Την καλημέρα του μας λέει σήμερα ο Αρκάς με τον δικό του, χαρακτηριστικό και πάντα χιουμοριστικό τρόπο.
Στο σημερινό σκίτσο βλέπουμε τον Φεβρουάριο να πλησιάζει την Κυριακή, η οποία βρίσκεται ακόμη στο κρεβάτι, με σκοπό να την ξυπνήσει.
Η Κυριακή είναι ακόμη κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα – και ποιος να την κατηγορήσει άλλωστε με τέτοιο κρύο.
«Καλημέρα!», αναφωνεί ο Φεβρουάριος.
«Γιατί τόσα κέφια;», τον ρωτά η Κυριακή, καθώς δεν φαίνεται καθόλου έτοιμη να αδράξει την ημέρα – βέβαια είναι και η τελευταία της.
«Γιατί είναι η τελευταία φορά που βλέπω την ξινή φάτσα σου φέτος!», αποκρίνεται ο Φεβρουάριος γεμάτος χαρά.
Γιατί ο Αρκάς δείχνει ότι είναι η τελευταία μέρα της Κυριακής;
Ο γνωστός σκιτσογράφος στο σημερινό του σκίτσο δείχνει τον Φεβρουάριο να λέει μια «γλυκόπικρη» καλημέρα στην Κυριακή γιατί ο μήνας σε λίγες μέρες έρχεται στο τέλος του.
Ο Σεπτέμβριος, ο Απρίλιος, ο Ιούνιος και ο Νοέμβριος έχουν 30 ημέρες, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν 31. Ο Φεβρουάριος όμως είναι κουτσός και έχει 28 ή 29 ημέρες αν το έτος είναι δίσεκτο.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Επειδή είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και σε αυτόν εντάσσονται οι ημέρες που περισσεύουν από τις 365 και δεν έχουν κατανεμηθεί σε άλλους μήνες.
Μπορεί εμείς να γνωρίζουμε ως τελευταίο μήνα του έτους τον Δεκέμβριο, ωστόσο αυτό είναι μεταγενέστερη κατανομή, αφού παλαιότερα οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος δεν υπήρχαν. Ως πρώτος μήνας του χρόνου λογιζόταν ο Μάρτιος και ως τελευταίος ο Δεκέμβριος.
Ήταν οι δέκα παραγωγικοί μήνες, στους οποίους αναπτυσσόταν όλη η ανθρώπινη δραστηριότητα. Μετά τον Δεκέμβριο περίσσευαν οι άγριες χειμερινές ημέρες, τις οποίες όμως δεν εντάσσανε σε κάποιους μήνες, καθώς ήταν ημέρες μη παραγωγικές για τη ζωή του ανθρώπου.
Διαπιστωνόταν όμως έτσι μια χρονική ανακολουθία αναφορικά με την έναρξη και λήξη του έτους καθώς, ανάλογα με τη χρονιά, έμεναν λιγότερες ή περισσότερες ημέρες αδιάθετες.
