Υπό κανονικές συνθήκες ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν είναι παρά μια σημαντική αλλά κάπως βαρετή γραφειοκρατική άσκηση, προκειμένου να καταγραφούν οι υφιστάμενες χρήσεις στις θαλάσσιες ζώνες του παράκτιου κράτους ώστε να διευκολύνονται οι κυβερνητικές αποφάσεις για την περαιτέρω επέκτασή τους ή την αντικατάστασή τους με νέες με την έκδοση διοικητικών πράξεων. Εδώ και κάμποσα χρόνια με μια ομάδα νέων νομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών μετείχαμε σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου που σκοπό είχαν να ξεκαθαρίσουν τη ζούγκλα των πολλαπλών αρμοδιοτήτων και να εντοπίσουν τόσο τις άδειες που απαιτούνταν για συγκεκριμένες δράσεις σε συγκεκριμένες περιοχές όσο και τις αντίστοιχες διαδικασίες ως το αναγκαίο πρώτο βήμα για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις χρήσεις των ελληνικών θαλασσών. Η λογική του συστήματος προϋποθέτει ότι το παράκτιο κράτος γνωρίζει επακριβώς τα όρια της κυριαρχίας του στην αιγιαλίτιδα ζώνη και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του στην υφαλοκρηπίδα και την (πιθανή) Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και απλώς νοικοκυρεύει τα του οίκου του.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
