Σε όποια γωνιά και αν σταθείς, το ίδιο πράγμα θα δεις: η μέρα είναι ιστορική. Και η εγγραφή της στις δέλτους της Ιστορίας θα έχει διπλή σήμανση: το δυστύχημα στα Τέμπη και η μεγάλη συγκέντρωση στη δεύτερη επέτειο της τραγωδίας.
Η σημερινή μέρα έχει θέση στην εθνική μνήμη για πολλούς λόγους. Δεν είναι μόνο το μέγεθος των συγκεντρώσεων – λογικά θα δούμε εικόνες χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Είναι και το κίνητρο που βγάζει τόσους ανθρώπους στον δρόμο. Συνήθως οι πολίτες διαδηλώνουν για θέματα που σχετίζονται με την τσέπη τους. Σήμερα κινητοποιούνται από το θυμικό τους. Ασφαλώς και οι διαδηλώσεις είναι αντικυβερνητικές. Κάθε διαδήλωση είναι αντικυβερνητική. Η δυσαρέσκεια της κοινωνίας έχει πάντα ως αποδέκτη την κεντρική εξουσία.
Ορισμένοι βλέπουν την αναβίωση των «Αγανακτισμένων». Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Οι καιροί είναι διαφορετικοί και το κοινωνικό ακροατήριο ελαφρώς πιο ώριμο. Επί «Αγανακτισμένων» άκουγαν τον Κατρούγκαλο και τον Βαρουφάκη και μετά σήκωναν το βλέμμα στον ουρανό και περίμεναν να πέσει χρήμα.
Τώρα είναι αλλιώς. Και σήμερα οι άνθρωποι στέκονται με θυμό απέναντι σε αυτά που κάνουν τη ζωή τους δύσκολη. Ομως πλέον δεν περιμένουν να σωθούν από κάποιον, δεν πιστεύουν πλέον σε θαύματα. Στις συγκεντρώσεις μπορεί και να κατέβουν εκατομμύρια πολίτες. Ολοι αυτοί έχουν φωνές. Και θα τις ενώσουν. Θα βγάλουν ψυχή, οργή, αναστεναγμό, αλλά θα διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει κάποιος για να τα μετατρέψει όλα αυτά σε λέξεις, προτάσεις, ιδέες και όραμα. Το προϊόν που, με συνέπεια, παράγεται από το πολιτικό μας εργαστήριο είναι θυμός και απόρριψη. Και αυτή η μεγάλη συγκέντρωση, όταν θα βρεθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, θα επιτρέψει στην κοινωνία να αντιληφθεί και τα αδιέξοδά της, να θυμηθεί ότι οι επιλογές της είναι από περιορισμένες ως μηδενικές. Δεν υπάρχει κάποιος, κάτι, που θα πάρει όλη αυτή τη δυναμική και θα τη μετατρέψει σε κάτι δημιουργικό. Υπάρχει μόνο μικροπολιτική κακομοιριά. Για αυτό και δεν διατυπώνεται απάντηση στο ερώτημα για όσα θα γίνουν από Δευτέρα. Τι να γίνει, δηλαδή; Και από ποιον; Καθαρά Δευτέρα θα είναι, θα πετάξουμε αετό.
Τι μας λέει το πόρισμα
Τι καταλάβατε από το πόρισμα; Υποθέτω τα προφανή. Πρώτον, ότι ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα λειτουργεί κατά τύχη και με ποσοστά επικινδυνότητας που αντιστοιχούν σε Γύρο του Θανάτου. Κοινώς είναι πιο ασφαλές να κάνεις το ταξίδι με roller coaster παρά με συρμό. Η ευθύνη για αυτό το χάλι είναι διαχρονική και διακυβερνητική. Απλώς θα ήθελα, δίπλα στις εκτιμήσεις των ειδικών να παίζει και η διαβεβαίωση του Κώστα Καραμανλή που εγκαλούσε με οργή όσους έθεταν θέμα ασφαλείας. Το δεύτερο που μάθαμε είναι ότι η έκρηξη, που κόστισε τη ζωή σε πέντε με επτά ανθρώπους, προκλήθηκε από άγνωστο καύσιμο. Και εδώ πλέον ο καθένας μπορεί να πάρει την πληροφορία και να την ντύσει με το δικό του σενάριο. Ο ένας θα σου πει ότι επρόκειτο για λαθρεμπόριο και ο άλλος για το κακό μάτι που έπεσε πάνω στην κυβέρνηση και γέννησε αρνητική ενέργεια.
Τι θα πουν οι φίλοι του προέδρου;
Ο πρόεδρος Τραμπ είπε ότι αγαπάει τις χώρες της Ευρώπης, πλην όμως πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δημιουργήθηκε προκειμένου να διεισδύσει σεξουαλικά (screw) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και έτσι σκοπεύει να επιβάλει δασμούς 25% στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Δεν χρειάζεται διδακτορικό, ούτε καν πτυχίο, στα Οικονομικά για να αντιληφθείς τις συνέπειες. Ομως μέχρι να τις υποστείς, αξίζει να αράξεις αναπαυτικά στον καναπέ, να πάρεις τον υπολογιστή στα γόνατα και να χαζέψεις τις αντιδράσεις των τραμπικών κλώνων ανά την Ευρώπη. Τι θα πει, για παράδειγμα, η Μελόνι, που δηλώνει φίλη του προέδρου, όταν οι ιταλικές εξαγωγές υποστούν τρομακτικό πλήγμα; Και πώς θα το πάρουν οι υπόλοιποι φορείς του τραμπισμού στην Ευρώπη; Θα πουν ότι η απαλλαγή από τη woke τρέλα αξίζει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο; Αυτόν τον καιρό έχει γούστο να είσαι ο Πούτιν. Να ξυπνάς το πρωί στο τεράστιο κρεβάτι στο Κρεμλίνο, να βλέπεις στα δελτία τι κάνει ο κολλητός σου ο Ντόναλντ και στη συνέχεια να τεντώνεσαι σαν γατούλα που λιάζεται.
