Προεδρική εκλογή και μικροκομματικά παιχνίδια | Ειδησεις

Αυτή την εβδομάδα ανακοινώνεται το όνομα του εκλεκτού της κυβερνητικής πλειοψηφίας

Αυτή την εβδομάδα, μετά τη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με την κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου, φαίνεται ότι τελειώνει η κακόγουστη πολυφωνία που είχε μετατραπεί σε μονοφωνική παρλάτα σχετικά με το πρόσωπο που θα προτείνει ο Πρωθυπουργός για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η υποψηφιότητα του ενδεχόμενου υποψηφίου είχε γίνει σχεδόν παιχνίδι κολοκυθιάς, με τουλάχιστον δέκα ονόματα να παρελαύνουν, κυρίως στα ατελείωτα τηλεοπτικά πάνελ. Όλοι ισχυρίζονταν ότι είχαν «πληροφορίες», οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν απλές υποθέσεις.

Φυσικά, το Μαξίμου δεν έμεινε αμέτοχο, καθώς, υπό την πίεση εσωτερικών αντιδράσεων για την ισότητα στον γάμο, άρχισε ή επέτρεψε να κυκλοφορούν σενάρια για υποψηφιότητες από την κυβερνητική παράταξη, όπως οι κ. Δένδιας και Τασούλας.

Ωστόσο, η απροκάλυπτη εργαλειοποίηση του θεσμού προήλθε από κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης. Πρώτος, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, έσπευσε να δημοσιοποιήσει την πρότασή του για τον πρόεδρο της Αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου.

Ο Χαρίτσης, προσπαθώντας να ξεφύγει από τη δημοσκοπική ανυπαρξία, απέστειλε επιστολές στους ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Πλεύση Ελευθερίας, με σκοπό να προτείνει μια κοινή στάση σχετικά με το προτεινόμενο πρόσωπο. Ωστόσο, κανείς δεν του απάντησε, καθώς δεν είχαν λόγο να αναδείξουν το κόμμα του 1,5% ως κύριο συντονιστή τους.

Η πρόταση για τον Ράμμο, φυσικά, αφαιρούσε από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ το τεκμήριο της ουδετερότητας που θα έπρεπε να διαφυλάσσει. Τον μετέτρεπε σε εργαλείο του πολιτικού παιχνιδιού, ως μέρος μιας ενδεχόμενης συνεργασίας με στόχο τη δημιουργία αντιπολιτευτικού μετώπου, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Ράμμος. Δεν υποστηρίζουμε ότι δικαίωσε τις κατηγορίες περί προσωπικής ατζέντας στο ζήτημα των υποκλοπών, ωστόσο υπονόμευσε την αξιοπιστία της φερόμενης ουδετερότητάς του, όταν αποκάλυψε ότι είχε αποδεχτεί, μετά από συνεννόηση, την πρόταση του Χαρίτση.

Ο Σωκράτης Φάμελλος αντέγραψε τη στρατηγική του Χαρίτση, χρησιμοποιώντας την προεδρική εκλογή ως ευκαιρία για να ενισχύσει την αντιπολιτευτική συσπείρωση. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει ότι θα επιδιώξει μια υποψηφιότητα «που θα ενώσει τα προοδευτικά κόμματα της χώρας».

Αυτό σημαίνει ότι η υποψηφιότητα δεν αξιολογείται με βάση την αξία του προσώπου, το κύρος και την επιρροή του, τη γνώση και την εμπειρία του, την επαγγελματική και επιστημονική του αναγνώριση ή τη συνεισφορά του στην κοινωνία, αλλά κυρίως με βάση την εξυπηρέτηση της αντιπολιτευτικής ατζέντας.

Επιπλέον, η υποψηφιότητα χρησιμοποιείται ως εργαλείο στον πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης (FM 100, στον Κώστα Μπλιάτκα), ο Φάμελλος δήλωσε ότι θα επιδιώξει μια υποψηφιότητα «που θα ενώσει τα προοδευτικά κόμματα της χώρας».

Διαστρέβλωση και υποτίμηση του θεσμού. Δεν θα επιλεγεί ένα πρόσωπο που θα ενώνει τους Έλληνες, αλλά θα συνενώνει τα προοδευτικά κόμματα! Ωστόσο, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και έχει περιοριστεί σε δυνατότητες παρέμβασης από το 1986, παραμένει αυτός του αρχηγού του ελληνικού κράτους και εκπροσώπου του απέναντι σε άλλες χώρες.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ερμηνεύουν το Σύνταγμα, ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαδραματίζει έναν ενοποιητικό ρόλο εντός της πολιτείας, μακριά από τις αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών τάξεων. Επιπλέον, στο πρόσωπό του/της συμβολίζεται το έθνος, το οποίο εκτείνεται πέρα από τα σύνορα του συγκεκριμένου κράτους.

Έτσι, δεν καλείται να συμβολίσει την ενότητα των «προοδευτικών κομμάτων» και να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση.

Πηγή: Pagenews.gr