Άρθρο του ο Andriy Zagorodnyuk Πρόεδρος του Κέντρου Αμυντικών Στρατηγικών, συνεργάτη στο Atlantic Council και πρώην υπουργού Άμυνας της Ουκρανίας
Oι αποτυχίες στο πεδίο της μάχης και όχι οι ανθρώπινες απώλειες είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που διαμορφώνει την αντίληψη της Ρωσίας για επιτυχία ή αποτυχία με βάση ιστορικά στοιχεία.
Μια σειρά εδαφικών απωλειών, ακόμη και σχετικά μικρών περιοχών, θα μπορούσε να αναγκάσει τον Poutin να επανεξετάσει τη στρατηγική του και να επιδιώξει τον τερματισμό του πολέμου υποστηρίζει σε άρθρο του ο Andriy Zagorodnyuk Πρόεδρος του Κέντρου Αμυντικών Στρατηγικών, διακεκριμένος συνεργάτης στο Atlantic Council και πρώην υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας (2019 2020).
Την περασμένη εβδομάδα, ο κόσμος έγινε μάρτυρας μιας αμφιλεγόμενης αντιπαράθεσης στο Οβάλ Γραφείο μεταξύ του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky, του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ JD Vance.
Ακόμη και πριν από τη συνάντηση, ο Λευκός Οίκος είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του: η Ουκρανία δεν έχει καμία μόχλευση και επομένως δεν έχει δυνατότητα να θέσει όρους. Ο Zelensky, φυσικά, έχει απορρίψει κατηγορηματικά αυτό το συμπέρασμα αναφέρει ο Zagorodnyuk .
Η Ουάσιγκτον έχει την ικανότητα να ασκήσει σημαντική πίεση στο Κρεμλίνο αυτή τη στιγμή, ωθώντας το ενδεχομένως να αποδεχθεί λογικούς όρους για ανακωχή τους επόμενους μήνες.
H Ουκρανία πρότεινε μια σταδιακή προσέγγιση για κατάπαυση του πυρός, ξεκινώντας με τον τερματισμό των αεροπορικών και θαλάσσιων εχθροπραξιών. Αλλά μια πλήρης κατάπαυση του πυρός που επιβάλλεται στην Ουκρανία με οποιοδήποτε απαραίτητο κόστος δεν θα φέρει βιώσιμο τέλος στον πόλεμο
Όπως μεταξύ άλλων αναφέρει εάν οι επιθετικές επιχειρήσεις αποτύχουν εμφανώς και οι ουκρανικές δυνάμεις ανακτήσουν με επιτυχία ακόμη και μικρά τμήματα των κατεχόμενων εδαφών, το Κρεμλίνο θα ανησυχήσει για περαιτέρω εδαφικές απώλειες.
Ακόμη και μια μερική ήττα θα ήταν μια τρομερή προοπτική από την οπτική γωνία του Poutin τροφοδοτώντας τους φόβους του για αδυναμία του καθεστώτος και απώλεια ελέγχου. Κάτω από τέτοια πίεση, θα ήταν πολύ λιγότερο επικίνδυνο για τη Μόσχα να αποκλιμακωθεί και να προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά. Ακόμη και η αξιόπιστη προοπτική ενός τέτοιου σεναρίου -που καθοδηγείται από μια πολιτική αταλάντευτης υποστήριξης προς την Ουκρανία- θα μπορούσε να είναι αρκετή για να ωθήσει τη Ρωσία να επανεξετάσει την πολεμική της προσπάθεια.
Εάν επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός, η αποτροπή μιας νέας ρωσικής επίθεσης θα ήταν απαραίτητη. Ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί μια άλλη στρατιωτική εκστρατεία μόλις η Μόσχα πιστέψει ότι θα μπορούσε να αποκτήσει πλεονέκτημα θα ήταν να διασφαλίσει ότι θα αντιμετώπιζε μια αξιόπιστη προοπτική τελικής ήττας. Μια τέτοια «αποτροπή μέσω άρνησης» θα μπορούσε να επιτευχθεί πιο εύκολα, φυσικά, κάνοντας την Ουκρανία μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά μπορεί επίσης να γίνει με την οικοδόμηση μιας ουκρανικής δύναμης ικανής να αποκρούσει αποφασιστικά μια ρωσική επίθεση.
Ο ρόλος της Ευρώπης και οι ΗΠΑ
Στρατιωτικοί σχεδιαστές και αναλυτές εργάζονται ήδη για το σχεδιασμό αυτής της μελλοντικής δύναμης. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εκφράσει την προθυμία να υποστηρίξουν την Ουκρανία με στρατεύματα ως ειρηνευτικές δυνάμεις ή ως εφεδρικές δυνάμεις. Αλλά οι κανόνες εμπλοκής τους πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένοι και είναι ζωτικής σημασίας να έχουν την εξουσία να παρεμβαίνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αν και η Ευρώπη θα πρέπει να είναι σε θέση να παράσχει την απαραίτητη χρηματοδότηση για την αποτροπή, και οι βασικοί ηγέτες έχουν δηλώσει ότι είναι πρόθυμοι να το κάνουν, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να παράσχει πρόσβαση σε ορισμένες συγκεκριμένες δυνατότητες (συμπεριλαμβανομένων συστημάτων αεράμυνας, υποστήριξης συστημάτων στόχευσης πυραύλων, πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο και ορισμένων εξαρτημάτων και πυρομαχικών).
Η κυβέρνηση Trump φαίνεται να πιστεύει ότι η Ρωσία θα συμφωνούσε να σταματήσει την επιθετικότητά της και να τερματίσει τον πόλεμο χωρίς νέες πιέσεις ή ουκρανική συνθηκολόγηση. Ωστόσο, ακόμη και αν η Ουκρανία αποδεχόταν μια διευθέτηση με ρωσικούς όρους, δεν θα οδηγούσε σε πραγματική ειρήνη. Η συνεπής απαίτηση τοZelensky για εγγυήσεις ασφαλείας παράλληλα με μια κατάπαυση του πυρός δεν πρέπει να απορριφθεί ως απλώς πολιτική στάση – βασίζεται στον πραγματικό κίνδυνο η Ρωσία να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε παύση στις εχθροπραξίες για να προετοιμαστεί για την επόμενη επίθεσή της.
Μια αντιληπτή νίκη θα ενίσχυε τις φιλοδοξίες του Poutin και μια επιχειρησιακή παύση θα του έδινε την ευκαιρία να ανασυνταχθεί. Η Ρωσία θα ήταν σε θέση να συσσωρεύσει μια κρίσιμη μάζα δυνατοτήτων και να προετοιμαστεί για ένα νέο πλήγμα μεγάλης κλίμακας. Αυτή η επίθεση θα ήταν ακόμη πιο επικίνδυνη από την εισβολή που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022: η Ρωσία θα ήταν πιο έτοιμη να καταστείλει την αεράμυνα, να ελέγξει τον εναέριο χώρο και να διαταράξει κρίσιμης σημασίας υποδομές και πιθανότατα θα απέφευγε να επαναλάβει το λάθος της πολύ λεπτής εξάπλωσης των δυνάμεών της.
Οι συνέπειες μιας επίθεσης από μια επανοπλισμένη, ανακτημένη Ρωσία θα ήταν καταστροφικές για την Ουκρανία, η οποία χωρίς σταθερή υποστήριξη ασφαλείας ενδέχεται να μην είναι επαρκώς προετοιμασμένη να την αντέξει. Η απλή ανησυχία για ένα τέτοιο σενάριο θα αποτελούσε τεράστιο αντίκτυπο στην οικονομική ανάκαμψη της Ουκρανίας και στην μεταπολεμική ανοικοδόμηση. Και η ιδέα ότι μια διαπραγμάτευση για ρυθμίσεις ασφαλείας μπορεί να έρθει μετά από μια κατάπαυση του πυρός είναι λανθασμένη: θα έδινε στο Κρεμλίνο τη δύναμη να σταματήσει ή να μπλοκάρει οποιαδήποτε πρόταση απειλώντας την κατάπαυση του πυρός, παίζοντας με την απροθυμία της Δύσης να ξαναρχίσει τον πόλεμο.
Οι στόχοι της Ρωσίας
Οι άμεσοι στόχοι της Ρωσίας είναι σαφείς: νομιμοποίηση της κατοχής της, αποφυγή λογοδοσίας για εγκλήματα πολέμου, αποφυγή οικονομικής κατάρρευσης, άσκηση επιρροής στις ρυθμίσεις ασφαλείας της Ουκρανίας. Εν τω μεταξύ, οι μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί της στόχοι παραμένουν αμετάβλητοι: να υποτάξει την Ουκρανία, να αποδυναμώσει τη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας και να δημιουργήσει έναν πολυπολικό κόσμο που κυριαρχείται από μια χούφτα ισχυρών εθνών. Μια συμφωνία με την κυβέρνηση Trump που παραγκωνίζει την Ουκρανία θα επιτάχυνε τόσο τους βραχυπρόθεσμους όσο και τους μακροπρόθεσμους στόχους της Ρωσίας, ενώ θα επικύρωνε την επιθετικότητα ως νόμιμη στρατηγική. Εάν ο Poutin βγει νικητής αφού σταθεί στο χείλος της αποτυχίας μόνο και μόνο λόγω μιας ξαφνικής αλλαγής στην πολιτική των ΗΠΑ, θα αναδιαμορφώσει την παγκόσμια ασφάλεια με επικίνδυνους τρόπους.
Αυτό θα ήταν ακόμη πιο λυπηρό επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την ευκαιρία να κατευθύνουν τα γεγονότα προς μια πολύ πιο θετική κατεύθυνση – ασκώντας πίεση στη Ρωσία να τερματίσει τον πόλεμο και να εξασφαλίσει μια δίκαιη διευθέτηση που προστατεύει τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια της Ουκρανίας. Ένας χρήσιμος παράλληλος είναι η εμπειρία της Νότιας Κορέας, η οποία, χάρη στη μακροπρόθεσμη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ, μπόρεσε να οικοδομήσει τις δικές της αμυντικές δυνατότητες και να αποτρέψει τη Βόρεια Κορέα. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα στην Ουκρανία—μια καλά προετοιμασμένη ανακωχή που υποστηρίζεται από αξιόπιστες ρυθμίσεις ασφαλείας—θα μπορούσε να φέρει διαρκή ειρήνη και σταθερότητα. Αν εκτελεστεί σωστά, αυτό θα ήταν ένα πραγματικά ιστορικό επίτευγμα.
Πηγή: pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
