Στις κάλπες του 2021 το AfD είχε πιάσει 10,4%. Χθες, αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη στην Μπούντεσταγκ, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η συζήτηση για το αν θα πέσει τελικά το τείχος προστασίας το οποίο είχε ορθώσει η μεταπολεμική Γερμανία στην Ακροδεξιά δεν οδήγησε σε ασφαλή συμπεράσματα – παρά τις διαβεβαιώσεις του Μερτς πως δεν θα κυβερνήσει μαζί της. Ενας στους πέντε ψηφοφόρους γοητεύτηκαν από το κόμμα που υπόσχεται μαζικούς επαναπατρισμούς (απελάσεις, δηλαδή) μεταναστών ακόμα κι αν έχουν πολιτογραφηθεί γερμανοί πολίτες, αλλά και επιστροφή στο μάρκο, που θα οδηγήσει στην έξοδο από την ΕΕ. Οι απαισιόδοξοι αγωνιούν ήδη για το 2029. Φοβούνται ότι μέχρι τότε οι ακροδεξιοί θα έχουν γίνει περισσότερο mainstream. Τρέμουν πως κατά τη διάρκεια της τετραετίας που θα κυριαρχεί ο τραμπισμός στη διεθνή σκηνή – και ο δισεκατομμυριούχος φανατικός κήρυκάς του θα διαλαλεί ξανά και ξανά τον θαυμασμό του για τις απόψεις της Βάιντελ, ενόσω ο αμερικανός αντιπρόεδρος θα παλεύει για να έχουν ελευθερία του λόγου οι ψηφοφόροι της – οι συνθήκες θα έχουν ωριμάσει ώστε η Γερμανία να επαναλάβει το πιο ολέθριο λάθος του παρελθόντος της.
