Ciao Piaggio Ape: Η Ιταλία αποχωρίζεται τα θρυλικά τρίκυκλα – Θα κατασκευάζονται πλέον στην Ινδία | Ειδησεις

Όποιος έχει τύχει να περάσει δίπλα του ενώ κάνει βόλτα ή οδηγεί στους δρόμους της Ιταλίας, έχει καταλάβει πόσο εκνευριστικό μπορεί να είναι αυτό το όχημα, που διαρκώς αγκομαχάει και μουγκρίζει. Και πάλι όμως στην είδηση πως η Ιταλία αποχωρίζεται το μικρό, αλλά και θρυλικό τρίκυκλο Ape της Piaggio, η στενοχώρια είναι μεγάλη.

Μέχρι το τέλος του χρόνου το εργοστάσιο της Piaggio στην Τοσκάνη θα κυκλοφορήσει το τελευταίο του μοντέλο. Από εδώ και πέρα, έπειτα από 75 ολόκληρα χρόνια αδιάλειπτης παραγωγής, τα τρίκυκλα θα κατασκευάζονται στην Ινδία – και θα κυκλοφορούν μόνο σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής και όχι πλέον στην Ευρώπη. Έτσι, μετά το κατσαριδάκι της VW και την «πάπια» της Citroën, κλείνει ένα ακόμη κεφάλαιο της ιστορίας του αυτοκινήτου σύμφωνα με την dw.com

Μία βέσπα με οροφή και τρεις τροχούς

Το Ape (που σημαίνει «μέλισσα») αποτέλεσε ουσιαστικά την εξέλιξη της βέσπας («σφήκα»). Το πρώτο Ape κατασκευάστηκε το 1948, δύο χρόνια μετά την πρώτη βέσπα – και αμφότερα τα οχήματα ήταν «παιδιά» του ιδρυτή της εταιρείας Ενρίκο Πιάτζιο και του μηχανικού Κοραντίνο Ντ’ Ασκάνιο σύμφωνα με την dw.com

Η «μέλισσα» ήταν στην πραγματικότητα μία βέσπα σε τρεις τροχούς, η οποία είχε επίσης μία μικρή καμπίνα για τον οδηγό, όπως και μία μικρή καρότσα για τη μεταφορά διάφορων αντικειμένων. Η αρχική ιδέα για το όχημα ήταν να έχει ένα κανονικό, στρογγυλό τιμόνι, ωστόσο η σκέψη αυτή εγκαταλείφθηκε σχετικά γρήγορα και επικράτησε το τιμόνι που υπάρχει και στις μοτοσικλέτες, με τις δύο λαβές. Την ίδια στιγμή η «μέλισσα» δεν ήταν και… το πιο άνετο όχημα του κόσμου. Μάλλον το αντίθετο, μιας και είχε απλώς δύο μικρά παραθυράκια, χωρίς θέρμανση και ραδιόφωνο, με έναν κινητήρα μόλις 50 κυβικών και μέγιστη ταχύτητα τα… ιλιγγιώδη 40 χιλιόμετρα/ώρα.

Ιδανικό για τις αγροτικές δουλειές

Ωστόσο το τρίκυκλο αυτό μπορούσε να μεταφέρει φορτίο που ζύγιζε ακόμη και περισσότερα από 200 κιλά – ένα ατού που έλυνε τα χέρια των αγροτών, μιας και ήταν ιδανικό για τις δουλειές στα χωράφια με τα ελαιόδεντρα και τους αμπελώνες, όπως και για τη μεταφορά των προϊόντων στις τοπικές αγορές. Η «μέλισσα» ήταν φθηνή, απλή και είχε μεγάλες αντοχές. Και αυτά ήταν όλα όσα χρειαζόταν κανείς στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο. Όπως εξηγεί και ο ιστορικός Τζόρτζιο Σάρτι, «τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά ήταν πολύ ακριβά, ιδίως για τις μικρές επιχειρήσεις. Η “μέλισσα” ήταν η τέλεια λύση».

Και έτσι ήταν τα πράγματα για δεκαετίες. Το τρίκυκλο έμενε για χρόνια στην οικογένεια, περνούσε από γενιά σε γενιά και ενίοτε γινόταν και… προέκταση του σπιτιού: τα παιδιά έπαιζαν στην καρότσα του, ενώ στην καμπίνα του μπορούσαν να διανυκτερεύσουν – έστω και κάπως στριμωγμένα – δύο άτομα. Σήμερα βέβαια η τιμή του έχει εκτοξευτεί και μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τις 7.000 ευρώ.

Στην Ιταλία κυκλοφορούν ακόμη μοντέλα του 1960

Στους δρόμους της νότιας Ιταλίας μπορεί να δει κανείς σήμερα αρκετά μοντέλα από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, που συνεχίζουν να εκτελούν αξιόπιστα τα καθήκοντά τους. Εξάλλου, τα τρίκυκλα αυτά μπορούν να επισκευαστούν σχετικά εύκολα. Επιπλέον, η Piaggio είχε κυκλοφορήσει και ορισμένα «σπέσιαλ» μοντέλα – o Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ (1927-2022) για παράδειγμα είχε παραλάβει κάποτε τη δική του κατάλευκη «μέλισσα».

Από τις μεγαλουπόλεις της Ιταλίας βέβαια, όπως τη Ρώμη και το Μιλάνο, το τρίκυκλο έχει εξαφανιστεί σχεδόν εντελώς, με εξαίρεση ορισμένες «μέλισσες» που κυκλοφορούν στις γειτονιές που έχουν υπαίθριες αγορές ή άλλα προσεγμένα μοντέλα-αντίκες, που έχουν στην κατοχή τους για παράδειγμα ορισμένοι συλλέκτες.

Θρήνος για ένα κομμάτι της ιταλικής ιστορίας

Τα συνδικάτα παραδέχονται ότι η απόφαση για διακοπή της παραγωγής είναι εμφανής εδώ και αρκετό καιρό. «Ένα κομμάτι της Ποντεντέρα και της ιστορίας της Ιταλίας συνοδεύεται από τον Πίθηκο», θρηνεί ο Καπόνε . 1.100 εργαζόμενοι επηρεάζονται από το τέλος του τρίτροχου εικονιδίου . Βρίσκονται σε ολιγοήμερη εργασία από τις αρχές Δεκεμβρίου. «Φυσικά, αυτό πλήττει πολύ τους συναδέλφους μου», εξηγεί η συνδικαλίστρια Flavia Capilli στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa . Ωστόσο, υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία. Η Piaggio υπόσχεται την παραγωγή ενός ηλεκτρικού μοντέλου. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη γνωστό πόσο θέλει να επενδύσει η εταιρεία σε αυτό και πότε θα ξεκινήσει αυτή η παραγωγή. Το μοντέλο E προορίζεται να συμπληρώσει το « Porter » με έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης, ο οποίος διαθέτει κίνηση βενζίνης ή φυσικού αερίου. Το φορτηγό με μπαταρία αναπτύχθηκε μαζί με την κινεζική κοινοπραξία Foshan.

Ο πίθηκος έχει εξοριστεί από την Ιταλία – αλλά ζει. Το μοντέλο είναι δημοφιλές σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες ως ” Tuktuk “. Στην Ινδία, τα τρίτροχα ταξί, συχνά βαμμένα μαύρα και κίτρινα για να ταιριάζουν στις μέλισσες, χαρακτηρίζουν το τοπίο πολλών πόλεων. Στην υποήπειρο, η παραγωγή θα συνεχιστεί στο εργοστάσιο της Piaggio, το οποίο υπάρχει από το 1963. Τα μοντέλα θα πωλούνται όχι μόνο στην τοπική αγορά, αλλά και στην Ασία και την Αφρική. Στην Ινδία, η Piaggio δεν φοβάται ότι τα αυστηρότερα πρότυπα εκπομπών θα μπορούσαν να βάλουν τέλος στη μέλισσα. Οι ηλεκτρικοί κινητήρες τροφοδοτούν ήδη πολλά tuk-tuk εδώ. Η κινητικότητα διασφαλίζεται από τη γρήγορη ανταλλαγή μπαταριών, για την οποία έχει δημιουργηθεί ένα ολόκληρο δίκτυο «σημείων ανταλλαγής».

Εν δράσει ως «αστυνομική μέλισσα».

Το κλασικό Ape έχει κινητήρα κυβισμού 150 κυβικών εκατοστών. Αλλά στην αγορά ήρθαν και εκδόσεις με κίνηση σκούτερ 50 κυβικών. Το ωφέλιμο φορτίο αυτών των μοντέλων είναι τουλάχιστον 200 κιλά. Η μηχανοκίνηση επεκτάθηκε αργότερα. Ένα πετρελαιοκίνητο μοντέλο με ωφέλιμο φορτίο 700 κιλών ήταν μέχρι στιγμής στη γκάμα. Το εικονίδιο μεταφοράς έχει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Τον Ιούνιο του 2009, η αστυνομία στην περιοχή Mettmann έθεσε σε λειτουργία ένα πάνελ φορτηγό Ape TM (τελική ταχύτητα 60) – βαμμένο σύμφωνα με το πρότυπο μπλε-ασημί. Το τρίκυκλο χρησιμοποιήθηκε σε στενούς δρόμους και μερικώς κλειστούς χώρους: κυρίως για διαφημιστικούς σκοπούς. Μετά από σοβαρές ζημιές από ατύχημα, το «Police Bee» πουλήθηκε.

Το “ Ape ” γεννήθηκε το 1948 ως περαιτέρω εξέλιξη της “Vespa” . Τα πρώτα μοντέλα δεν είχαν επίσης καμπίνα. Δύο χρόνια νωρίτερα, το θρυλικό σκούτερ ίδρυσε την επανεκκίνηση της Piaggio μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έφερε ατομική κινητικότητα σε όλη την Ιταλία. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1884 και ειδικεύτηκε στην κατασκευή μικρότερων σκαφών και αεροσκαφών. Επιπλέον, κατασκευάστηκαν φορτηγά, λεωφορεία, τελεφερίκ και εξαρτήματα. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής στην Αιθιοπία, η Piaggio είχε ακόμη και δική της παραγωγή εκεί.

Οι ρίζες στην κατασκευή αεροσκαφών φαίνονται στις πρώτες «μέλισσες» στην βελτιωμένη καμπίνα του οδηγού. Όπως και η αδελφή της “Vespa”, τα πρώτα μοντέλα είχαν έναν μόνο προβολέα στον μπροστινό τροχό. Πολλά οχήματα βρίσκονται στο κρεβάτι για δεκαετίες. Μόλις αγοραστεί ως φθηνή αντικατάσταση ενός φορτηγού, η πιστή «μέλισσα» έγινε μέλος της οικογένειας. Αν κάτι σπάσει, είναι εύκολο να επισκευαστεί και στη συνέχεια να περάσει ξανά μέσα από σοκάκια και σε ανώμαλους χωματόδρομους.

Μεταξύ 1965 και 1999 η Piaggio ανήκε στον όμιλο Fiat. Η εισηγμένη πλέον εταιρεία ελέγχεται από τους βιομήχανους Matteo και Michele Colannino . Η Piaggio έχει οκτώ εργοστάσια παγκοσμίως στην Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τις ΗΠΑ και την Ινδονησία. Ο όμιλος ανέφερε πωλήσεις σχεδόν δύο δισ. ευρώ και λειτουργικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων 325 εκατ. ευρώ για το 2023. Μετά το τρίτο τρίμηνο του 2024, οι πωλήσεις ήταν 16 τοις εκατό πίσω από το προηγούμενο έτος. Ο κύριος λόγος είναι η απροθυμία για αγορά στην Κίνα. Ο όμιλος με σχεδόν 6.000 υπαλλήλους περιλαμβάνει τις παραδοσιακές μάρκες Aprilia, Gilera και Moto Guzzi, οι οποίες ασχολούνται επίσης με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ένα τρίκυκλο από την Piagigo προκαλεί για άλλη μια φορά σάλο αυτές τις μέρες: το MP3 – ένα βαρύ μοτέρ σκούτερ με δύο μπροστινούς τροχούς που γέρνουν στις καμπύλες χάρη στην τεχνολογία κλίσης.

Πηγή: pagenews.gr