ, είναι λάθος. Δεν είμαι προφήτης, αλλά είχα πει τότε ότι ύστερα από κάποια χρόνια θα αρχίσουν οι επιθέσεις εναντίον μας. Του είχα πει επίσης πως εάν η Αίγυπτος δέχεται να αναλάβει τη Γάζα, τότε, ναι, κάνε μια συμφωνία με την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος βέβαια δεν ήθελε να έχει καμία σχέση. Ούτε και σήμερα δεν θέλει, διότι λέει πως οι της Γάζας είναι, μέσω της Χαμάς, κομμάτι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Κύματα είχαμε πάντα. Κάθε δέκα χρόνια είχαμε εξάρσεις αντισημιτισμού. Αυτή τη φορά όλοι όσοι μισούν τους Εβραίους και θέλουν να καταστραφεί το Ισραήλ ενώθηκαν: από την Ακρα Δεξιά μέχρι την Ακρα Αριστερά. Οι ακροδεξιοί όχι τόσο φανερά, διότι ειδικά στην Ευρώπη τους ανησυχούν ο ισλαμισμός και η μετανάστευση. Αλλά μας μισούν επίσης. Οσο για το «τώρα», θα πω κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Το σλόγκαν, όχι μόνο το δικό μας σλόγκαν αλλά όλων μετά το Ολοκαύτωμα ήταν, όπως ξέρετε, το «Ποτέ ξανά». Ε, το «ξανά», λοιπόν, είναι το τώρα.