Αφού έχασε δύο αδέρφια από καρκίνο, στα 60 της πούλησε όλα τα υπάρχοντά της, αγόρασε ένα τροχόσπιτο και άρχισε να γυρίζει τον κόσμο
Για κάποιους η επανάσταση αρχίζει στην εφηβική ηλικία, για μια Βρετανίδα, τη Siobhan Daniels, άρχισε μετά τη συνταξιοδότηση, στα 60 χρόνια της. Μετά από μια θητεία 30 χρόνων στη δημοσιογραφία (10 στο ραδιόφωνο και 20 στην τηλεόραση), πούλησε όλα τα υπάρχοντά της και το σπίτι της, αγόρασε ένα τροχόσπιτο, που ονόμασε «Ντόρα η Εξερευνήτρια» (από την ομώνυμη παιδική ηρωίδα) και άρχισε να γυρίζει τον κόσμο.
Ο σπόρος της ιδέας φυτεύτηκε όταν η κόρη της πήγε στο πανεπιστήμιο, οπότε η Siobhan πήρε για έναν χρόνο άδεια από τη δουλειά της και γύρισε μόνη της τον κόσμο με ένα σακίδιο. Με τη συνταξιοδότησή της, στα 60 χρόνια της, αποφάσισε να κάνει αυτή την εμπειρία τρόπο ζωής. «Περνούσα μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου» θυμάται σήμερα η Daniels, η οποία μάλιστα έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Retire Rebel». «Βγήκα ξανά στον δρόμο για να προκαλέσω τον ηλικιακό ρατσισμό και να προωθήσω τη θετική πλευρά του να μεγαλώνεις. Η οικογένειά μου με θεώρησε κάπως τρελή, αλλά σήμερα είναι περήφανοι για εμένα».
Συγκεκριμένα, οι δοκιμασίες άρχισαν όταν ο αδερφός της πέθανε, στα 50 χρόνια του, από καρκίνο του πνεύμονα και εκείνη υποβλήθηκε σε υστερεκτομή, μετά τον εντοπισμό προκαρκινικών κυττάρων, που την οδήγησαν σε πρώιμη εμμηνόπαυση. Όταν έχασε και την αδερφή της από τον καρκίνο, άρχισε να νιώθει «στο περιθώριο και χωρίς φωνή: Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ήμουν σε ένα σταυροδρόμι. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Έπρεπε να βρω έναν άλλο τρόπο να ζω, έτσι κατέστρωσα ένα σχέδιο – αν και δεν ήξερα ποια μορφή θα έπαιρνε. Δεν είχα οδηγήσει ποτέ τροχόσπιτο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 που άνοιξα το δικό μου, καινούριο, και ξεκίνησα χωρίς να έχω, πραγματικά, ιδέα για το πού πηγαίνω».
«Δεν είχα οδηγήσει ποτέ τροχόσπιτο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 που άνοιξα το δικό μου, καινούριο, και ξεκίνησα χωρίς να έχω, πραγματικά, ιδέα για το πού πηγαίνω».
«Αποφάσισα να εξερευνήσω αυτό τον νομαδικό τρόπο ζωής γιατί στα μέσα της δεκαετίας των πενήντα ένιωθα πληγωμένη και ήθελα να ζω, όχι απλά να υπάρχω» λέει σήμερα σε μια συνέντευξη στο BBC. «Ήθελα να βρω ένα μέρος να νιώθω ευτυχισμένη. Αισθανόμουν πραγματικά τρομοκρατημένη όταν γύρισα το κλειδί. Δεν είχα ιδέα τι έκανα, αλλά ήθελα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου γιατί ήμουν σίγουρη ότι κάπου στη διαδρομή θα έβρισκα τον αληθινό εαυτό μου. Και βρήκα, πραγματικά, τη φωνή μου. Την αυθεντική μου φωνή. Τώρα ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι πιστεύω, ξέρω τι θέλω από τη ζωή, κι αυτό είναι υπέροχο.
»Σε κάθε γυναίκα που θέλει να ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή θα έλεγα να αναρωτηθεί: Τι θέλετε πραγματικά από τη ζωή; Τι θέλετε από τον εαυτό σας; Και απλά να το βρείτε. Να μην περιορίσετε τον εαυτό σας. Να μη φοβηθείτε. Να αντιμετωπίσετε τους φόβους σας γιατί, Θεέ μου, όταν τους αντιμετωπίσετε και βρεθείτε από την άλλη πλευρά, η ζωή είναι ωραία».
Δείτε τη συνέντευξή της στο BBC:
