Η Ευγενία Βραχνού κατά κόσμον Τζένη Βάνου, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου το 1939 στην Αθήνα και κατάφερε να γίνει μια από τις καλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες. Είχε διακριθεί για την χαρακτηριστική της φωνή στο ελαφρολαϊκό τραγούδι, αλλά και για το επαναστατικό της πνεύμα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, αφού η ίδια συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς, της 21ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό στάδιο.
Το καλλιτεχνικό της όνομα, ο λόγος που ασχολήθηκε με το τραγούδι και η οικογένειά της
Το όνομα, της το άλλαξε ο Γεράσιμος Λαβράνος για να μην την αναγνωρίσει ο πατέρας της, επειδή δεν ήθελε να γίνει η κόρη του τραγουδίστρια. Δυστυχώς στο πλευρό της είχε μόνο την γιαγιά της, αφού η μητέρα της χώρισε με τον πατέρα της, για να ακολουθήσει έναν άλλον άντρα. Ο Μίμης Πλέσσας ήταν εκείνος που την προέτρεψε να ασχοληθεί με την μουσική και να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Το 1995 μέσα από το ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ, ξεκίνησε τραγουδώντας ελαφρά κομμάτια.
Η δισκογραφία και τα βραβεία που έλαβε
Για πρώτη φορά το 1945 κυκλοφόρησε το τραγούδι «Θυμήσου» και το 1959 στο τραγούδι «Αστέρι αστεράκι» του Δημήτρη Χορν έκανε τα φωνητικά μέρη, με αποτέλεσμα να «κλέψει» τις εντυπώσεις με τις φωνητικές της δυνατότητες.
Το 1964 πήρε το πρώτο της βραβείο με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης και το «αστέρι» της δεν σταμάτησε εκεί. Η πολυβραβευμένη Τζένη Βάνου εκτός από την Ελλάδα, τιμήθηκε για την δουλειά της σε χώρες όπως η Ισπανία, η Πολωνία αλλά και από την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Το 1977 πήρε μέρος για τελευταία φορά στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο ερμηνείας με το τραγούδι «Να μ’ αγαπάς» του Γιώργου Μανίκα, ενώ το 1981 αποκτά τον πρώτο και τελευταίο της χρυσό δίσκο με τίτλο «Τις ώρες που σε θέλω», έπειτα από 50.000 πωλήσεις.
Η ενασχόληση της με το λαϊκό τραγούδι και οι συνθέτες που συνεργάστηκε
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μετά τον χωρισμό της από τον πρώτο της σύζυγο, αναγκάστηκε να μπει στο λαϊκό τραγούδι για οικονομικούς λόγους. Το 1971 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Minos όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας διάφορα λαϊκά άσματα.
Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Τόλη Βοσκόπουλου, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Χρήστου Νικολόπουλου, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου και πολλών άλλων.
Μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες της ήταν : «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Χίλιες βραδιές», «Έρωτά μου ανεπανάληπτε», «Η σκλάβα», «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου» και άλλες πολλές που ακούγονται έως σήμερα.
Ο γάμος και τα τελευταία χρόνια της ζωής της
Το 1964 η μεγάλη ερμηνεύτρια παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο, Βασίλη Ρηγόπουλο, με τον οποίο απέκτησε τον γιό της Μιχάλη. Δυστυχώς το ζευγάρι χώρισε το 1971, έπειτα από συνεχείς κακοποιήσεις που είχε δεχτεί η ίδια. Μετά απο κάποια χρόνια γνώρισε τον Γιώργο Κρομμυδόπουλο με τον οποίο ήταν 16 χρόνια μαζί.
Τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε το τραγούδι, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον εγγονό της. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό προκειμένου να της αφαιρεθεί όγκος, ενώ στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου.
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, όπου νοσηλευόταν.
Source link
