Αυτή η συχνά βίαιη ιδεολογία, που υιοθετείται μαζικά από αγόρια της Gen Z , προωθεί τους συντηρητικούς ρόλους των φύλων, την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άνδρες και ότι η πρόοδος στα δικαιώματα των γυναικών τα τελευταία 50 χρόνια ήταν επιζήμια για την κοινωνία.
Τα μηνύματα αυτά διαδίδονται από «άλφα επιρροές» όπως ο Τέιτ, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες πρέπει να θεωρούνται ιδιοκτησία των ανδρών ή ότι ο βιασμός είναι επιτρεπτός σε ορισμένες περιπτώσεις.
Είναι προφανές ότι αυτή η αντεπίθεση κατά της ισότητας των φύλων έχει σοβαρές συνέπειες, αλλά η προσοχή έχει επικεντρωθεί κυρίως στους κινδύνους για τους νέους άνδρες και τα αγόρια.
Οι αντιφεμινίστριες την εποχή του μισογυνισμού
Ωστόσο, δεν ακούμε τόσα πολλά για τις νεαρές γυναίκες και τα κορίτσια που επίσης συναντούν αυτές τις ιδέες στο διαδίκτυο.
Υπάρχει όμως, μια σιωπηλή μεν, ανησυχητική δε, αναδυόμενη τάση: μερικές φορές οι γυναίκες της γενιάς Z προσυπογράφουν, και μάλιστα ενθαρρύνουν, αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρείται μια έκρηξη δεξιών γυναικών που προωθούν μια επανασυσκευασμένη εκδοχή αυτών των αντιφεμινιστικών ιδεολογιών.
Δείχνουν και λένε στις νεαρές γυναίκες πώς μπορούν να επιτελέσουν το ρόλο της «καλής γυναίκας» στηρίζοντας τη μισογυνιστική φιλοσοφία ορισμένων νεαρών ανδρών.
Μια σημαντική μερίδα αντιδραστικών νεαρών γυναικών έχει αρχίσει να υιοθετεί αυτές τις ιδέες.
Αυτές οι νέες ακροδεξιές γυναίκες influencer δεν είναι δύσκολο να βρεθούν.
Θα τις συναντήσετε κάνοντας scrolling στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (συνήθως στο TikTok και το Instagram, περιστασιακά στο YouTube).
Μερικές φορές κάθονται πίσω από ένα γραφείο μιλώντας σε ένα μικρόφωνο podcasting.
Πιο συχνά μαγειρεύουν, καθαρίζουν, βάφονται ή φροντίζουν τα παιδιά, ενώ υπονοούν έμμεσα (ή μερικές φορές άμεσα) ότι οι σύγχρονες γυναίκες δεν συνεισφέρουν στην κοινωνία, ότι η σεξουαλική απελευθέρωση και η αναπαραγωγική ελευθερία κρατούν τις γυναίκες πίσω.
Σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τονίζουν ότι η ιδανική γυναίκα πρέπει να είναι, πάνω απ’ όλα, «θηλυκή, γυμνασμένη και φιλική».
Σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσουν τυχόν φεμινιστές δημιουργούς περιεχομένου που οι νεαρές γυναίκες μπορεί να βρουν στα social media, συζητούν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από διασημότητες, ραντεβού και ομορφιά, μέχρι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων και την άμβλωση.
Και ενώ οι ανοιχτά πολιτικές influencer ασκούν επιρροή στη διαδικτυακή γυναικεία δεξιά, οι προωθητές lifestyle μπορούν να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικές.
Ενεργούν ως δούρειος ίππος, δημιουργώντας περιεχόμενο που παρουσιάζει τους άνδρες ως ισχυρούς και τις γυναίκες ως αδύναμες, ωθώντας απαλά τους θεατές στο να είναι σύζυγοι και μητέρες που μένουν στο σπίτι.
Οι παραδοσιακές σύζυγοι ή «Tradwives»
Το πιο συνηθισμένο είδος είναι η «tradwife», η οποία γιορτάζει την επιστροφή στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων μέσω λαμπερών βίντεο μαγειρικής, περιεχομένου νοικοκυροσύνης και εικόνων ευτυχισμένων παιδιών (και πιο ευτυχισμένων γάμων).
Τα πλάνα τους, γεμάτα με ψήσιμο μπισκότων και άρμεγμα, παρουσιάζουν μια ιδέα για την τέλεια ύπαρξη: τη ζωή που υποτίθεται ότι μπορεί να προκύψει από την αποφυγή των φεμινιστικών ιδεωδών και την επιστροφή σε μια πυρηνική οικογένεια της δεκαετίας του 1950.
Η πραγματική κλίμακα αυτού του φαινομένου είναι δύσκολο να εκτιμηθεί.
Γιατί κάποιες γυναίκες γοητεύονται τόσο πολύ από το αντιφεμινιστικό περιεχόμενο;
O girlboss φεμινισμός
Γιατί κάποιες γυναίκες γοητεύονται τόσο πολύ από το αντιφεμινιστικό περιεχόμενο; Η θεωρούμενη επιπολαιότητα ορισμένων μορφών φεμινισμού παίζει κάποιο ρόλο.
«Η γενιά Ζ έχει αντιληφθεί πολλές από τις ειρωνείες που περιβάλλουν πράγματα όπως ο ‘φεμινισμός των girlboss’… όπου πολλές από αυτές λένε, ‘ποιος ο λόγος να προσπαθείς να τα έχεις όλα;’, επειδή είναι σκληρή δουλειά», εξηγεί η Eviane Leidig, συγγραφέας του βιβλίου Οι γυναίκες της άκρας δεξιάς.
«Οι νέοι αισθάνονται ότι η κοινωνία τους απογοητεύει. Αρκεί να δούμε πράγματα όπως η απασχόληση, η στέγαση, η υγειονομική περίθαλψη. Ο συντηρητικός τομέας του trad και των trad-συμφερόντων είναι τελικά ένα αντιδραστικό κίνημα ενάντια… σε αυτού του είδους τον φεμινισμό».
Η απόδραση σε μία πιο απλή εποχή
Από την άλλη, για πολλές νεαρές γυναίκες, η κατανάλωση αυτών των βίντεο συχνά δεν έχει να κάνει τόσο με την αναζήτηση λύσεων όσο με τη λαχτάρα για απόδραση.
Παρέχει ένα σύντομο «χτύπημα ντοπαμίνης».
Είναι τόσο ελκυστικά οπτικά και είναι και συναισθηματικά ελκυστικά κατά κάποιο τρόπο – είναι μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης».
Ο μπαμπούλας της cat-lady
Και πίσω από την απόδραση κρύβεται ένα άλλο μήνυμα, ότι αυτές οι συντηρητικές γυναίκες είναι το αντίβαρο σε μια προειδοποιητική φιγούρα που είναι διάχυτη στη διαδικτυακή δεξιά: η μοναχική cat-lady.
«Η σημαντικότερη λειτουργία του είναι ως απειλή για τις νεαρές γυναίκες στις τάξεις τους, η οποία παίζει με τους φόβους των νέων για μοναξιά και αποτυχία», εξηγεί η Annie Kelly ερευνήτρια στο King’s College του Λονδίνου.
«Μόλις το αναζητήσετε σε αντιφεμινιστικό περιεχόμενο, θα εκπλαγείτε από το πόσο συχνά αναφέρεται και επικαλείται αυτή η φιγούρα».
Αυτού του είδους η πίεση είναι πιο αποτελεσματική στις νεαρές γυναίκες και στα κορίτσια σε αντίθεση με τα αγόρια, εξηγεί η Karen Mansfield, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Διαδικτύου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Η διαιώνιση των στερεοτύπων
Εν τέλει είναι πραγματικά τόσο περίεργο που ακόμη και ορισμένες γυναίκες αντιτίθενται στον φεμινισμό;
Οι κυρίαρχες ιδεολογίες εξαρτούν και κοινωνικοποιούν τις γυναίκες (και τους άνδρες) ώστε να διατηρήσουν το status quo.
Είναι απλώς ασφαλέστερο να είναι κανείς στη «σωστή θέση».
Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες συχνά εσωτερικεύουν τις στερεοτυπικές προσδοκίες.
Η λύση βρίσκεται στο παρελθόν, αλλά όχι εκεί που νομίζουμε
Φυσικά, όπου και αν βρίσκεται το βάρος της αλλαγής, η αλλαγή των νόμων και των αλγορίθμων δεν θα λύσει τα πραγματικά ζητήματα που διέπουν αυτή την τάση.
Αυτό δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από την αναδιαμόρφωση της κουλτούρας μας.
Το αντίδοτο -παράλληλα με την εκπαίδευση, τη ρύθμιση και τη διαφάνεια- πρέπει να είναι μια κουλτούρα αφοσιωμένη στην απομυθοποίηση αυτού που η Leidig αποκαλεί «αμνησία των γενεών» γύρω από τις κατακτήσεις των χρόνων του φεμινιστικού κινήματος.
Η ενθύμηση των μαχών που έδωσαν τόσες σπουδάιες φεμινίστριες όπως η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, Σιμόν Ντε Μποβουάρ, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η Μάγια Άντζελου η Φρίντα Κάλο και πολλές άλλες που μένουν ανώνυμες και χαμένες στην ιστορία.
Όταν παρουσιάζεται ένα οπισθοδρομικό όραμα για την ενηλικίωση, οι νέες γυναίκες πρέπει να είναι σε θέση να βρουν μια καλύτερη επιλογή.
Η τραγωδία έγκειται στο ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια πιστεύουν ότι μια ζωή με λιγότερη ελευθερία και λιγότερη ισότητα θα ήταν μια ευπρόσδεκτη διαφυγή, αγνωόντας τους αγώνες που έδωσαν άλλες γυναίκες στο παρελθόν για να φράσουμε εδώ που βρισκόμαστε.
Source link
