Από όλες τις συζητήσεις που γίνονται αυτό τον καιρό για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι πιο ενδιαφέρουσες είναι αυτές που αφορούν την περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος αναμφίβολα πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να διαδεχτεί την τωρινή Πρόεδρο, αν τελικά ο Πρωθυπουργός αποφασίσει κάτι τέτοιο – πράγμα που δεν εύχομαι, αλλά μοιάζει και πιθανό. Ο Βενιζέλος είναι πολιτικό πρόσωπο – επισημαίνω κάτι που όλοι γνωρίζουμε απλώς γιατί τελευταία ακούγεται πολύ πως ο επόμενος Πρόεδρος πρέπει αν έχει αυτή την ιδιότητα.
Ο Βενιζέλος είναι συνταγματολόγος. Εχει αποδείξει πως είναι άριστος γνώστης των εθνικών μας θεμάτων και είναι δεδομένο πως αν γινόταν ΠτΔ κάθε παρέμβασή του επί του προκειμένου θα ήταν απολύτως εμπεριστατωμένη σε μια εποχή που αυτό χρειάζεται. Τυχόν επιλογή του θα έδειχνε πως ο Πρωθυπουργός κατανοεί την ορθότητα της επισήμανσης πως είναι καλό για τη γενικότερη λειτουργία του πολιτεύματός μας ο Πρόεδρος να μην προέρχεται από τον χώρο της ΝΔ. Τον Βενιζέλο θα ψήφιζε σίγουρα και το ΠΑΣΟΚ, ίσως και αρκετοί ανεξάρτητοι βουλευτές. Η επιλογή του Βενιζέλου, λένε πολλοί, θα έφερνε σε δύσκολη θέση και τον Αντώνη Σαμαρά, που πιθανότατα θα τον ψήφιζε, αλλά αυτό το τελευταίο δεν πρέπει να απασχολεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη αφού ο Σαμαράς έχει απλά καιρό τώρα τον ρόλο του εθνικού γκρινιάρη.
Ο Βενιζέλος μοιάζει μια πολύ καλή λύση ακόμα και στα μάτια πολλών που δεν τον ψήφισαν ποτέ και δεν υπήρξαν θαυμαστές του. Ακόμα και οι κατά καιρούς επικριτές του, έδειχναν σεβασμό για το θάρρος της γνώμης του, τις πάντοτε στοχευμένες παρατηρήσεις του, τις καίριες τοποθετήσεις του. Εχει βέβαια και αντιπάθειες, αλλά ποιος αληθινός πολιτικός άντρας με παρεμβατικό θάρρος δεν έχει;
Ωστόσο, το παράδοξο της περίπτωσής του δεν έχει να κάνει με το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοβάται τις αντιπάθειες που κουβαλάει: αν ο Πρωθυπουργός διστάζει να τον προτείνει, συμφωνούν όσοι ισχυρίζονται πως γνωρίζουν τον τρόπο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέφτεται, είναι γιατί τον προβληματίζει η προσωπικότητα του Βενιζέλου. Κυρίως τον Πρωθυπουργό, λένε, τον ανησυχεί η πιθανότητα να μετατραπεί η Προεδρία της Δημοκρατίας σε ένα είδος αληθινού πόλου πολιτικού προβληματισμού, να αποκτήσει δηλαδή χάρη στον Βενιζέλο πολιτικό βάρος.
Οποιος γνωρίζει τον Μητσοτάκη, τονίζει πως δεν μπορεί να μην τον απασχολεί το γεγονός πως ως ΠτΔ ο Βενιζέλος μπορεί να αποδειχτεί ένας νέος ικανός παίκτης σε ένα πολιτικό παιχνίδι που ο Πρωθυπουργός ελέγχει απόλυτα. Και μάλιστα θα πρόκειται, λένε αυτοί που ξέρουν, όχι για αντίπαλο, αλλά για ένα είδος ανώτατου πολιτειακού άρχοντα με ικανότητες ελέγχου ακόμα και του κυβερνητικού νομοθετικού έργου.
Στην περίπτωση του Βενιζέλου λέγεται πως αυτό που προκαλεί δεύτερες και τρίτες σκέψεις στον Πρωθυπουργό είναι οι ικανότητες που αποδεδειγμένα ο Βενιζέλος έχει κι όχι οι όποιες γκρίνιες μιας επιλογής του, όπως συμβαίνει με άλλους υποψήφιους.
Αν ήμουν ο Βενιζέλος θα ήμουν περήφανος για όλα αυτά. Το να φοβούνται τις ικανότητές σου είναι σημαντικότερο και από το να τις αναγνωρίζουν. Το να μην σε προτείνουν για το αξίωμα του ΠτΔ από φόβο, μήπως αποδειχτείς εξαιρετική επιλογή για την ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος, είναι σπάνιο. Και κολακευτικό. Δεν θέλω να το πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός μπορεί να φοβάται μια τέτοια λύση. Κατά τη γνώμη μου, αν ο Μητσοτάκης θέλει να δείχνει πανίσχυρος, η επιλογή του Βενιζέλου θα ήταν ο καλύτερος τρόπος επίδειξης της σιγουριάς του. Οπως φυσικά και η ανανέωση της θητείας της τωρινής Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…
Source link
