Συγκλονίζουν οι περιγραφές των επιζώντων από το τουριστικό σκάφος Sea Story που βυθίστηκε στα ανοιχτά των ακτών της Ερυθράς Θάλασσας στην Αίγυπτο.
Η Lucianna, η Hissora και η Sarah είναι τρεις από τους τελευταίους από τους 35 επιζώντες που διασώθηκαν από το ναυάγιο του σκάφους Sea Story, που βυθίστηκε στην Ερυθρά Θάλασσα στις 25 Νοεμβρίου 2024. Έντεκα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή εξακολουθούν να αγνοούνται.
Η Lucianna πέρασε 35 ώρες παγιδευμένη στο αναποδογυρισμένο κύτος του σκάφους. Κατάφερε να τραβήξει ένα βίντεο χρησιμοποιώντας το φως του τηλεφώνου της, το οποίο έδωσε στο BBC, και δείχνει τον χώρο όπου πίστευε ότι η ζωή της θα τελείωνε.
Οι αιγυπτιακές αρχές απέδωσαν το ναυάγιο σε ένα τεράστιο κύμα ύψους έως και 4 μέτρα, αλλά οι 11 επιζώντες του Sea Story με τους οποίους μίλησε το BBC, αμφισβήτησαν τον ισχυρισμό αυτό.
Το BBC απευθύνθηκε και σε ωκεανογράφο, ο οποίος είπε ότι τα μετεωρολογικά δεδομένα της εποχής υποδηλώνουν ότι δεν θα μπορούσε να είναι υπεύθυνο ένα κύμα και ότι ένας συνδυασμός λάθους του πληρώματος και αδυναμιών στο σκάφος ήταν η πιθανή αιτία του ναυαγίου.
Οι επιζώντες κατηγορούν την εταιρεία διαχείρισης, την Dive Pro Liveaboard, για πολλές παραλείψεις στην ασφάλεια. Λένε επίσης ότι οι αιγυπτιακές αρχές άργησαν να αντιδράσουν, κάτι που μπορεί να κόστισε ζωές.
Δείτε εδώ το βίντεο πού τράβηξε η Lucianna στο αναποδογυρισμένο κύτος του Sea Story.
Η ιστορία όπως την είπαν όσοι κατάφεραν να βγουν ζωντανοί
Το μοιραίο σκάφος είχε αναχωρήσει από το Πόρτο Χαλίμπ στις 24.11.2024 και προγραμματιζόταν να επιστρέψει στη Χουργκάντα στις 29 Νοεμβρίου.
Σε αυτό επέβαιναν 31 τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων – κυρίως έμπειροι δύτες και 12 μέλη του πληρώματος, για πολυήμερη καταδυτική εκδρομή όταν ναυάγησε κοντά στην πόλη Μάρσα Αλάμ, σύμφωνα με ανακοίνωση. Χτυπήθηκε από μεγάλα κύματα και βυθίστηκε σε 5-7 λεπτά.
Όπως και πολλοί από τους επιβάτες, οι πρώτες εντυπώσεις της Lucianna από το Sea Story ήταν θετικές.
«Φαινόταν πολύ ωραίο σκάφος, πολύ μεγάλο, πολύ καθαρό», λέει μιλώντας από το σπίτι της στο Βέλγιο.
«Κοιτάζοντας τα κύματα, ο καιρός δεν ήταν τρομερός», λέει η Sarah Martin, γιατρός του NHS από το Λάνκαστερ. Αλλά, «τα έπιπλα γλιστρούσαν στο κατάστρωμα – ρωτήσαμε το πλήρωμα αν ήταν φυσιολογικό και απλώς ανασήκωσαν τους ώμους, οπότε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόμασταν».
«Δεν κοιμήθηκα εκείνη τη νύχτα επειδή το σκάφος κουνιόταν τόσο πολύ», λέει η δύτης Hissora Gonzalez από την Ισπανία, της οποίας η καμπίνα βρισκόταν στο κάτω κατάστρωμα.
Περιγράφει πώς το σκάφος κύλησε απότομα αρκετές φορές μέχρι που, λίγο πριν από τις 03:00, αναποδογύρισε στο πλάι με έναν δυνατό κρότο. Ακολούθησε σιωπή καθώς οι μηχανές έσβησαν – και απόλυτο σκοτάδι.
Σύντομα ακούστηκαν φωνές από άλλες καμπίνες, καθώς οι άνθρωποι πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους. Διάσπαρτα υπάρχοντα μπλόκαραν τις εξόδους διαφυγής. Ένας επιζών – ο οποίος κοιμόταν έξω στο κατάστρωμα – περιέγραψε ότι είχε παγιδευτεί κάτω από βαριά έπιπλα που είχαν μετακινηθεί καθώς το πλοίο κυλούσε.
«Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Δεν ήξερα αν περπατούσα στο πάτωμα, στο ταβάνι, στο πλάι», λέει η Hissora. Αποπροσανατολισμένη, άρχισε να ψάχνει για σωσίβια. Πριν προλάβει να βρει ένα, ο φίλος της Cristhian Cercos της φώναξε να τρέξει.
Αυτό ίσως της έσωσε τη ζωή. Η καμπίνα τους βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του σκάφους, την πλευρά που χτύπησε στη θάλασσα. Σχεδόν όλοι οι νεκροί ή αγνοούμενοι είχαν καμπίνες σε αυτή την πλευρά του σκάφους.
«Άκουγα το νερό να μπαίνει, αλλά δεν μπορούσα να το δω», λέει η Hissora. Η πόρτα της καμπίνας τους βρισκόταν πλέον στο ταβάνι – γλίτωσε μόνο επειδή ο Κριστιάν την τράβηξε.
Απέναντι από τη Hissora, επίσης στο απόλυτο σκοτάδι, βρίσκονταν η Sarah και η συγκάτοικός της Natalia Sanchez Fuster. Δεν μπορούσαν να βρουν το χερούλι της πόρτας της καμπίνας. Όταν η Sarah κατάφερε να ανάψει τον φακό στο τηλέφωνό της, συνειδητοποίησε ότι «όλα ήταν σε 90 μοίρες – η πόρτα ήταν στο πάτωμα και όλα τα πράγματά μας την εμπόδιζαν».
Αφού καθάρισαν το άνοιγμα της πόρτας, έγιναν ένα με περίπου 10 άτομα που κατευθύνονταν προς μια έξοδο κινδύνου προς την πλώρη του σκάφους.
Με το σκάφος γυρισμένο στο πλάι, η ομάδα έπρεπε να συρθεί κατά μήκος της σκάλας έκτακτης ανάγκης για δύο ορόφους, περνώντας από το εστιατόριο και την τραπεζαρία στο κύριο κατάστρωμα. Ήταν δύσκολο να βρουν το δρόμο τους και ό,τι υπήρχε στα ντουλάπια της κουζίνας είχε χυθεί στα πατώματα.
«Έπρεπε να σκαρφαλώσουμε σε κουφώματα και δοκάρια για να βγούμε έξω», λέει η Sarah.
«Γλιστρούσαμε, υπήρχαν παντού μαγειρικά λάδια και σπασμένα αυγά».
Η Hissora, κατάφερε να φτάσει στο πάνω κατάστρωμα. Άκουγε ανθρώπους να ουρλιάζουν πίσω της, αλλά δεν γύρισε. «Φοβόμουν να κοιτάξω πίσω και να δω όλο το νερό να μπαίνει μέσα», λέει.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το Sea Story βυθιζόταν γρήγορα. Όσοι είχαν φτάσει στο πάνω κατάστρωμα ήξεραν ότι θα έπρεπε να πηδήξουν στο νερό – μια πτώση 2-3 μέτρων.
«Είχα παραλύσει γιατί ο Cristhian μου έλεγε συνεχώς «μην πηδήξεις», επειδή έβλεπε ότι κάποιος προσπαθούσε να απελευθερώσει τη σωσίβια σχεδία», θυμάται η Hissora.
Η Sarah βρισκόταν πίσω από την Hissora και προσπαθούσε απεγνωσμένα να βγει έξω. «Υπήρχαν και άλλοι επισκέπτες που κρατιόντουσαν από το πλάι και εμπόδιζαν την έξοδο», θυμάται. «Τους φωνάζαμε να φύγουν από τη μέση».
Με το νερό να ανεβαίνει γρήγορα, η Hissora, η Sarah και οι περίπου δώδεκα άνθρωποι που είχαν φτάσει στο πάνω κατάστρωμα πήδηξαν στο νερό. Ήξεραν ότι ο κίνδυνος δεν είχε τελειώσει ακόμα. «Αν η βάρκα βυθιζόταν, έπρεπε να απομακρυνθούμε ώστε να μη μας τραβήξει μαζί της», λέει η Sarah.
Η Natalia , η οποία είχε επίσης πηδήξει στο νερό, κολύμπησε γύρω από το σκάφος – άκουσε ανθρώπους να ουρλιάζουν από το εσωτερικό των καμπινών και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τα επιπλέοντα συντρίμμια για να σπάσει τα παράθυρα, αλλά δεν τα κατάφερε.
Η Sarah και η Natalia ήταν από τους λίγους που είχαν αρπάξει σωσίβιο πριν διαφύγουν, αλλά η Σάρα λέει ότι δεν λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε.
«Παρατηρήσαμε ότι τα φώτα δεν λειτουργούσαν. Κοιτάζοντας πίσω, δεν νομίζω ότι υπήρχαν μπαταρίες εκεί μέσα».
Πρόκειται για μία μόνο από τις πολλές ελλείψεις ασφαλείας που ανέφεραν οι επιζώντες.
Συνολικά, το BBC μίλησε με επτά από τους επιζώντες που είχαν μείνει στο κάτω κατάστρωμα. Όλοι αφηγούνται μια σχεδόν πανομοιότυπη ιστορία για τη στιγμή που το σκάφος αναποδογύρισε – αλλά δεν διέφυγαν όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Η Lucianna Galetta βρισκόταν σε μια καμπίνα προς το πίσω μέρος του κάτω καταστρώματος μαζί με τον σύντροφό της Christophe Lemmens. Άργησαν σε σχέση με τους άλλους να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο. Αυτή η καθυστέρηση τους κόστισε ακριβά.
«Αρχίσαμε να σηκωνόμαστε και προσπαθήσαμε να βρούμε τα σωσίβια», λέει η Lucianna. «Ανοίξαμε την πόρτα αλλά υπήρχε ήδη νερό στο διάδρομο. Νομίζω ότι πανικοβληθήκαμε καθώς πηδήξαμε μέσα και παραλίγο να πνιγούμε».
Μη μπορώντας να φτάσουν στην έξοδο στο μπροστινό μέρος, η Lucianna και ο Christophe κατέληξαν σε έναν θύλακα αέρα στο μηχανοστάσιο στην πρύμνη του σκάφους, το οποίο εξακολουθούσε να εξέχει από το νερό. Δεν κατάλαβαν πού βρίσκονταν μέχρι που τους συνάντησε στον μικροσκοπικό χώρο, λίγη ώρα αργότερα, ένας από τους εκπαιδευτές κατάδυσης, ο Youssef al-Faramawy.
Οι τρεις τους θα έμεναν εκεί, καθισμένοι πάνω σε δεξαμενές καυσίμων, για περίπου 35 ώρες.
Έξω από τη βάρκα, η Sarah, ο Hissora και οι υπόλοιποι που είχαν πηδήξει από τη βάρκα βρήκαν τελικά τις δύο σωσίβιες σχεδίες, οι οποίες είχαν ανοίξει μετά τη βύθιση. Καθώς ανέβηκαν σε αυτές, είδαν ότι ο καπετάνιος του σκάφους και ορισμένα άλλα μέλη του πληρώματος ήταν ήδη εκεί.
«Θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες προμήθειες εδώ μέσα», θυμάται η Sarah να λέει ένας από τους άλλους επισκέπτες.
«Βρήκαμε έναν φακό, αλλά και πάλι δεν είχε μπαταρίες. Δεν είχαμε ούτε νερό ούτε φαγητό», λέει η Sarah. «Υπήρχαν φωτοβολίδες, αλλά είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί».
Η κοπέλα λέει επίσης ότι από τις τρεις κουβέρτες που υπήρχαν στη σχεδία, τη μία την είχε πάρει ο καπετάνιος για τον εαυτό του, αφήνοντας μία για το υπόλοιπο πλήρωμα και άλλη μία για τους επισκέπτες. «Τις σκίσαμε και μαζευτήκαμε όλοι μαζί» περιγράφει.
Τις σχεδίες συνάντησαν σκάφη διάσωσης περίπου στις 11:00 το πρωί της 25ης Νοεμβρίου, περίπου οκτώ ώρες μετά την ανατροπή. Τόσο αυτές όσο και η βάρκα είχαν παρασυρθεί προς τα ανατολικά.
Επιστρέφοντας στο Sea Story, η Lucianna άκουσε το ελικόπτερο διάσωσης – αλλά η δοκιμασία της δεν είχε τελειώσει ακόμα.
«Εκείνη τη στιγμή ήμασταν πολύ χαρούμενοι, αλλά έπρεπε να περιμένουμε άλλες 27 ώρες», λέει.
Παρά το γεγονός ότι το σκάφος είχε εντοπιστεί, οι διασώστες άργησαν να φτάσουν. «Δεν είχαμε καμία επικοινωνία με τους έξω, τίποτα. Κανείς δεν προσπάθησε να δει αν υπήρχε κάποιος ζωντανός εκεί μέσα», λέει η Λουτσιάνα.
Εξομολογείται ότι υπήρχαν στιγμές που το σκοτάδι και η απελπισία την κυρίευσαν. «Ήμουν έτοιμη να πεθάνω. Δεν πιστεύαμε ότι κάποιος θα ερχόταν».
Μετά από αρκετές ώρες εγκλωβισμού στον θύλακα αέρα, ο οδηγός κατάδυσης, ο Youssef, θέλησε να προσπαθήσει να κολυμπήσει μέσα από τη βάρκα, αλλά η Lucianna και ο Christophe τον έπεισαν να μην το κάνει. «Μείνε μαζί μας γιατί θα έρθουν να πάρουν τα σώματά μας, οπότε θα μας βρουν», θυμάται η Lucianna να του λέει.
Τελικά, μετά από σχεδόν μιάμιση μέρα κολλημένοι στο κύτος του Sea Story, ένα φως εμφανίστηκε στο σκοτάδι.
Ένας ντόπιος Αιγύπτιος εκπαιδευτής κατάδυσης, ο Khattab al-Faramawi, ο οποίος ήταν θείος του Youssef, βούτηξε στα νερά για να βρει τους αγνοούμενους. Έβγαλε πρώτος τον Youssef και στη συνέχεια, επέστρεψε για να οδηγήσει τη Lucianna και τον σύντροφό της σε ασφαλές σημείο. «Τον αγκάλιασα τόσο δυνατά», λέει η Lucianna. «Ήμουν πολύ, πολύ χαρούμενη».
Συνολικά, πέντε άτομα από το Sea Story διασώθηκαν από δύτες, μεταξύ των οποίων ένας Ελβετός και μια Φινλανδή που είχαν επιβιώσει σε έναν άλλο θύλακα αέρα μέσα στην καμπίνα τους στο κάτω κατάστρωμα. Τέσσερις σοροί ανασύρθηκαν.
Η Lucianna, ο Christophe και ο Youssef επιβιβάστηκαν σε ένα σκάφος του πολεμικού ναυτικού που περίμενε, πριν επιστρέψουν στην ακτή. Ήταν οι τελευταίοι που διασώθηκαν. Τουλάχιστον 11 άνθρωποι είτε έχασαν τη ζωή τους είτε αγνοούνται.
Το BBC μίλησε με επιζώντες από σχεδόν όλες τις καμπίνες του σκάφους στις οποίες κάποιος βγήκε ζωντανός. Όλοι επιβεβαιώνουν ότι το σκάφος βυθίστηκε μεταξύ 02:00 και 03:00. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, σήμα κινδύνου δεν ελήφθη μέχρι τις 05:30 περίπου – ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να κόστισε ζωές.
Πέντε επιζώντες ανέφεραν επίσης ότι τα βαριά έπιπλα στο πάνω κατάστρωμα ήταν ανασφάλιστα και μετακινήθηκαν πριν το σκάφος βυθιστεί.
Οι Αιγύπτιοι αξθωματούχοι είπαν ότι ένα τεράστιο κύμα χτύπησε το πλοίο. Οι εμπειρίες πολλών επιζώντων μέσα στο νερό, λίγα μόλις λεπτά μετά την ανατροπή, θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτό το γεγονός.
«Όταν ήμασταν στο νερό, τα κύματα δεν ήταν τόσο μεγάλα ώστε να μην μπορούμε να κολυμπήσουμε μέσα σε αυτά», λέει η Sarah, «οπότε μας αφήνει να αναρωτιόμαστε γιατί βυθίστηκε το σκάφος».
Ο Dr Simon Boxall είναι κορυφαίος ωκεανογράφος του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Ανέλυσε τις καιρικές συνθήκες εκείνης της ημέρας, οι οποίες δείχνουν ότι τα μεγαλύτερα κύματα ήταν περίπου 1,5 μέτρα – οπότε λέει ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να έχει συμβεί κύμα 4 μέτρων σε εκείνη την περιοχή, εκείνη τη στιγμή».
Η Αιγυπτιακή Μετεωρολογική Αρχή είχε προειδοποιήσει για υψηλά κύματα στην Ερυθρά Θάλασσα και συνέστησε την αποφυγή θαλάσσιας δραστηριότητας στις 24 και 25 Νοεμβρίου. Όμως, σύμφωνα με τον Dr Boxall, «αυτά ήταν πάνω από 200 χιλιόμετρα (120 μίλια) μακριά, βόρεια από το σημείο όπου βυθίστηκε το πλοίο».
Λέει ότι αυτό αφήνει μόνο δύο επιλογές, είτε σφάλμα του καπετάνιου είτε σφάλμα στο σχεδιασμό του σκάφους – ή συνδυασμό και των δύο.
Πληροφορίες από BBC
Source link
