Το τηλεφώνημα έγινε, μολονότι φίλος ο Γιάννης και άρα πολλά μπορούμε να πούμε, για έναν και μόνο λόγο αυτή τη φορά:
– Να μιλήσουμε για τον Δομάζο. Να βγάλεις πράγματα από την καρδιά σου, την ψυχή σου, για τον Μίμαρο.
«Με χαρά. Αλίμονο. Πώς να ξεχάσω τόσα και τόσα με τον Δομάζο», ήταν η άμεση απάντηση του χαρισματικού και της σπουδαίας καλλιτεχνικής περσόνας, Γιάννη Ζουγανέλη, που κάθε Σάββατο «τα σπάει» στο Αλσος μαζί με τον Κώστα Τουρνά.
«Τον Δομάζο τον γνώρισα στα 10 μου χρόνια. Πάνω από 55 χρόνια δηλαδή.
Ο πατέρας μου ήταν εξαιρετικός τεχνίτης στις οικοδομές. Μπορούσε να κάνει τα πάντα. Ο Μαντζαβελάκης, λοιπόν, τον χρησιμοποιούσε στο γήπεδο της Λεωφόρου όταν αυτό χρειαζόταν μερεμέτια.
Είτε στους εξωτερικούς τοίχους είτε στο εσωτερικό του.
Στα αποδυτήρια, για παράδειγμα. Με έπαιρνε μαζί του και γνώρισα το ποδόσφαιρο και τους αθλητές από πολύ κοντά. Εκεί συνάντησα τον Δομάζο. Εγώ, Παναθηναϊκός από… χέρι που λένε, δεν μπορούσα να γίνω άλλη ομάδα γιατί μου φέρονταν υπέροχα στη Λεωφόρο. Ο μπαμπάς, όμως, Ολυμπιακός! Θυμάμαι πως έλεγε στον Μίμη για πλάκα “θα σας φτιάξει ο Σιδέρης!”», ήταν τα πρώτα λόγια, οι πρώτες στροφές της αφήγησης του Γιάννη Ζουγανέλη.
«Προπονητής ο Μπόμπεκ. Ο Δομάζος, αυτό που λέμε “άρρωστος” με την μπάλα από πολύ μικρός και διατηρήθηκε έτσι ακόμη και τα μετέπειτα χρόνια. Χωρίς όμως να παλιμπαιδίζει. Ηταν πραγματικός Στρατηγός και το προσωνύμιο αυτό του ταίριαζε γάντι. Στο γήπεδο έδινε οδηγίες. “Εσύ θα πας εκεί, εσύ θα καλύψεις αυτόν τον χώρο”, όλοι τον άκουγαν, όλοι τον σέβονταν. Οπως και οι προπονητές του Παναθηναϊκού».
Τον ρωτώ πώς ήταν ο Δομάζος εκτός γηπέδου και αμέσως θυμήθηκε μια ιστορία από την τότε υπέροχη και διαχρονικά αγαπημένη πλατεία Βικτωρίας. Ενα άγγιγμα ψυχής και για τον υπογράφοντα: «Διατηρούσε στην πλατεία Βικτωρίας ένα καταπληκτικό καφέ που έφτιαχνε την καλύτερη μακαρονάδα. Και ποιος δεν πέρασε από εκείνο το στέκι που ήταν συνάντηση γνωριμίας και συζήτησης πολλών.
Υπήρχαν και κάποια παιδιά, πολύ σοβαρά, που δεν είχαν πολλά χρήματα και άρα τη δυνατότητα να γευματίζουν εκεί. Πήγαιναν όμως και πίστεψα πως τους έκανε έκπτωση. Αλλά δεν τους έπαιρνε καν χρήματα. Μου έλεγε και μένα “δεν θα πληρώσεις”. Αυτός ήταν ο Δομάζος. Το έκανε και μαζί μου μια φορά, δεν πλήρωσα, αλλά αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ξαναπήγα. Δεν ήθελα. Οικονομικά, άλλωστε, ήμασταν ισορροπημένοι στην οικογένεια».
Ζητώ και άλλα περιστατικά, τα ρουφά αυτά το κοινό γιατί αποκαλύπτουν άλλες πτυχές του «φαινόμενου Δομάζος». Ο Ζουγανέλης με λόγο που ρέει σαν γάργαρο νερό, συνεχίζει ακάθεκτος: «Γνώριζε πως η μάνα μου ήταν μοδίστρα. Μια φορά στον Παναθηναϊκό ήθελαν να φτιάξουν πανό, να τα σηκώσουν στα κάγκελα. Και είπε “σε αυτή θα πάτε”!».
Η νύχτα υπήρξε ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του Μίμη. Εκεί οι δρόμοι του με τον Γιάννη διασταυρώθηκαν αναπόφευκτα: «Ηταν στον “Ζυγό”. Και η Μοσχολιού. Εγώ στο “Σούσουρο” στην Πλάκα, μαζί με τον Νικόλα Ασιμο, τον Σάκη Μπουλά και τον Θάνο Ανδριανό.
Μια βραδιά ακούω το “Ασπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε” του Δήμου Μούτση. Εκεί γνώρισα και τη Μοσχολιού που αγαπούσε πολύ τον Μίμη και μάλιστα θυμάμαι πήγα σε τρεις συναυλίες της, στην Καβάλα, τη Δράμα και τη Λάρισα. Ο Δομάζος αγαπούσε ιδιαίτερα το τραγούδι και δεν είναι τυχαίο πως άνοιξε τον “Ζυγό”. Τώρα αυτά τα μαγαζιά δεν υπάρχουν και είναι κρίμα γιατί η χώρα μας τα άφησε. Θέλεις να σου πω κάτι ακόμη που φανερώνει πως είχε μυαλό στρατηγού και έξω από τα γήπεδα; Ο Δομάζος επέλεγε τους καλύτερους σε ό,τι έκανε. Δεν ήξερε πολλά.
Είχε όμως τον Μποφιλάκη στα ηχεία, έναν καταπληκτικό άνθρωπο στη δουλειά του. Μάλιστα αυτός δούλευε και σε συγκεντρώσεις κομμάτων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του έλεγαν “από παντού παίρνεις χρήματα, πώς τα καταφέρνεις”. Δεν ξέρω όμως αν έβγαλε ο Δομάζος χρήματα από όλα αυτά. Σιγοτραγουδούσε, όμως. Μάλλον το “Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι” ήταν το αγαπημένο του τραγούδι».
Οσο για τα εντός του αγωνιστικού χώρου, ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι ξεκάθαρος: «Λένε αρκετοί για διάφορα παιχνίδια με πρωταγωνιστή τον Δομάζο. Εγώ θυμάμαι ένα 6-0 με τη Νίκη Βόλου που ήταν τότε ισχυρή ομάδα. Εκανε πραγματικά ό,τι ήθελε. Ο Παναθηναϊκός δεν έχανε τότε με τους μικρούς».
Το τελευταίο μάλλον το εκστόμισε με νόημα.
Δεν σταμάτησε: «Μου έλεγε για τον Παπαϊωάννου: “Δεν είναι πολύ πιο ψηλός από μένα ο Μίμης. Πώς βάζει όμως τόσα γκολ με κεφαλιές. Τρομερός είναι”». Οσο για τον Αντωνιάδη, έδεσαν γιατί ο ψηλός ήταν καλλιεργημένος άνθρωπος, τον σεβόταν πολύ τον Μίμη, εξαιρετικός. Ο δε Χατζηπαναγής, σε μια εκδήλωση μου είχε πει: “Τι παίκτης αλήθεια ήταν ο Δομάζος”. Ναι, ο Χατζηπαναγής που όλοι ξέρουμε καλά τη μεγάλη αξία του». Τελευταίο; «Ηρθε κάποτε να με δει σε παράσταση. Του αφιέρωσα τον “Μακρυμάλλη”. Και γέλασε λέγοντας “γιατί το λες για μένα αυτό; Δεν είμαι φαλακρός”»!
Source link
