Παρουσιάσεις βιβλίων – ΤΑ ΝΕΑ

Βιβλιοπαρουσιάσεις. Είναι ο νέος τρόπος να παρεμβαίνεις πολιτικά, χωρίς να φορτώνεσαι το βάρος της άποψής σου στα κομματικά όργανα. Σε καλούν στην παρουσίαση ενός συγγράμματος, με συγκεκριμένη άποψη, κι εσύ σπεύδεις κάτω από αυτή την άποψη να πεις τη γνώμη σου. Εχεις, φυσικά, φροντίσει να πεις μια – δυο εύπεπτες ατάκες, επειδή στην παρουσίαση θα έχει κάμερες που θα μεταφέρουν το μήνυμα. Οι ατάκες αυτές θα αναπαραχθούν και στα σάιτ, στα κανάλια, στις εφημερίδες.

Οι βιβλιοπαρουσιάσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο, τον τελευταίο καιρό, κάνει εσωτερική αντιπολίτευση ο Κώστας Καραμανλής. Προχτές, ξαναείπε τι πιστεύει για την εξωτερική πολιτική παρουσιάζοντας το βιβλίο του Γιάννη Βαληνάκη. Τη μέθοδο φαίνεται ότι έχουν υιοθετήσει και στο ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό ο Παύλος Γερουλάνος, την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου, θα συμπαρουσιάσει βιβλίο για τη διακυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, μαζί με την Ολγα Γεροβασίλη και την Εφη Αχτσιόγλου. Προφανώς, θα ακούσουμε, με παραλλαγές, ακόμα μια φορά τον αντιπολιτευτικό λόγο μιας λαϊκομετωπικής αντίληψης για τα πράγματα, που τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή όσα έγιναν γύρω από την κυβερνητική πρόταση για τον νέο υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμφανίστηκε ως κεντρική θέση του ΠΑΣΟΚ που δέσμευε και τον πρόεδρο του κόμματος.

Προφανώς, η θέση αυτή στερεί από το ΠΑΣΟΚ τις προοπτικές ανάκαμψης, επειδή το συνδέει με τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι απλώς ο χώρος ο οποίος προπηλάκιζε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα χρόνια της χρεοκοπίας ή επιχείρησε να βάλει φυλακή και δικά του στελέχη, στο πλαίσιο της σκευωρίας Novartis. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: είναι ένας χώρος ιστορικά απαξιωμένος, ένας χώρος χωρίς την ιδεολογική και ηθική αίγλη που επικαλούνταν για να κερδίσει την επιδοκιμασία των πολιτών που θα τον βοηθούσε να κυβερνήσει. Η απώλεια της αίγλης αυτής, λόγω της συνολικής πολιτείας του, των επιλογών των στελεχών του, της κυβερνητικής του αποτυχίας και των επιλογών του μετά τη διακυβέρνηση (με αποκορύφωμα την κλήση Κασσελάκη) είναι οριστική. Και όσοι επιδιώκουν συμμαχία, οποιουδήποτε τύπου, με το σημερινό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ ή με τα διάφορα σχήματα που προέκυψαν απ’ αυτό, στην ουσία βυθίζονται κι αυτοί στην αναξιοπιστία.

Σε τέτοιες συνθήκες, η δημοσκοπική συγκυρία είναι μόνο μια στιγμή. Αν ένα κόμμα θέλει να κυβερνήσει δεν αρκεί να το δηλώνουν τα στελέχη του. Πρέπει να το υποστηρίζει με τη στάση του. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει στον εαυτό του να διαλύσει την καχυποψία που το έχει οδηγήσει στο σημείο όπου βρίσκεται αλλά, πρωτίστως, οφείλει να αποδείξει ότι είναι σοβαρό κόμμα. Δηλαδή κόμμα υπεύθυνο. Και κόμμα υπεύθυνο σημαίνει κόμμα με σταθερότητα στις απόψεις του, με προγράμματα και συγκεκριμένες προτάσεις επί συγκεκριμένων ζητημάτων και με σαφή θέση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ευρύτερο χώρο του επειδή ο χώρος αυτός συκοφάντησε και πολέμησε το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του.

Τέτοιο κόμμα το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να γίνει με έμμονες ιδέες, παπαγαλίζοντας έναν αντανακλαστικό αντιμητσοτακισμό ή μια δήθεν προοδευτική ενότητα της οποίας είναι μέρος. Ούτε με ευκαιριακές τοποθετήσεις στελεχών του. Και βέβαια ούτε με εκθέσεις ιδεών σε «προοδευτικές» συνάξεις, με τα υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολιτισμική και πολιτική νοοτροπία της γκρούπας σε παρουσιάσεις βιβλίων με τις συναφείς «εκθέσεις ιδεών» που ιδεολογικοποιούν τα προβλήματα είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς την πολιτική ανυποληψία.