Εντός του πρώτου εξαμήνου, και κατά πάσα πιθανότητα λίγο μετά το Πάσχα, αναμένεται να παρουσιάσει η κυβέρνηση τη λύση για τα περίπου 70.000 στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο που δόθηκαν στην πλειονότητά τους την τριετία 2007-2009.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε συζητήσεις με τις τράπεζες και τους εποπτικούς μηχανισμούς (Τράπεζα της Ελλάδος, SSM) για να βρεθεί η σωστή φόρμουλα, με τον Κωστή Χατζηδάκη να δηλώνει πως στόχος είναι μια «δίκαιη και ρεαλιστική» λύση που θα ανακουφίσει τους δανειολήπτες που έχουν δει τον όγκο των οφειλών τους να εκτοξεύεται μετά την κατάργηση της σταθερής ισοτιμίας φράγκου προς ευρώ το 2015.
«Κλειδί» για τη λύση που θα δοθεί είναι το πώς θα αποφευχθεί το «κοκκίνισμα» των δανείων σε ελβετικό φράγκο, το οποίο θα προκαλούσε τριγμούς στο τραπεζικό σύστημα, καθώς θα απομάκρυνε την σύγκλιση των ελληνικών τραπεζών με την υπόλοιπη ευρωζώνη σε ό,τι αφορά τον δείκτη μη εξυπηρετούμενων δανείων, προκαλώντας ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων στις αξιολογήσεις των τραπεζών και το κόστος δανεισμού τους.
Περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει το σενάριο που χρησιμοποιεί το εργαλείο της αναχρηματοδότησης, ώστε το όποιο κούρεμα ή ρύθμιση να μην οδηγήσει το υφιστάμενο εξυπηρετούμενο δάνειο σε μη εξυπηρετούμενο, βάσει των εποπτικών κανονισμών.
Η κεντρική ιδέα είναι να βρεθεί το καλύτερο δυνατόν ισοδύναμο δάνειο σε ευρώ, χωρίς αυτό να αυξάνει τον κίνδυνο του τραπεζικού συστήματος, να αντιβαίνει τους εποπτικούς κανόνες της ΕΚΤ και της ΤτΕ, αλλά και να μην είναι αντίθετο με το εθνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο (π.χ. αρχή αναλογικότητας, ατομικής ευθύνης, υποχρέωση σωστής ενημέρωσης πελατών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, προστασία του καταναλωτή, κ.ά.).
Οι στόχοι είναι δύο:
