Οι Ισπανοί άρχισαν να διαδηλώνουν μαζικά για το ύψος των ενοικίων και την όξυνση του στεγαστικού προβλήματος. Οχι, στα μέρη μας δύσκολα θα δούμε κάτι αντίστοιχο. Διότι από τη μία είναι το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης και από την άλλη η στάση των κομμάτων που διστάζουν να διαμαρτυρηθούν εντόνως για τα υψηλά ενοίκια καθώς και οι εκμισθωτές ψηφίζουν. Και όμως, η μεθοδική άσκηση κοινωνικής πίεσης προς την κυβέρνηση ίσως επέστρεφε ως αποτέλεσμα μία ρεαλιστική και συνάμα τολμηρή πολιτική στέγασης. Προς το παρόν στη χώρα μας τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Το πρόγραμμα «Σπίτι μου» αύξησε τη ζήτηση και κατά συνέπεια τις τιμές για παλαιά διαμερίσματα. Οποιος παρακολουθεί την αγορά, αυτήν την περίοδο βλέπει εξωφρενικά πράγματα. Σπίτια του 1960 να διατίθενται προς 250.000 ευρώ με ένα «πασάλειμμα» που θεωρείται ανακαίνιση. Ομως το στεγαστικό πρόβλημα δεν λύνεται με την ενίσχυση της ζήτησης, αλλά με την αύξηση της προσφοράς. Μέχρι στιγμής, η πιο σοβαρή προσέγγιση στο πρόβλημα είναι του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα, πράγματι, παρουσίασε μία τεχνοκρατική πλατφόρμα που συνδυάζει την κατασκευή νέων κατοικιών με την εμπλοκή των ΟΤΑ και παρεμβάσεις στη διαμόρφωση του ύψους των ενοικίων – για παράδειγμα, δεν θα μπορείς να ζητήσεις 600 ευρώ για ένα υπόγειο χωρίς θέρμανση. Ενδιαφέρουσα πρόταση, από το ΠΑΣΟΚ, είναι η δημιουργία Δημόσιας Εταιρείας Διαχείρισης Ακινήτωνστην οποία Δημόσιο και ΟΤΑ θα μπορούν να παραχωρούν τη χρήση των ακινήτων τους, να τα ανακαινίζει και να τα διαθέτει προς ενοικίαση σε χαμηλά μισθώματα. Ναι, το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως «σοσιαλιστικά» και ελαφρώς άκαιρα για την εποχή μας. Επίσης αρκετοί χαχανίζουν όταν εξερευνούν τις πτυχές της εμπλοκής των ΟΤΑ στην κατασκευή κατοικιών. Ομως δεν είναι έτσι. Οταν ένα κοινωνικό πρόβλημα λαμβάνει τόσο μεγάλες διαστάσεις, τότε το κράτος οφείλει να επιτελέσει τον ρυθμιστικό και παρεμβατικό ρόλο του στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Εν ανάγκη και με «σοσιαλιστικές» πρακτικές. Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ έχει ουσία. Ας τη μελετήσουν στην κυβέρνηση.
