Στη συζήτηση που αναπτύσσεται με τη συμπλήρωση των δέκα ετών από την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να αναδειχθεί η σημασία της ευρύτερης προοδευτικής στήριξης που εκφράστηκε κοινωνικά και εκλογικά. Καταλύτης υπήρξε η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, με την οποία έθεσε τον στόχο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για την αντιμετώπιση της κρίσης και την έξοδο από τα μνημόνια. Η δήλωση αυτή εξέφρασε την ανάγκη και την προσδοκία μιας κοινωνίας που βίωνε την ανασφάλεια και τη φτωχοποίηση. Εδωσε διέξοδο και συσπείρωσε ευρύτερες προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις που προέρχονταν κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, καθώς με το δεύτερο μνημόνιο έσπασε η κοινωνική συμμαχία που είχε σταθερά εκφραστεί από το ΠΑΣΟΚ από το 1977 και με διακυμάνσεις είχε διατηρηθεί μέχρι το 2012. Το κρίσιμο μήνυμα ήταν ότι απέναντι στον μονόδρομο της λιτότητας και της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης μπορούσε να υπάρξει ένας άλλος δρόμος και η πολιτική βούληση διεκδίκησής του. Αυτή η νέα προοδευτική κοινωνική συμμαχία που διαμορφώθηκε τότε έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2012 στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Γενάρη του 2015 και τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς στην κυβέρνηση, καθώς κατανόησε τη διαπραγματευτική διάσταση του δημοψηφίσματος και αποδέχθηκε τον συμβιβασμό που ακολούθησε.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισε πέτυχε τον βασικό στόχο που είχε θέσει, την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και τη ρύθμιση του χρέους και, ενώ παρέλαβε μία χρεοκοπημένη χώρα με άδεια δημόσια ταμεία, άφησε ένα δημοσιονομικό μαξιλάρι ασφαλείας 37 δισ. ευρώ το 2019, την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά και την ανεργία μειωμένη από το 27% στο 17%.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στην υγεία, στην παιδεία, για το περιβάλλον, τις ενεργειακές κοινότητες και τη νησιωτική πολιτική και ακολούθησε μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με μεγαλύτερο επίτευγμα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Απέδειξε ότι ακόμη και κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς υπήρχε η δυνατότητα πολιτικών επιλογών. Οσον αφορά το κράτος, η κατάργηση της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο, η επαναπρόσληψη των χιλιάδων απολυθέντων της περιόδου 2012-2014 και το άνοιγμα ξανά της ΕΡΤ. Η διασφάλιση βασικών δομών του κοινωνικού κράτους και της απόδοσης κοινωνικού μερίσματος κάθε χρόνο στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους κοινωνικά ευάλωτους. Η στήριξη του ΕΣΥ και η εξασφάλιση της δωρεάν πρόσβασης 2,5 εκατ. ανασφάλιστων στη δημόσια υγεία. Η στήριξη των εργαζομένων με την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11%, την κατάργηση του ντροπιαστικού υποκατώτατου μισθού, τη θέσπιση του βάσιμου λόγου απόλυσης και την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σε σχέση με την κριτική, προφανώς υπήρξαν λάθη και αδυναμίες, ιδίως σε σχέση με τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους επαγγελματίες. Το βασικό όμως συμπέρασμα είναι ότι η έξοδος από τα μνημόνια πραγματοποιήθηκε με την ταυτόχρονη στήριξη της κοινωνίας.
Η προοδευτική αυτή στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ εκφράστηκε θεσμικά με τη συγκρότηση το 2019 της Προοδευτικής Συμμαχίας και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα που διατήρησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 32% στις εκλογές του 2019.
Πολλοί που με ευκολία ασκούν ισοπεδωτική κριτική, ας αναλογισθούν πώς θα είχε διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας αν το 2012 δεν είχε υπάρξει η προοδευτική διέξοδος και προοπτική που έδωσαν τότε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κίνδυνος του νεοφασισμού και της Ακροδεξιάς ήταν ορατός και εκφράστηκε με ισχυρό τρόπο σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η βασική παρακαταθήκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αμφισβήτησε τον μονόδρομο και απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει μία άλλη κυβερνητική πολιτική. Αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σε μία περίοδο πρωτόγνωρων γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων, κινδύνων και ανάδειξης ακροδεξιών δυνάμεων που επιδιώκουν τη διαμόρφωση μιας αντιδραστικής «Νέας Τάξης» που απειλεί βασικές αξίες του διεθνούς δικαίου, της δημοκρατίας, των κοινωνικών κατακτήσεων και των οικολογικών αναγκών. Σήμερα προβάλλει περισσότερο από ποτέ στην Ευρώπη και στη χώρα μας η ανάγκη μιας εναλλακτικής αξιόπιστης προοδευτικής κυβερνητικής πολιτικής και προοπτικής. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση και ευθύνη για τις προοδευτικές δυνάμεις και την Αριστερά.
Source link
