Η 80ή επέτειος της απελευθέρωσης του στρατοπέδου – κολαστήριο του Άουσβιτς από τα σοβιετικά στρατεύματα εορτάστηκε τη Δευτέρα (27.01.2025) στον χώρο του πρώην στρατοπέδου θανάτου.
Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1945 όταν ο σοβιετικός στρατός, προελαύνοντας προς Βερολίνο, κατέλαβε το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς – Μπίρκεναου, αποκαλύπτοντας παράλληλα την τραγική αλήθεια για την «τελική λύση», τις προγραμματισμένες μαζικές μεθόδους εξόντωσης κρατουμένων.
Τη μνήμη των έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος τίμησε ο πλανήτης, 80 χρόνια μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς, που έγινε το σύμβολο της γενοκτονίας που διαπράχθηκε.
Ανάμεσα στους εκατοντάδες ανθρώπους που απέτισαν φόρο τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, βρέθηκαν και περίπου 50 επιζήσαντες των βασανιστηρίων.
Στην ογδοηκοστή επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς – Μπίρκεναου από τα Σοβιετικά στρατεύματα, επιζήσαντες του ναζιστικού Ολοκαυτώματος κατέθεσαν στεφάνια για τους παραπάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στο κολαστήριο.
Ακούμπησαν με σεβασμό τον τοίχο του θανάτου, εκεί όπου οι στρατιώτες του Τρίτου Ράιχ πυροβολούσαν μαζικά Εβραίους.
«Είναι μια πολύ συγκινητική μέρα… Συγγνώμη δεν μπορώ», είπε η επιζήσασα του Άουσβιτς, Εύα Ουμλάουφ.
Η Εύα ήταν μόλις 2 χρονών όταν βρέθηκε στο Άουσβιτς. Σήμερα είναι 82 και μία από τις νεότερες επιζήσασες της θηριωδίας. Οι περισσότεροι είναι πάνω από 90 ετών και μπορεί να είναι η τελευταία φορά που θα μπορέσουν να επισκεφθούν το μνημείο.
«Έφτασα στο Άουσβιτς τη νύχτα…»
Στο Άουσβιτς έχουν γραφτεί οι πιο μελανές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι ο τόπος όπου οι θιασώτες της «τελικής λύσης» χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια.
«Έφτασα στο Άουσβιτς τη νύχτα. Τη στιγμή που βγήκα από το βαγόνι, μου ήρθε μία περίεργη μυρωδιά. Ήταν η μυρωδιά από καμένα πτώματα. Φοβήθηκα. Δεν ήξερα που βρισκόμουν» θυμάται η Γιαννίνα Ιβανσκα.
Μπορεί τα τατουάζ στα χέρια τους με τους αριθμούς, που τους είχαν δοθεί στο στρατόπεδο, να έχουν ξεθωριάσει, όχι όμως και οι μνήμες από την φρίκη.
«Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, τον Φεβρουάριο του 1943 έχασα όλη μου την οικογένεια. Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω το τελευταίο βλέμμα της μητέρας μου πριν την χάσω», αναφέρει η Λέα Ζαγιάκ Ντε Νοβέρα.
Οι μαρτυρίες των τελευταίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος είναι πιο πολύτιμες από ποτέ με τους ίδιους να ανησυχούν για την αναζωπύρωση ακραίων ιδεολογιών στις Δυτικές Δημοκρατίες.
«Είναι τρομαχτικό, είναι πραγματικά τρομαχτικό. Πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα που είναι ακόμα αρχή. Το Ολοκαύτωμα δεν ξεκίνησε με το Άουσβιτς, ξεκίνησε πρώτα με λόγια, και τράφηκε από τη σιωπή και την αδιαφορία της κοινωνίας», τονίζει η επιζήσασα Εύα Ζεπέσι.
Στην Αθήνα, στεφάνι στο Μνημείο των θυμάτων του Ολοκαυτώματος στο Θησείο κατέθεσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία παρέστη και στην επιμνημόσυνη Δέηση που τελέστηκε.
Στην Ολομέλεια της Βουλής τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και υπογραμμίστηκε ότι κοινή προσπάθεια όλων πρέπει να είναι η ανάδειξη της σημασίας της ιστορικής μνήμης, σε μία εποχή που ο ρατσισμός και ο φανατισμός παραμένουν επίκαιρα ζητήματα.
Source link
