Ο Χάκμαν συνέχισε να πρωταγωνιστεί στο «Night Moves» (1975), στο «Bite the Bullet» (1975), στο «Superman» (1978). Υποδύθηκε έναν ύπουλο δικηγόρο φοροτεχνικών στην ταινία «The Firm» (1993) και έναν εκκεντρικό πατέρα στην ταινία «The Royal Tenenbaums» (2001). Ανέλαβε τον ρόλο του Λεξ Λούθορ στην κινηματογραφική εκδοχή του «Σούπερμαν» (Superman: The Movie) και επανέλαβε τον ρόλο στις συνέχειες του 1980 και 1987.
Το 1988 έλαβε τη δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου (η τέταρτη συνολικά) για την ταινία του Άλαν Πάρκερ «Ο Μισσισσιπής καίγεται» (Mississipi Burning) κι είχε επίσης έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στην ταινία «Αδιέξοδο» (No Way Out) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό του Κέβιν Κόστνερ και της Σον Γιανγκ.
Το 1995 υποδύθηκε έναν παραγωγό του Χόλιγουντ στην ταινία «Πιάστε τον κοντό» (Get Shorty) πλάι στους Τζον Τραβόλτα και Ντάνι Ντε Βίτο, έναν μοχθηρό πιστολά στην ταινία του Τζον Χέρον «Γρήγορη και θανάσιμη» (The Quick and the Dead) πλάι στους Σάρον Στόουν, Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Ράσελ Κρόου, καθώς κι έναν καπετάνιο υποβρυχίου στην ταινία «Κράιμσον Τάιντ» (Crimson Tide) πλάι στον Ντένζελ Ουάσινγκτον.
Το 1996 εμφανίστηκε στον ρόλο ενός συντηρητικού γερουσιαστή στην επανεκτέλεση της ταινίας του 1978 «Το κλουβί με τις τρελές» (La Cage aux Folles), που προβλήθηκε με τίτλο «Φτερά και Πούπουλα» (The Birdcage). Συμπρωταγωνιστής του στην ταινία ήταν ο Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Το 1997 ανέλαβε τον ρόλο ενός προέδρου των ΗΠΑ που διαπράττει έγκλημα στην ταινία του Κλιντ Ίστγουντ «Απόλυτη δύναμη» (Absolute Power, 1997).
Το 2001 εμφανίστηκε στην ταινία μυστηρίου του Ντέιβιντ Μάμετ «Το κόλπο» (The Heist), καθώς επίσης και στην κωμωδία «Καρδιοκατακτητές» (Heartbreakers) πλάι στις Σιγκούρνι Γουίβερ και Τζένιφερ Λαβ Χιούιτ και στην ταινία «Οικογένεια Τενενμπάουμ» (The Royal Tenenbaums, 2001). Ο ρόλος του στην ταινία του χάρισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δράμα ή Μιούζικαλ.
Το 2003 συμπρωταγωνίστησε μετά από πολλά χρόνια με τον φίλο του από τα παλιά, Ντάστιν Χόφμαν, στην ταινία «Οι ένορκοι» (Runaway Jury, 2003) και το 2004 έκανε την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Όλοι οι άνθρωποι του δημάρχου» (Welcome to Mooseport, 2004).
Το 2003 βραβεύτηκε με βραβείο Σέσιλ Μπι ΝτεΜιλ για την προσφορά του στον χώρο της εβδομης τέχνης. Απονέμοντάς του το βραβείο, ο Μάικλ Κέιν χαρακτήρισε τον Χάκμαν ως «κορυφαίο ηθοποιό».
«Είτε πρόκειται για κωμωδία είτε για δράμα, είσαι ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός στην Αμερική. Είσαι επίσης ένα πραγματικά υπεράνθρωπο ον», πρόσθεσε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ο οποίος συν-παρουσίασε το βραβείο.
Η τελευταία ταινία
Έπειτα από περισσότερες από 100 ταινίες, ο Χάκμαν συμμετείχε για τελευταία φορά σε ταινία το 2004 και πιο συγκεκριμένα, στην ταινία Όλοι οι άνθρωποι του δημάρχου (Welcome to Mooseport, 2004).
Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο Νέο Μεξικό.
Το 2008, είχε δηλώσει μιλώντας στο Reuters: «Δεν έχω κάνει συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσω τη συνταξιοδότηση, αλλά ναι, δεν πρόκειται να ξαναπαίξω σε ταινία» συμπληρώνοντας ότι: «μου έχουν πει να μην το λέω τα τελευταία χρόνια, σε περίπτωση που προκύψει κάποιος εξαιρετικός ρόλος, αλλά πραγματικά δεν θέλω να το κάνω πια».
«Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αποτέλεσε στην πραγματικότητα τεστ κοπώσεως στη Νέα Υόρκη», δήλωσε στο Empire το 2009. «Ο γιατρός με διαβεβαίωσε ότι δεν θα έπρεπε να υποβάλλω την καρδιά μου θα έπρεπε να την υποβάλλω σε οποιαδήποτε πίεση», είχε αναφέρει.
Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη συγγραφή μυθιστορημάτων. «Είναι πολύ χαλαρωτικό για μένα», είχε πει για το γράψιμο ο Χάκμαν. «Δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου ως σπουδαίο συγγραφέα, αλλά μου αρέσει πολύ η διαδικασία» είχε αναφέρει. Είναι «διαφορετικό είδος άγχους», είχε παραδεχθεί.
«Στην πραγματικότητα, μου αρέσει η μοναξιά της συγγραφής. Μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με την υποκριτική, αλλά είναι πιο ιδιωτικό και νιώθω ότι έχω περισσότερο έλεγχο σε αυτό που προσπαθώ να πω και να κάνω», δήλωσε στο Reuters.
«Υπάρχει πάντα ένας συμβιβασμός στην υποκριτική και στον κινηματογράφο, δουλεύεις με τόσους πολλούς ανθρώπους και όλοι έχουν μια γνώμη. Αλλά με τα βιβλία είναι αλλιώς. Δεν ξέρω αν μου αρέσει περισσότερο από την υποκριτική, απλά είναι διαφορετικό. Το βρίσκω χαλαρωτικό και ανακουφιστικό».
Προσωπική ζωή
Ο Χάκμαν έμενε με τη σύζυγό του, τη συνταξιούχο πιανίστρια Μπέτσι Αρακάουα με την οποία παντρεύτηκαν το 1991 και ζούσαν στο Σάντε Φε στο Νέο Μεξικό. Είχε τρία παιδιά, τον Κρίστοφερ, την Ελίζαμπεθ Τζιν και τη Λέσλι Αν, την οποία είχε αποκτήσει με την αείμνηστη πρώην σύζυγό του, Φέι Μαλτέζε με την οποία είχε χωρίσει το 1986.
Ο Τζιν Χάκμαν έπαιζε γκλοφ και ζωγράφιζε. Οδηγούσε αυτοκίνητα Formula Ford και συμμετείχε στον αγώνα αντοχής Daytona το 1983.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, έδωσε λίγες συνεντεύξεις και απέφευγε τον τρόπο ζωής των διασημοτήτων.
Πληροφορίες από BBC, Independent
Source link
